Cykl życia organizacji
Organizacje tak jak ludzie, powstają („rodzą się”), funkcjonują („żyją") i upadają („umierają”). Dzieje się tak, ponieważ zmienia się ich otoczenie zewnętrzne (np. prawne, ekonomiczne, społeczne) i wewnętrzne (np. rosnące potrzeby pracowników). Powinniśmy zdawać sobie sprawę z faktu, że organizacji nie można traktować jako czegoś stałego, nienaruszalnego i ostatecznego. Wprowadzanie zmian jest warunkiem ich trwania i rozwoju. Można zaryzykować twierdzenie, że zmienność w czasie jest jedyną stałą cechą każdej.
Ważnym czynnikiem kształtującym organizację jest cykl życia organizacji. Nie jest bowiem bez znaczenia dla jej efektywnego funkcjonowania, czy organizacja została dopiero założona czy ma już kilkudziesięcioletnią tradycję i przeżyła różne rozwiązania strukturalne. Organizowanie jest procesem historycznym. Organizator musi uwzględnić zgromadzone doświadczenia organizacyjne.
Opracowano wiele modeli cyklu życia organizacji. Zakładają one, że zmiany w organizacjach następują według dającego się przewidzieć wzoru, który można scharakteryzować jako szereg etapów rozwojowych.
Generalnie wszystkie modele odznaczają się kilkoma wspólnymi cechami. Po pierwsze, mają charakter sekwencyjny — etapy następują jeden po drugim. Po drugie, etapy te pojawiają się w kolejności, którą trudno jest odwrócić. Gdy organizacja przejdzie do dalszego etapu, na ogół ma problem z powrotem do poprzedniego. Po trzecie, poszczególne etapy wywierają wpływ na wiełe czynności i struktur w organizacji — od sposobu podejmowania decyzji do asortymentu świadczonych usług.