80129

Rozwój i zmierzch liberalizmu: a) ogólna charakterystyka:

niewątpliwie w drugiej połowie XIX wieku zaczęło słabnąć intelektualne „zaplecze" liberalizmu (po śmierci TocqueviUe’a i Milla zabrakło wybitnych filozofów tej doktryny), jednakże nie traciły na znaczeniu jego wpływy - o liberalizmie pisywano wówczas bardzo wiele, największe sukcesy odnosił w USA i Europie Zachodniej

liberalizm rozwijał się pomimo ostrych ataków i to ze wszystkich stron, wiązało się to prawdo podobnie z ogromnymi sukcesami jakie odnosił on na arenie ekonomicznej najciekawsze jest to. że okres sukcesów' liberalizmu stal się również okresem jego zmierzchu -liberalizm końca XIX wieku odbiegał i to znacznie od jego „klasycznej" wersji z popizedniej epoki (co prawda kultywował podstawowymi ideałom, ale był już jednak bardziej demokratyczny niż poprzednio, a zatem i bardziej skłonny do odgraniczania tradycyjnej formuły leseferyzmu) liberalizm tego okresu odchodził od twardej zasady państwa jako „stróża nocnego"; nie był już optymistycznym wyznaniem wiaiy w doskonałość struktur teraźniejszości i przyszłości do najbardziej znanych pizedstawicieli liberalizmu tego okresu należał m. in.:

1) Emile Faguet: francuski publicysta, profesor Sorbony, autor dzieła pt. „Liberalizm".

• poglądy Fagueta:

odrzucał teorię „przyrodzonych" praw' jednostki, wg niego, nie można zdefiniować pojęcia „prawa człowieka"

- prawo jest wynikiem konwencji, umow'y

prawa posiada tylko społeczeństwo, a jego obrońcą jest państwo („państwo to zło konieczne", ma być „dobrym urzędnikiem")

należy akceptować wolność myśli, prasy, słowa, stowarzyszeń, wyznania, nauczania, itd. Faguet krytykował swych poprzedników za abstrakcjonizm