76074

chrześcijańskiego i znakiem jedności Kościoła w szczególny sposób uzdalnia sakrament pokuty, usuwający grzech i dokonujący pełnego pojednania człowieka z Bogiem i wspólnotą uczniów Chrystusa.¹

Chrystus, gdy przekazał swoim Apostołom i ich następcom władzę odpuszczania grzechów, ustanowił w swoim Kościele sakrament pokuty.² Gdyby wszyscy odrodzeni [przez chrzest] mieli wdzięczność względem Boga i wytrwale strzegli sprawiedliwości otrzymanej na chrzcie świętym z Jego dobroci i łaskawości, nie byłoby konieczne ustanawiać inny sakrament, różny od chrztu, dla odpuszczania grzechów. Jednakże «ponieważ Bóg, bogaty w miłosierdzie» [Ef 2, 4], «wie, z czego jesteśmy uczynieni» [Ps 102, 14], przeto dał lekarstwo życia także tym, którzy się później poddali w niewolę grzechu i pod władzę szatana, a mianowicie [dał] sakrament pokuty, w którym dobrodziejstwo śmierci Chrystusa zastosowuje się do upadłych po chrzcie świętym.^{3 4} Dlatego Kościół nie może zapominać o tym, że u źródeł jego daru i posłannictwa jednania leży pełna współczującej miłości i miłosierdzia inicjatywa Boga, który jest miłością i który z miłości stworzył ludzi.³ Przez tę właśnie miłość następuje ciągłe spotykanie przez Boga grzesznego człowieka, który odrzuciwszy Bożą miłość poszukuje nawrócenia i pragnie zadośćuczynienia za popełnione winy.

1.1.1. Inicjatywa Boga, który jest źródłem miłosierdzia.

Miłosierdzie jest odpowiedzią Boga na grzech człowieka, odpowiedzią, która odrzuca grzech i udziela przebaczenia. Jednak człowiek - grzesznik nigdy nie zostaje odrzucony przez Boga. Bóg jest wiemy i dlatego grzesznik zawsze może zwrócić się do Boga o przebaczenie swojej winy odwołując się do Bożego miłosierdzia, a nie do Jego sprawiedliwości. Cała Biblia - Stary i Nowy Testament - potwierdza tę zasadę. Miłosierdzie objawia nam jedną z najbardziej charakterystycznych cech Boga w Biblii: definiuje Boga.⁵

1

   Por. KKKW, kan. 718: In sacramento paenitentiae christifideles, qiń, peccatis post baptismum conimissis, od Deion a Spiritu Sancto ducti corde convernauur et dolore de peccatis moli propositum novae vitoe ineunt, per ministerium sacerdotis, facto ipsi confessione et dignae satisfactionis acceptatione, veniant a Deo obtinent simulque cum Ecclesia, quam peccando vult}eraverunt, reconciliantur; quo modo hoc sacramentum quam maxime ad vitam Christianom fcwndam confert et ad Divinam Eucharistiam sitscipiendam disponit.

2

   Por. Cathesismo delta Chiesa Cattolica, Citt del Vaficano 1992. n. 981-987.

3

   Concillium Tridentinum, sess. XIV, de poenit. 1; tekst polski: BF VII. 453.

4

   Ioannes Paulus II. Adhort. Ap. «Reconciliatio et Paenitentia. 2.121984. A AS 77 (1985) 204. n. 10. Por. Cathesismo, n. 1421.

5

   B. Maggioni, Pecccao, misericordia di Dio e conversione. Teml biblici per la comprensione del sacramento della Penitenza. w: La Penitenza Dottrii}ąStoria,Catechesi e Pastorale, (Quaderni di Rivista