83211

Metoda zabowowa-klasyczna

•    Metoda ta występuje wtedy, kiedy źródłem i inspiracją aktywności ruchowej dzieci jest sytuacja pedagogiczna stworzona przez nauczyciela.

•    Metoda ta oparta jest na fabule-(opowiadanie, bajka) lub przepisie. Fabuła, czyli słowny opis zdarzenia lub sytuacji przesycony wytworami fantazji n-czyciela.

•    Dziecko ściśle przestrzega określonych reguł, a nauczyciel początkowo uczestniczy w zabawie, a potem pełm rolę obserwatora lub sędziego.

•    Zabawa kończy się wtedy, kiedy przerwie ją nauczyciel.

•    Reguły zabawy muszą być proste

•    Nauczyciel ma za zadanie przygotować dzieciom terenu zabaw oraz środków dydaktycznych.

•    Zabawy i gry staja się niezastąpionym środkiem wychowawczym wtedy, gdy prowadzący potrafi nimi umiejętnie operować

•    Jednym z podstawowych warunków prawidłowego prowadzenia zabaw i gier jest ich gruntowna znajomość

•    Zabawa powinna być tak zorganizowana, by kształciła i wychowywała. Na dobrą organizacje zabawy składa się: wybór odpowiedniego miejsca, umiejętne kierowanie grupą, przestrzeganie bezpieczeństwa, dobór i prawidłowe wykorzystanie Przyborów, pomocy, właściwe wykorzystanie sytuacji wychowawczych, odpowiednia postawa prowadzącego.

Przykłady zabaw:

Zabawa w „Figur/'

Dzieci ustawione w szeregu, jeden z uczestników rzuca piłką do stojących w szeregu a wraz z rzutem wymienia nazwę figury geometrycznej np.: kwadrat, prostokąt, trójkąt. Każdy chwyta piłkę i odrzuca ją podającemu. Gdy ten wymieni „koło" wtedy nie wolno chwytać piłki. Kto ją schwyci traci zdobyte punkty. Wygrywa ten. kto zdobędzie najwięcej punktów.