Inteligencja emocjonalna - można się jej nauczyć, jest to efekt wpływów środowiskowych (wychowawczych); nie jest dana człowiekowi w chwili urodzin jak inteligencja racjonalna.
Zdaniem Daniela Goleman'a można mówić o następujących wymiarach inteligencji emocjonalnej:
Samoświadomość:
• Wiedza o tym co odczuwamy w danej chwili; umiejętności wykorzystania emocji, by sterować procesami decyzyjnymi.
• Realistyczna ocena naszych umiejętności, zdolności, możliwości.
• Poczucie tożsamości, świadomości siebie.
Samoregulacja panowanie nad emocjami w taki sposób, aby zamiast utrudniać - ułatwiały zadanie;
dyscyplina, umiejętność odroczenia gratyfikacji (nagrody).
Motyw acja do działania - moje preferencje, motywacje; dążenie do celu.
Empatia:
• Zdolność rozpoznawania emocji u innych; wczuwanie się w emocje drugiego człowieka, ale ze zrozumieniem.
• Rzutowanie siebie w sytuacjach drugiego człowieka.
Syntonia - współgranie emocjonalne, dostosowanie do otoczenia bądź sytuacji.
Między empatią a syntonią jest pewna zależność: są tacy syntoniczni, którzy nie są empatyczni, ale wszyscy
empatyczni są syntoniczni.
Umiejętności społeczne:
• Nawiązywanie i podtrzymywanie związków z innymi, kompetencja społeczna, umiejętność porozumiewania się, utrzymywania kontaktów, rozpoznawanie sytuacji społecznych, łagodzenia sporów.
• Są efektem społecznego uczenia się - decydują o tym, czy osobowość jest harmonijna czy sposób uspołecznienia przebiegał prawidłowo.