- wybrane prawo będzie rozstrzygało merytorycznie kwestie związane ze składanymi oświadczeniami stron i podejmowanymi przez nie czynnościami. Pozwoli to na właściwą ocenę skutków prawnych takich czynności jak:
^ złożenie oferty S akceptacja oferty
S podjęcie negocjacji z partnerem zagranicznym * podpisaniu porozumienia wstępnego S zawarcie umowy
Nie wszystkie jednak stosunki będą oceniane według prawa wybranego przez strony i tak:
zdolność prawna i zdolność do czynności prawnych stron umowy będzie oceniona według prawa personalnego każdej ze stron lub według prawa kraju miejsca siedziby
forma umowy oceniana jest na ogół według osobnych norm kolizyjnych i zwykle będzie to prawo miejsca zawarcia umowy
- każde państwo posiada przepisy z dziedziny prawa publicznego o charakterze imperatywnym tzw. ustawy o bezpośrednim działaniu (np. przepisy dewizowe). Przepisy te mają wpływ na umowę i efektem ich działania może być niezależność umowy lub jej części, albo niemożliwość jej wykonania
Strony zawierając umowę mają prawo wybrać system prawny, który będzie właściwy dla oceny faktu jej zawarcia, treści i sposobu wykonania. Ta swoboda wyboru prawa jest kolizyjną autonomią woli stron. Tak więc mogą wybrać prawo krajowe jednej ze stron lub i w przypadku konwersji prawo kraju trzeciego, neutralne dla obu stron.
Jeżeli żadna ze stron nie zgadza się na zastosowanie prawa państwa drugiej strony, to mogą podać je procedurze arbitrażowej na podstawie akceptowanych ponadgranicznio zasad prawa. W praktyce będzie to oznaczało odesłanie się do praw modelowych (np. zasady UNIDROIT).
W przypadku braku wybranego prawa, lub nieskuteczności dokonanego wyboru o wyborze prawa zadecyduje organ rozstrzygający spór.