76946

✓ SPRAWSTWO KIEROWNICZE

-    nie wykonawcza forma sprawstwa, która polega na kierowaniu wykonaniem czynu zabronionego przez inną osobę

-    sprawca kierowniczy sam nie realizuje ustawowych znamion przestępstwa czy wykroczenia skarbowego, jednak jest uważany za przestępcę sensu stiicto, gdyż odgrywa doniosłą rolę w naruszeniu prawa

-    sprawca kierowniczy ma decydujący wpływ na to co robi bezpośredni wykonawca czynu

-    sprawca ma władztwo nad czynem i od niego zależy rozpoczęcie, przebieg i zakończenie akcji stanowiącej naruszenie prawa

Kumulacja ról nagannych - dana osoba może wypełniać dodatkowo także funkcje, które nie są treścią sprawstwa kierowniczego, a podżegania, sprawstwa polecającego czy pomocnictwa. Takie role nienaganne mogą być przypisane gdy nie są realizowane przez tą samą osobę w związku z tym samym czynem zabronionym. Gdy dana osoba pełni kilka ról, przypisuje się jej tę najbardziej nienaganną.

-    sprawstwo kierownicze następuje najczęściej przy podejmowaniu działań zabronionych przez prawo na szerszą skalę, tzw. przestępczość zorganizowana

-    sprawca kierowniczy może pełnić swą nienaganną rolę w miejscu realizacji czynu zabronionego, albo poza nim

-    sprawca kierowniczy może wydawać instrukcje bezpośrednio - ustnie, przy pomocy gestów, sygnałów oraz może sterować akcją na odległość - przy pomocy środków komunikacji

WSPÓLSPRAWSTWO KIEROWNICZE- sdv dana osoba kieruje wykonaniem czynu zabronionego, uczestnicząc jednocześnie w jego popełnianiu jako jeden ze współsprawców

❖ Sprawstwo kierownicze ma coraz częściej nie charakter pojedynczy, leczy kolektywny, gdy kierowaniem czynu zabronionego zajmuje się sztab przestępczej organizacji. Następuje wtedy surowe potraktowanie każdego z nich przy określaniu konsekwencji prawnokamych i to w ramach obligatoryjnego nadzwyczajnego obciążenia kary.