75679

Dr. Zbigniew świderski

Prawo cywilne i handlowe państw obcych

Wykład VII - Treść umowy międzynarodowej sprzedaży towarów oraz skutki jej naruszenia

W umowach sprzedaży oznaczenie przedmiotu umowy dokona się poprzez oznaczenie towaru. Powinno się ściśle określić towar, dlatego w rachubę wchodzę w tym procesie również zastrzeżenia dotyczące, jakości towaru.

W umowie winno się wskazać również obowiązki stron. Obowiązki sprzedawcy oraz obowiązki kupującego. Są dwa możliwe rozwiązania:

■    Umieszczenie w umowie wszelkich obowiązków stron, w tym obowiązków wypływających z przepisów prawa.

■    Skonstruowanie umowy oznaczającej jedynie obowiązki stron, które nie wynikają wprost z obowiązującego prawa.

W pierwszym przypadku umowa ma silny charakter perswazyjny. Obowiązki sprzedawcy i kupującego w umowie międzynarodowej sprzedaży towarów określają odpowiednio artykuł 30 i następne oraz artykuł 53 i dalsze konwencji prawa umownego z 1980 roku.

Sprzedawca zobowiązany jest do przeniesienia prawa własności na kupującego. Następnie dopiero do wydania rzeczy - przeniesienia posiadania rzeczy. Na ogół wydanie rzeczy następuje razem ze wszystkimi jej częściami składowymi.

Jeśli chodzi o przeniesienie własności to istnieją dwa modele spełnienia tego obowiązku. W zależności od tego, który z modeli przyjąć obowiązek ten polegałby na:

■    W prawie francuskim przyjęto zasadę, iż umowa zobowiązująca do przeniesienia własności przenosi własność. Oznacza to, że umowa sprzedaży nie tylko zobowiązuje sprzedawcę do przeniesienia własności, ale również przenosi własność. Umowa sprzedaży w tym przypadku wywołuje dwa skutki:

1.    Obowiązek przeniesienia własności - spoczywający na sprzedawcy.

2.    Przeniesienie własności.

W modelu tym sprzedawca nie musi nic robić by przenieść posiadanie rzeczy na kupującego. Jest tak, dlatego, że z samego faktu zawarcia umowy sprzedaży dochodzi do przeniesienia własności. Sprzedaż czyni kupującego właścicielem.

■    W prawie niemieckim zastosowano mniej uproszczone postępowanie, co do wykonania przeniesienia własności. Aby osiągnąć skutek stania się właścicielem zakupionej rzeczy, konieczne jest zawarcie oddzielnej umowy przenoszącej własność. W obrocie podręcznym to nie jest zauważalne. Umowa sprzedaży na piśmie nie daje prawa do obwołania się właścicielem przedmiotu sprzedaży. Dopiero drugi dokument przenosi własność. Nie ma przeszkód, aby obie te umowy znalazły się na jednej kartce. Szczególnie obie umowy muszą znaleźć się obok siebie, jeżeli niedopełnienie tej formalności obłożone jest rygorem nieważności całej transakcji.

Jeśli chodzi o wypełnienie obowiązku przeniesienia własności, w wypadku rzeczy oznaczonych, co do gatunku, - czyli tych, które odznaczają się cechami charakterystycznymi pewnej grupy towarów, będąc zamiennymi względem siebie - jak np. nowe samochody, przejście własności wymaga jednoczesnego przejścia posiadania, co zwykle polega n wydaniu rzeczy.