91418

gdzie:

c - prędkość światła,

-    h - stała Plancka,

-    E - energia rekombinującego elektronu,

Maksimum zdolności emisyjnej diody elektroluminescencyjnej przypada na długości fali odpowiadającej wartości energii wzbronionej półprzewodnika. W diodach LED zwykle obydwa obszary złącza p - n są bardzo silnie domieszkowane. Wówczas wysokość bariery potencjału Ub spełnia następujący warunek:

eUb ~ E_g

gdzie Eg - wartość energii wzbronionej półprzewodnika.

Z porównania wzorów na długość fali i energię wzbronioną otrzymujemy równość:

h =

c

Z powyższego wzoru wynika, że aby wyznaczyć stałą Plancka wystarczy wyznaczyć wysokość bariery Ub oraz długość fali elektromagnetycznej A odpowiadającą maksimum zdolności emisyjnej diody elektroluminescencyjnej. Wysokość bariery Ub wyznacza się z charakterystyk prądowo - napięciowych diody. Długość fali A można wyznaczyć np. za pomocą spektrometru.

Długość fali odpowiadającą maksimum zdolności emisyjnej diody LED wyznacza się za pomocą monocliromatora: badaną diodę ustawiamy naprzeciw szczeliny wejściowej monocliromatora. Detektor fotoelektryczny umieszcza się naprzeciw szczeliny wyjściowej monocliromatora, na monochromatorze ustawia się długość fali najbliższą barwie światła emitowanego przez diodę co odpowiada jednocześnie maksymalnej jej emisyjności -maksimum napięcia na wyjściu detektora fotoelektrycznego. Po znalezieniu optymalnego ustawienia odczytuje się długość fali odpowiadającą temu ustawienia