88836

założenia:

-    stropy są traktowane jako sztywne w swej płaszczyźnie tarcze, rozdzielające poziome obciążenia (od wiatru) w postaci sił skupionych na poszczególne ramy,

-    obciążenie budynku wiatrem jest przejmowane wyłącznie przez szkielet stalowy,

-    pomija się wpływ zmian długości prętów ramy na siły wewnętrzne,

-    pomija się różnice między rzeczywistymi połączeniami prętów a teoretycznie przyjmowanymi w schemacie statycznym,

-    stropy i ściany nie wpływają na sztywności prętów ramy,

-    ramy traktuje się jako płaskie, pomijając przestrzenną współpracę układów ramowych w płaszczyznach prostopadłych do siebie.

Przy obciążeniu poziomym ramy wciągają do współpracy ściany i trzony (klatek schodowych i wind). Istnieją także różnice między rzeczywistymi a teoretycznymi cechami połączeń prętów.

Istotnym problemem w stalowym szkielecie ramowym są sztywne połączenia rygli ze słupami przenoszącymi duże momenty zginające oraz siły poprzeczne. Montaż takich węzłów jest dość kłopotliwy, a szkielet wykazuje stosunkowo małą sztywność na obciążenia poziome. W celu ich przeniesienia istnieje konieczność znacznego zwiększenia przekrojów ram.

Do zalet systemu ramowego należy brak dodatkowych elementów usztywniających. Umożliwia to swobodne zagospodarowanie wnętrz budynku.

Należy zwrócić uwagę, że są też konstruowane ramowe układy przestrzenne.