81527

d)    weryfikacja hipotez i znalezienie właściwej, dającej rozwiązanie problemu,

e)    rozwiązanie problemu

W rozwiązaniu problemu dużą rolę odgrywa myślenie, a analiza i synteza, obok rozumowania, stają się podstawowymi operacjami. Dzięki nim uczący wyodrębnia związki i zależności między wielkościami, ustala pewne działania logiczne zgodne z założeniami. Pokonywanie trudności uczy samodzielności, rozwija myślenie i zmusza do aktywnego udziału w opanowaniu treści uczenia się.

Uczenie się przez zrozumienie występuje, w każdej nowej sytuacji, w której zwiodło uczenie się przez próby i błędy. Jeśli nie można osiągnąć zamierzonego wyniku przez wykonanie wielu prób, szuka się skuteczniejszych sposobów działania. Do nich należy zrozumienie sytuacji, zależności między danymi lub zrozumienie układu poszczególnych elementów. Zrozumienie pozwala nie tylko ocenić występujące trudności, lecz również uporządkować dane, uchwycić właściwą ich organizację i ustalić strukturę całości oraz miejsce poszczególnych elementów w niej. W czasie reprodukowania danych treści jeden element przypomina następne, wchodzące w skład danej struktury. W ten sposób następuje odtworzenie całego materiału. Poszczególne elementy łączą się w związki zachodzące między nimi. Jeśli brakuje jakiegoś związku, strukturze i tak nadaje się pewien sens, a poszczególne elementy łączy się w całość.

W każdym rodzaju uczenia się rozumienie odgrywa ogromną rolę. Dzięki niemu osiąga się jednoznaczne rozpoznanie sytuacji i właściwy dobór środków działania. Aby jednak osiągnąć zrozumienie, trzeba znać terminy, określenia z danego zakresu. Stąd też stopień zrozumienia może być różny, gdyż zależy od przygotowania uczącego się. Poza tym uczeń nadążając za myślą nauczyciela, może mieć poczucie zrozumienia podawanych mu treści i jest to zrozumienie subiektywne. Inaczej wygląda sprawa, gdy uczeń umie zastosować przyswojone treści w różnych sytuacjach, wykorzystać je do własnych potrzeb w sposób twórczy; wówczas jest to zrozumienie obiektywne.

Akt uczenia się składa się z ośmiu zdarzeń:

1.    Motywacja lub oczekiwanie.

2.    Zrozumienie - podmiot dostrzega materiał o odróżnia go od innych bodźców zwracających jego uwagę.

3.    Poznanie - podmiot koduje wiedzę.

4.    Przechowanie - podmiot przechowuje wiedzą w pamięci krótko i długotrwałej.

5.    Przypomnienie - podmiot odzyskuje materiał z pamięci.

6.    Generalizacja - materiał jest przenoszony na nowe sytuacje, a więc pozwala podmiotowi rozwinąć strategie postępowania z nimi.

7.    Działanie - te strategie są wykorzystane w praktyce.

8.    Sprzężenie zwrotne - podmiot uzyskuje wiedzę na podstawie rezultatów.

Rodzaje uczenia się:

Warunkowanie klasyczne - jest to uczenie się przewidywalnych. Jest jedną z podstawowych form uczenia się, w którym jeden bodziec czy zdarzenie pozwala przewidzieć wystąpienie innego bodźca czy zdarzenia.

Bodziec bezwarunkowy - to bodziec, który z natury wykonuje zachowania odruchowe.

Reakcja bezwarunkowa - zachowanie wywołane przez bodziec bezwarunkowy.

Bodziec warunkowy - to bodziec obojętny skojarzony z bodźcem bezwarunkowym.

Reakcja warunkowa - zachowanie odruchowe wywołane przez bodziec warunkowy.

Nabyw anie - oznacza proces zachodzący na początku eksperymentu nad warunkowaniem, w wyniku którego reakcja warunkowa zostaje wywołana po raz pierwszy, a w miarę powtarzania prób jej częstość stopniowo wzrasta.