86379

równoznaczne z dalszym pozostawieniem jej w granicach monarchii habsburskiej. Przeciw temu aktowi wystąpiła Ententa, uważając go za pogwałcenie praw międzynarodowych (obawiała się wzmocnienia państw centralnych ewentualnymi oddziałami z zaciągów na ziemiach polskich).

22 stycznia 1917 roku prezydent USA Wilson w swoim orędziu powiedział, że powinna powstać wolna Polska, która będzie koniecznym warunkiem do trwałego i sprawiedliwego pokoju.

Także 27 marca 1917 roku Rada Delegatów Robotniczych i Żołnierskich w Rosji powiedziała, że powinna istnieć wolna Polska. Żeby Tymczasowy Rząd w Rosji nie stracił poparcia, wydał 29 marca 1917 roku odezwę do Polaków o podobnej treści, tylko, że to państwo będzie „pod jednym dachem z Rosją”.

W czerwcu 1917 roku rozpoczęło się we Francji tworzenie armii polskiej, a we wrześniu 1917 roku rząd francuski uznał utworzony na jej terytorium Komitet Narodowy Polski za oficjalną reprezentację narodu. Generalnym dowódcą był Józef Haller. W czerwcu 1917 roku w Rosji także zaczęło tworzyć się polskie wojsko.

Lipiec 1917 roku - kryzys przysięgowy - Niemcy i Austriacy chcieli, aby wojsko Piłsudskiego złożyło przysięgę na honor niemiecki. 1. i 3. Brygada odmówiła i zostali internowani w Beniaminowie i w Szczypiornie. 2. Brygada poszła walczyć w Rosji. Piłsudski i Sosnkowski zostali internowani w Magdeburgu.

W królestwie okupanci niemieccy i austriaccy utworzyli w styczniu 1917 roku Tymczasową Radę Stanu (na mocy aktu 5-go listopada), a 12 września 1917 roku powstała Rada Regencyjna (3 osoby: arcybiskup Kakowski, Ostrowski, Lubomirski), która miała spełniać rolę najwyższej władzy w Królestwie do czasu powołania króla. Jednocześnie władze okupacyjne przekazały Radzie i powołanemu przez nią rządowi, na czele którego stanął Jan Kucharzewski, ograniczoną władzę administracyjną, przede wszystkim w szkolnictwie i sądownictwie.