93758

1.    Cała pieśń ma charakter zwrotu do adresata. Jest swego rodzaju pouczeniem, radą, skierowaną do kobiety („niebogo”).

2.    Podmiot liryczny stara się nakłonić adresatkę do przemyślenia swojego postępowania. Kobieta wkroczyła na złą drogę, jak gdyby utraciła swoją tożsamość - nie jest sobą. Mężczyzna próbuje zacłięcić ją do spojrzenia w głąb siebie i zrozumienia błędnego postępowania, tak zwanego obudzenia się i stawienia czoła rzeczywistości.

3.    Czas zostawia na człowieku ślady przemijania, nie da się go zatrzymać. Podmiot liryczny odczuwa wstyd, dyskomfort, gdy widzi tańczącą kobietę. Możemy się domyślać, że jest ona w podeszłym wieku, jednak niestosownie ubrana - bezwstydna.

4.    Ostatnia strofa jest podsumowującą radą dla adresatki - osoby bliskiej/ może nawet spokrewnionej z podmiotem lirycznym. Uważa on, że powinna prowadzić osiadły tryb życia w domu, a nie, jak wynika z ostatniego wersu („ Cudniej ci będzie prząść kądziel niż w wieńcu Siedzieć za stołem - babie przy młodzieńcu”), prowadzić rozhulany tryb życia i nie stronić od mężczyzn (może nawet ożenku).

Pieśń XX „Miło szaleć, kiedy czas po temu (...)”

1.    Tematem pieśni jest biesiada oraz to, jakie obyczaje powinny jej towarzyszyć.

Podmiot liryczny przedstawia rady oraz przestrogi, do których trzeba się zastosować, aby zabawa była udana. Utwór ma charakter nieco żartobliwy, ale także moralizujący.

2.    Kiedy jest ku temu odpowiedni czas, można oddać się biesiadowania Alkohol sprzyja lepszej zabawie - tańcom oraz żartowaniu/ dobremu humorowi i wygłupom.

3.    Podczas balu nie powinno się poruszać w rozmowach tematów poważnych, takich jak na przykład państwo. Należy też przymknąć oko na klasyfikację społeczną -nieważne, z jakiej warstwy społecznej wywodzi się gość, traktuje się go z takim samym szacunkiem oraz bezpośredniością. Zapomina się o przywilejach - każdy ma równe prawa.

4.    Podczas zabawy ludzie powinni zapomnieć o przesadnych manierach (oczywiście chodzi o wywyższanie się), powinna panować prostota. Podmiot liryczny przyznaje, że trzeźwy poeta nie jest w stanie napisać niczego cennego. Zaprasza wszystkich bliżej do siebie oraz zachęca do wspólnej rozmowy.

5.    Ostatnie dwie strofy to podsumowanie. Nie można być pewnym, co przyniesie kolejny dzień. Dlatego nie należy tracić czasu i spontanicznie poddać się zabawie, jeśli jest na to odpowiedni czas. Bóg już dawno ustalił, co wpisane jest w nasz los.

Pieśń XXI „Ty spisz, a ja sam na dworze (...)