86370

„Strzelec”), a dowództwo austriackie uważało, że w razie wojny należałoby w Królestwie zorganizować wybuch powstania.

Judeopolonia - to twór, któiy został wymyślony przez Włodzimierza Żabotyńskiego w 1910 roku. Miała to być autonomia dla Żydów na ziemiach polskich. Projekt ten poparli Żydzi europejscy, którzy dla jego realizacji utworzyli w Berlinie we wrześniu 1914 roku Niemiecki Komitet Wyzwolenia Żydów Rosyjskich. Komitet ten przestrzegał niemieckie władze przed stworzeniem państwa polskiego, a jednocześnie proponował powołanie na ziemiach zaboru rosyjskiego takiego państwa buforowego, które na trwałe rozczłonkowałoby ludność polską i uniemożliwiłoby odrodzenie się Polski.

W ówczesnym życiu politycznym dominowały 2 podstawowe koncepcje. Według jednej najważniejszy jest naród i jego niepodległość, którą odzyskać można tylko w oparciu o masy ludowe. Według drugiej najważniejsze są masy ludowe, usunięcie krzywdy społecznej, a naród i jego niepodległość ma znaczenie o tyle, o ile może się przyczynić do wprowadzenia sprawiedliwości społecznej.

PPS-Frakeja Rewolucyjna była za odbudową państwa polskiego; SDKPiL uważała, ze wszelkie hasła narodowe są sprzeczne z dążeniem proletariatu do wyzwolenia społecznego - są przeciwni odbudowy niepodległego państwa polskiego.

Była też idea powstańcza, na którą zwracało coraz więcej uwagi młodych ludzi, szczególnie po rewolucji w 1905 roku w Królestwie. Czołową postacią tego ruchu był Piłsudski, który postanowił zająć się przygotowaniem szeregów powstańczych.

W 1908 roku powstał we Lwowie - utworzony przez Kazimierza Sosnkowskiego - Związek Walki Czynnej, który stanowił zakonspirowane kierownictwo jawnego Związku Strzeleckiego („Strzelec”). Patronat polityczny objęła PPS-Frakcja Rewolucyjna.