84677

Niektóre komórki mogą być wrażliwe na własny antybiotyk, zwłaszcza w fazie wzrostu logarytmicznego, gdzie przeważają młode, szybko dzielące sie komórki. Natomiast w fazie stacjonarnej przeważają dojrzałe komórki, bardziej odporne na własny antybiotyk. W tej fazie można sobie pozwolić na produkcje antybiotyku. Może on eliminować szczepy konkurenckie, które zaczynają sie namnażać. Komórka zaczyna produkować antybiotyk gdy zabraknie jakiegoś składnika np. źródła węgla, azotu czy fosforu. Odpowiednio dobierając skład podłoża, możemy sterować produkcja antybiotyków.

Obecność jakichś związków w podłożu może indukować jakiś szlak metaboliczny. Związki te nazywamy induktorami.

Produkcja wielu antybiotyków' również działa na zasadzie sprzężenia zwrotnego np. penicyliny, chloramfenikolu.

Jeżeli mamy komórki zmutowane tak, aby nadprodukowaly jakiś związek (np. nie produkują biotyny) otrzymujemy produkcje metabolitu nawet l(XX)-krotiue większa, musimy jednak zachować idealne warunki sterylne, ponieważ w przypadku, gdy dojdzie do zakażenia jakimś dzikim szczepem, będzie on lepiej przystosowany i wyprze nasz szczep producencki.