państwa, np. Zatoka Gdańska) lub niehistoryczne (np. Zalew Szczeciński -jeden z brzegów należy do Niemiec).
Strefa II (morze teiytorialne) - jej szerokość może wynosić maksymalnie 12 mil morskich od linii podstawowej; jest to wewnętrzna linia podstawowa prowadzona na szerokości maksymalnej 12 mil morskich w głąb morza; władza państwa jest już mniejsza, niż na wodach wewnętrznych. Występuje prawo nieszkodliwego przepływu (prawo to posiadają obce jednostki, mogą przepływać przez morze terytorialne bez szpiegowania, przemytu broni itp., bez zanieczyszczenia, bez zatrzymywania się). Występują 3 strefy: karna ( w związku z niewypłacalnością lub spowodowaniem zanieczyszczenia statek może być aresztowany i cofnięty do portu); cywilna (dotycząca ludzi, załóg statków); administracyjna (zarządza tu kraj nadbrzeżny, wszystkie jednostki podlegają mu).
Strefa III (wód morskich przyległych) - granica wewnętrzna granicy zewnętrznej morza terytorialnego, a eranica zewnętrzna iest linia poprowadzona na szerokości maksymalnie 24 mil morskich w głąb morza otwartego. Strefa ta przylega do morza terytorialnego. Prawa państwa na tych wodach: fiskalne (państwo może pobierać cła, opłaty, zaległości, podatki); ekologiczne (ochrona czystości wód); fitosanitarne (sprawy higieniczne i sanitarne zwierząt oraz towarów spożywczych); ekonomiczna (własność odnosząca się do zasobów żywych, rybnych, itp.).
Strefa IV (morska strefa ekonomiczna i rybołówstwa) - liczona od linii podstawowej maksymalnie 200 mil morskich; granicą wewnętrzną jest linia podstawowa, a eranicą zewnętrzną linia na szerokości maksymalnie 200 mil morskich w głąh morza otwartego: strefa ta została wprowadzona w 1982 roku w Montego Bay; władza państwa jest bardzo mała: prawo do łowienia i eksploatacji gospodarczej wód i pod wodą; prawo do badania, ekologii, nauki; prawo do zasobów żywych.
Morze otwarte (marę liberum):