Idee duszy i Boga wykraczają poza doświadczenia i granice nauki. Metafizyka nie jest i nie może być nauką, nie służy do tego by nas „pozytywnie pouczać" i nie „tworzy nowej wiedzy".
„Rozumna wiara" jest jedynie możliwa w metafizyce, jest koniecznością dla człowieka.
Człowiek jest istotą poznającą, działającą, moralną, musi wykraczać poza obszar nauki.
Sfera nauki jest rozumem teoretycznym.
Sfera moralności jest rozumem praktycznym.
Krytyka czystego rozumu dotyczy pytania: „Co mogę wiedzieć?" Krytyka praktycznego rozumu odpowiada na pytanie: „Co powinienem czynić".
Wolność jest koniecznym postulatem rozumu praktycznego.
Nasza moralność wymaga możliwości spontanicznego działania i autonomicznego wyboru.
Ludzka autonomia moralna mówi, że prawa moralne znajdują się wewnątrz człowieka.
„Jeśli idzie o człowieka jako istotę moralną, nie można już pytać dalej: po co on istnieje. Już samo jego istnienie zawiera w sobie cel najwyższy". Jest to realizacja prawa moralnego.
System etyczny Kanta zakłada, że dobra wola to chcenie czynienia dobrze, cel sam w sobie, nie jest to środek do innego celu. Tylko takie działanie jest działaniem prawdziwie moralnym.
Działanie etyczne jest zgodne z prawem i moralnością.
Aby zrealizować ideał etyczny należy zawsze postępować w zgodzie z obligującym nas prawem moralnym czyli imperatywem kategorycznym.
„Postępuj zawsze według takiej maksymy, abyś mógł zarazem chcieć, by stała się ona podstawą powszechnego prawodawstwa."
Nie powinniśmy również kłamać, kraść bądź oszukiwać bo własnym zachowaniem uprawniamy taką postawę.
„Postępuj takabyś człowieczeństwa, tak w sobie, jako też w osobie każdego innego, używał zawsze jako celu, nigdy zaś jako środka."