80905

Zarys: powstaje u sprawcy zamiar popełnienia czynu zabronionego (oczywiście zamiar towarzyszyć będzie przestępstwom umyślnym ale przecież także przy realizacji nieumyślnej znamion typu czynu zabronionego ktoś chce coś zrobić tylko nie wie, że to co chce jest realizacją przestępstwa) —> następnie ten pomysł ujawnia się w określonych zachowaniach zewnętrznych, sprawca chcąc swój cel osiągnąć podejmuje służące do tego celu zachowania -> realizacja tego zamiaru następuje stopniowo aż dochodzimy do takiego momentu kiedy kolejny krok stanowić będzie dokonanie jakiegoś przestępstwa.

I    etap - powstanie niekaralnego całkiem zamiaru (oczywiście można sobie wyobrazić takie prawo karne które przewiduje sankcje za same myśli, zresztą ocenianie tego co się dzieje w sferze etycznej jest domeną etyki) za myśli człowiek nie odpowiada karnie

II    etap - przygotowanie popełnienia przestępstwa - zamiar ujawnia się w jakimkolwiek zewnętrznym, obiektywnie postrzegalnym zachowaniu. Ten etap jest już w zainteresowaniu prawa karnego, bo praw^ro zajmuje się takuni zachowaniami, które mogą mieć znaczenia społeczne

III    etap - usiłowanie popełnienia czynu zabronionego - gdy przygotowanie zbliży się do zrealizowania w pełni zamiaru sprawcy

IV    etap - dokonanie czynu zabronionego

Dokonanie - zrealizowanie wszystkich znamion typu czynu zabronionego opisanych w części szczególnej KK albo w ustawie karnej dodatkowej Przez pojęcie wszystkich znamion będziemy rozumieć przy przestępstwach materialnych także wystąpienie skutku (np. dopiero ze śmiercią ofiary mamy do czynienia z dokonaniem przestępstwa zabójstwa).

Dla pojęcia dokonania bardzo istotnym jest wyodrębnienie z tego terminu pojęcia zakończenia realizacji znamion typu czynu zabronionego To są dw^ra różne pojęcia. Ich różnica ujawnia się przede wszystkim przy przestępstwach trwałych, do których znamion należy pewna ciągłość w działaniu sprawcy. Jest np. takie przestępstwo niealimentacji polegające na uporczywym uchylaniu się od obowiązku opieki przez nielożenie na utrzymanie innej osoby. Gdybyśmy chcieli odpowiedzieć na pytanie kiedy doszło do dokonania tego przestępstwa to trzeba by badać za którym razem można już mówić o uporczywym uchylaniu się    i ustaliła się taka linia orzecznicza, że musi upłynąć

minimum trzy miesiące żeby można było mówić o dokonaniu przestępstwa niealimentacji. Ale ta niealimentacja może trwać latami i w pewnym momencie albo spraw^rcę złapią albo zacznie płacić i to jest moment zakończenia realizacji znamion typu czynu zabronionego. Przy przestępstwach trwałych mamy jakiś moment dokonania od którego możemy stwierdzić, że sprawca swoim zachowaniem zrealizował już znamiona typu czynu zabronionego ale jeżeli ta realizacja tr wa w dalszym ciągu to w pewnym momencie pojawia się pojęcia zakończenia realizacji znamion typu czynu zabronionego.

Jest np. takie przestępstwo średniego uszczerbku na zdrowiu art. 157 par. 1. polega ono na spowodowaniu rozstroju zdrowia lub naruszeniu czynności narządów ciała trwające powyżej 7 dni. I mamy pana, który bije innego pana i zadał mu pierwszy cios i złamał mu nos, zadał drugi i uszkodził mu luk brwiowy, za trzecim ciosem złamał mu szczękę, potem było kilka łagodniejszych ciosów ale na koniec pclmąl swoją ofiarę i złamał jej obojczyk. Powstaje pytanie kiedy doszło do dokonania czynu zabronionego. Z dokonaniem mamy do czynienia kiedy doszło do realizacji w^rszystkich znamion typu czynu zabronionego i tu doszło z tym pierwszym ciosem, ale sprawca bil dalej i w pewnym momencie skończy! i to było zakończenie realizacji znamion typu czynu zabronionego. Zawsze moment dokonania poprzedził moment zakończenia realizacji znamion.

Pojęcie dokonania zrelacjonowane jest wyłącznie do znamion opisanych w części szczególnej KK i musimy je odróżnić od pojęcia dokonania czynności wykonawczej. Dokonanie