90636

ram o węzłach sztywnych) cechuje mniejsza nośność i sztywność konstrukcji Z tych też względów nie należy stosować połączeń podatnych w przechyłowych układach poprzecznych hal. Korzyści, które wynikają z zastosowania połączeń podatnych prętów ustroju nośnego, mogą być znaczące w przypadku, gdy konstrukcja ma dodatkowe usztywnienia przenoszące obciążenia poziome

Przystępując do obliczeń statycznych układu poprzecznego hali, należy zapoznać się z opisem programu komputerowego oraz sposobem przygotowania danych. Zazwyczaj do celów obliczeń komputerowych trzeba sporządzić zmodyfikowany schemat analizowanej konstrukcji. W tym schemacie, oprócz zasadniczych więzi odwzorowujących połączenia prętów ustroju (slupów z ryglami i funda mentami), wprowadza się dodatkowe węzły. Są to przekroje ustroju, w których są przyłożone obciążenia oraz charakterystyczne punkty konstrukcji (maksymalnie wytężone, styki elementów montażowych itp ), istotne z uwagi na wymiarowanie elementów układu poprzecznego. Dane wyjściowe do komputerowych obliczeń statycznych składają się zazwyczaj z modułu współrzędnych węzłów i charakterystycznych punktów ustroju (a;„ y,;, Ą), modułu geometrycznych charakterystyk sztywnościowych przekrojów poprzecznych prętów (E, Ai, J_xi. J,i, J,(), opisu sposobu połączeń prętów ze sobą i z podporami oraz najczęściej kilku schematów obciążeń konstrukcji.

Ostatecznym celem obliczeń statycznych jest wyznaczenie ekstremalnych sil wewnętrznych w charakterystycznych przekrojach konstrukcji hali. Wyznacza się je przy najmekorzystniejszym układzie obciążeń analizowanego ustroju Jeżeli na konstmkcję hali działa kilka różnych obciążeń zmiennych, należy ustalić kombinację najniekorzystniejszych schematów obciążeń, przy których powstają maksymalne wytężenia. Kombinację schematów obciążeń (patrz p. 2.3) należy ustalać indywidualnie dla każdego przekroju analizowanej konstnrkcji Nie można bowiem ustalić jednej wspólnej kombinacji obciążeń zmiennych, efektem działania której będzie równoczesne ekstremalne wytężenie wszystkich badanych przekrojów konstrukcji. W związku z tym wyznacza się wartości sil wewnętrznych w charakterystycznych przekrojach konstrukcji od każdego z występujących obciążeń osobno, a następnie kojarzy się je (sumuje) w celu ustalenia maksymalnych wytężeń przekrojów i elementów' ustroju. Powyższe sprawia, iż należy wykonać obliczenia statyczne konstrukcji osobno od obciążeń stałych i osobno od każdego z obciążeń zmiennych.

Przykłady schematów obciążeń hal przemysłowych pokazano na rys. 5.13 i 5.14. W przypadku konstrukcji liali (rys. 5.13) z podwieszoną do tygla kratowego wciągarką należy rozpatrzyć schematy obciążeń ustroju od: q — ciężaru własnego konstrukcji (rys. 5.13a), s\ —