74537

Cechami dyskwalifikującymi miód jest:

obecność składników żywności, w tym dozwolonych substancji dodatkowych, obcych jego składowi,

obecność innych organicznych lub nieorganicznych substancji obcych jego składowi,

-    oznaki fermentacji,

zapach i smak nietypowy dla danej odmiany, sztucznie zmieniona kwasowość,

-    częściowe lub całkowite zniszczenie przez ogrzewanie naturalnych enzymów, usunięcie pyłku kwiatowego lub innych specyficznych składników miodu.

W przypadku miodu piekarniczego (przemysłowego) dopuszczalne są odstępstwa od w/w wymagań; miód taki może posiadać nietypowy zapach i smak, zaczynać fermentować lub być sfermentowany, a nawet przegrzany.

Miód przeznaczony do sprzedaży detalicznej powinien być rozlewany do szczelnie zamkniętych słoików. Niewskazane jest pakowanie go do butelek, ze względu na późniejszy proces krystalizacji, który utrudni wydobycie go z takiego naczynia. Większe partie miodu można umieszczać w naczyniach z blach kwasoodpomych lub z tworzyw sztucznych, dopuszczonych do kontaktu z żywnością.

Opakowania jednostkowe powinny zawierać na etykiecie następujące dane: pełną nazwę odmiany miodu, numer normy,

nazwę i adres producenta lub rozlewającego miód,

datę minimalnej trwałości (rok) poprzedzonej słowami: „najlepiej spożyć przed

końcem”,

masę netto,

-    kraj pochodzenia,

oznaczenie partii produkcyjnej datą rozlewu lub numerem.

Opakowania zbiorcze mogą stanowić skrzynki, kartony, zestawy w folii termokurczliwej i in., zaś transportowe - palety w folii termokurczliwej. Zarówno opakowania zbiorcze, jak i transportowe, zwłaszcza nieprzezroczyste, powinny mieć znak: „Góra, nie przewracać!”.

Pomieszczenia służące do przechowywania miodu powinny być suche (wilgotność względna powietrza 65-75 %), dobrze przewietrzane, czyste, wolne od obcych zapachów, chronione przed dostępem szkodników i owadów. Zainfekowanie miodu roztoczkiem suszowym, zwanym też rozkruszkiem, objawia się białobrązowym nalotem na powierzchni miodu oraz na ściankach i pokrywach pojemników. Rozkruszek, zanieczyszczając miód produktami swojej przemiany materii, powoduje wzrost jego wilgotności, co przyspiesza z kolei procesy fermentacyjne. Chitynowe części roztoczka suszowego mogą być przyczyna alergii u ludzi. Miód zawierający znaczne ilości rozkruszków ma ostry, kwaskowaty smak i zapach.

Miód powinien być przechowywany w temperaturze 6 - 10 °C. W takich warunkach nie traci on swych korzystnych cech nawet przez kilka lat.

Wraz z przedłużaniem się okresu magazynowania miodu zmniejsza się jego aktywność enzymatyczna, mierzona liczbą diastazową, wzrasta zawartość 5-hydroksymetylofurfuralu (5-HMF), następuje rozkład cukrów, bez zmiany pozostaje natomiast przewodność właściwa oraz zawartość aminokwasu proliny. Podczas przechowywania w warunkach wysokiej wilgotności względnej powietrza oraz w nieszczelnie zamkniętych pojemnikach, może rozpocząć się proces fermentacji, spowodowany rozrzedzaniem się górnej warstwy miodu i rozwojem w niej drobnoustrojów.

2