90634

i skratowań stężenia 4. W polu skrajnym pręty 1, 3 i 4 tworzą połaciowe stężenie poprzeczne Pasy rygli 2 (w polach pośrednich) są podparte nieprzesuwnie w płaszczyźnie połaci dachu przez połączenie ich z prętami stabilizującymi 3 (platwiami) z tężnikiem w polu skrajnym W prętach stabilizujących (podpierających) 3 i ich połączeniach powstają siły F₀. Występują one wskutek nieuniknionych imperfekcji geometrycznych A (wstępnych niedoskonałości wytwórczych i montażowych) osi stabilizowanych prętów 2 oraz stężonych 7. Gdyby pas górny rygla dachowego nie byl podparty' w płaszczyźnie połaci dachu, wygiąłby się swobodnie na pełnej długości (rys. 5.17c i 5.18a). Ściskane pasy górne rygli dachowych ] oraz 2 mają zawsze wstępne wygięcia A w płaszczyźnie połaci (rys. 5 18b), tak więc utrzymanie wstępnie wygiętego pręta w stanie równo«'agi statycznej wymaga działania sil Fo(rys. 5 18c). Istnienie nieprzesuwnych podparć bocznych wymusza wyboczenie między