88812

w warsztacie z uwagi na trudności transportowe, a zatem na budowę muszą być dostarczane

poszczególne elementy. Rygiel ramy kratowej może mieć pasy równolegle lub trapezowe. Te ostatnie są bardziej przydatne z uwagi na odpływ wody deszczowej. W pawilonach wystawowych i dworcach, przy wysokości ram rzędu 15+20 m i rozpiętościach 40+50 m, można stosować ramy kratownicowe o ryglu łamanym (rys.c). Ramy tego typu mają zwykle jednakową wysokość przekroju rygli i slupów (1/15+1/25 rozpiętości).

Sprężenie wstępne ram jest efektywnym sposobem na zwiększenie rozpiętości konstrukcji oraz obniżenie zużycia stali. Celem sprężenia jest wytworzenie wstępnego stanu odkształceń przeciwnie skierowanych do odkształceń od obciążeń eksploatacyjnych.

Na rysunku 4 przedstawiono przykładowe rozwiązania ram. Efektywnym rozwiązaniem jest naprężenie wsporników ramy za pomocą cięgien zamocowanych do fundamentów (rys.b, c, f, h, i). W ramach o konstrukcji blachownicowej stosuje się często cięgna zakotwione na poziomie stóp slupów (rys.g) lub w slupach poniżej rygla (rys.e). W niektórych przypadkach, w celu objęcia wpływem sprężenia całej konstrukcji, stosuje się cięgna o trasie krzywoliniowej (rys.d). Gdy cięgno jest zakotwione w podporowych węzłach ramy, sprężenie powoduje odciążenie środkowej części rygla, zwiększając jednocześnie obciążenie slupów i części przy węzłowych (rysa). Schemat taki jest uzasadniony przy dużych rozpiętościach ram i niewielkiej wysokości slupów

Rozmieszczając cięgna, jak pokazano na rys.c, można wprowadzić wstępne momenty zginające, redukujące momenty od obciążenia eksploatacyjnego praktycznie w całej konstrukcji.

W konstrukcjach lukowych można obniżyć zużycie stali w porównaniu z rozwiązaniami belkowymi lub ramowymi. Konstrukcje lukowe stosuje się najczęściej w pawilonach wystawowych, hangarach, halach sportowych, targowych, w halach przemysłowych oraz w mostownic twie.