Praca ma charakter przekrojowy, a jej celem jest chęć zaprezentowania różnorodnych podejść i eksperymentów odnoszących się do poszczególnych zidentyfikowanych nieracjonalności w zachowaniach inwestorów.
Pierwszy rozdział to wprowadzenie do problematyki finansów behawioralnych. Zdecydowano się na zaprezentowanie historii psychologii w finansach i ekonomii, dodatkowo uwypuklając, tam gdzie było to możliwe, w jaki sposób pewne koncepcje z ekonomii klasycznej i neoklasycznej zostały wykorzystane w ostatnich latach w konstrukcji modelu zachowania inwestorów. Ponadto, w pracy podjęto próbę przeanalizowania licznych definicji finansów behawioralnych i spróbowano wyszczególnić te cechy, które powtarzają się szczególnie często. Kolejna część rozdziału pierwszego została poświęcona przybliżeniu teoretycznych zagadnień leżących u podstaw problematyki Hipotezy Efektywnego Rynku (Efficient Market Hypothesis). Pierwszy rozdział zakończono przywołaniem wyników badań zarówno potwierdzających, jak i kwestionujących jej prawdziwość.
Nieracjonalnościom inwestorów wynikającym z nieprawidłowego przetwarzania informacji (tzw. płaszczyzna poznawcza) został poświęcony rozdział drugi. Zaprezentowano dziesięć najczęściej wymienianych i najlepiej w jego odczuciu udokumentowanych odstępstw od racjonalności. Gdy było to możliwe spróbowano grupować te błędy poznawcze, które wykazują pewne wyraźne cechy wspólne. Rozdział drugi kończy się opisaniem tzw. heurystyki afektu, czyli pewnego łącznika pomiędzy płaszczyzną poznawczą, a płaszczyzną emocj onalno-moty wacyj ną.
I właśnie błędom wynikającym z emocji bądź motywacji poświęcony jest ostatni rozdział pracy. Zdecydowano się dość szeroko omówić koncepcję autorstwa Amosa Tversky’ego i Daniela Kahnemana określaną mianem „teorii perspektywy”. W dalszej kolejności przedstawione zostały cztery wynikające z niej odstępstwa od racjonalności.
W pracy wykorzystano głównie materiały opublikowane w Stanach Zjednoczonych. Próbowano jednak zachować spójność tłumaczeń z dość ubogą, jak do tej pory, literaturą polskojęzyczną. W sytuacji, gdy różni autorzy tłumaczyli pewne pojęcia w odmienny sposób, starano się wspomnieć o niejednoznacznym tłumaczeniu. Stan prawny przyjęto na koniec maja 2007 roku.
5