3. Władza bywa zorganizowana w formie zinstytucjonalizowanej oddzielnych organizacji I organów oraz urzędów
4. Procesy decyzyjne bywają oparte na działaniach cząstkowych wielu podmiotów politycznych
FUNKCJE, to zasadnicze kierunki działania nastawione na spełnianie celów i przeznaczanie systemu politycznego, stanowisko, a także rodzaj więzi między zbiorami w matematyce.
Sprowadza się do realizacji i koordynowania konfliktowych działań podmiotów polityki wokół nadrzędnych wartości i interesów warunkujących trwałość systemu politycznego, w tym podmiotów władzy politycznej i systemu ogólnospołecznego. Jest ona jedną z ważniejszych funkcji władzy politycznej. Wynika to z potrzeby zapewnienia stabilizacji i normalności funkcjonowania systemu politycznego. W rozwoju społeczeństwa ludzkiego, dochodziło do wytworzenia silnych ośrodków władzy politycznej sprzyjających procesom integracyjnym. Stan walki między tymi ośrodkami doprowadzał do procesów dezintegracyjnych w społeczeństwie. Nieprzezwyclężanie tych procesów prowadzi do rozpadu społeczności i powstania nowych wspólnot politycznych, np. kształtowanie się państw narodowych w XVIII i XIX wieku w Europie.
Wyraża się ona w narzucaniu kryteriów i regulacji podziału dóbr materialnych i niematerialnych pomiędzy podmioty. Władza polityczna z natury rzeczy powołana jest do regulacji dostępu do różnego rodzaju dóbr. Podmioty władzy same dysponują pewnym kwantum podlegającym rozdziałowi (stanowiska, nagrody, odznaczenia, tytuły honorowe). Jednocześnie działają one jako pośrednik w rozprowadzaniu różnego rodzaju dóbr i wartości wytworzonych poza systemem politycznym. Wielkie znaczenie w dystrybucji dóbr i wartości ma budżet państwa. Ośrodkiem centralnym jego kreacji jest władza państwowa, ale znaczny wpływ na jego strukturę wywierają i uczestniczą w podziale różne podmioty polityki. Narzędziem regulacji podziału dóbr pozostaje prawo, które służy do ustalania reguł rozdziału dóbr i procedur wykonania decyzji.
Procesy integracyjne zachodzące między państwami narzucają konieczność dostosowania regulacji krajowych do zasad wspólnot międzynarodowych.
Przejawia się w zapewnieniu zewnętrznego bezpieczeństwa systemu społecznego w otoczeniu międzynarodowym oraz bezpieczeństwa wewnętrznego, czyli trwałości systemowych reguł i mechanizmów gwarantujących stabilność podmiotu władzy politycznej. Z jednej strony, rozwija działania łączące system polityczny z jego otoczeniem, z drugiej strony funkcja ochrony władzy politycznej przejawia się w ramach tego samego systemu politycznego. Funkcja ta jest spełniana głównie w interesie grup społecznych, bo zabezpiecza się porządek istniejący z woli tych grup.