77216

• Funkcja majstra - odpowiedzialność powinna zostać podzielona pomiędzy kierowników i pracowników. Odmienni kierownicy powinni być odpowiedzialni za np. planowanie, kierowanie i ocenianie procesu pracy, natomiast pracownicy powinny brać odpowiedzialność za powierzone im przez kierowników (majstrów) zadania.

W praktyce koncepcje Taylora przyniosły wiele sukcesów w sferze zwiększenia produkcji przedsiębiorstw oraz płac pracowników w tych firmach.

Ale, metody stosowane przez Taylora spotkały się z silnym oporem robotników i związków zawodowych, obawa, że zwiększone wymagania fizyczne stawiane pracownikom mogą opóźnić proces wprowadzania nowych technologii do fabryk.

Henry L Gantt

Jeden ze spadkobierców teorii Taylora.

Koncentracja na mobilizowaniu pracowników do lepszej i wydajniejszej pracy: system motywacyjny stworzony przez Taylora nie jest doskonały i może zostać znacznie ulepszony. Efekt prac Gantta: system płacy nazywany „bonus + pensja", którego charakterystyczną cechą było ustanowienie minimalnego limitu produkcji. Jeśli:

•    robotnik przekroczył ten limit, otrzymywał oprócz pensji dziennej dodatek finansowy,

•    normy nie przekroczył, otrzymywał jedynie dzienną pensję.

Dodatkową zmianą było wypłacanie bonusów majstrom, których podwładni przekroczyli ustalony limit produkcji; skutek - również kierownictwo najniższego szczebla zostało włączone w czynne ustalanie poziomu dziennej produkcji.

Drugie znane osiągnięcie Gantta - wprowadzenie wykresów pokazujących w przystępny (graficzny) sposób osiągnięte wyniki przedsiębiorstwa, poszczególnych zespołów, poziom wykorzystania maszyn czy technologii.

Lillian i Frank Gilbreth

Wcześni naśladowcy Taylora.