94645

4/1. Decyzja administracyjna i jej struktura.

W przepisach prawa materialnego decyzja adm. może występować pod różnymi nazwami, np. zezwolenia, pozwolenia, zgody, koncesji. Nazwa użyta w przepisach nie jest w tym przypadku istotna przy kwalifikowaniu danego aktu jako poddanego rygorom procesowym ustanowionym w kpa, w niektórych zresztą przypadkach tylko z samej treści przepisów materialnych wynika, że organ adm. publicznej jest powołany do podjęcia rozstrzygnięcia , będącego decyzja administracyjną w rozumieniu przepisów kpa, a więc takiego które powinno spełniać wszystkie wymagania formalne wynikające z tych przepisów.

Niezachowanie wymagań formalnych nie pozbawia rozstrzygnięcia sprawy charakteru decyzji, jeśli jest w nim co najmniej jedno „oznaczenie organu administracji państwowej wydającego akt, wskazanie adresata aktu, rozstrzygnięcie o istocie sprawy oraz podpis osoby reprezentującej organ adm." i chociaż będzie to decyzja wadliwa pod względem formy to może wywołać skutki materialno-prawne i być poddana kontroli sądu administracyjnego.

Elementy, które powinna zawierać decyzja są wyliczone w art. 107 par 1 kpa. Otóż zgodnie z nim decyzja powinna zawierać : oznaczenie organu adm. publ., datę wydania, oznaczenie strony lub stron, powołanie podstawy prawnej, rozstrzygniecie, uzasadnienie faktyczne i prawne, pouczenie czy i w jakim trybie służy od niej odwołanie, podpis z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska służbowego osoby upoważnionej do wydania decyzji", a ponadto powinna on zawierać pouczenie co do formy wstąpienia na drogę sądową jeżeli istnieje taka możliwość w sprawie. Te same elementy ma zawierać decyzja w sprawie podatkowej w myśl art. 210 par li2 op.

Te same elementy powinna zawierać decyzja częściowa, o której stanowi art. 104 par 2 kpa. Jej rozstrzygnięcie będzie okrojone w stosunku do przedmiotu sprawy i tak samo uzasadnienie będzie dotyczyło części sprawy, ale musi ona przy tym odpowiadać wszystkim wymaganiom formy przewidzianej dla decyzji rozstrzygających całą sprawę. Art. 207 o.p. nie daje podstaw do wydania decyzji częściowej w sprawach podatkowych.

Decyzja może zawierać klauzule dotycząca jej wykonania w postaci rygoru natychmiastowej wykonalności, który możebyć jej nadany od razu lub później w drodze osobnego postanowienia (art. 108 par 1 kpa). Decyzje w sprawach podatkowych zawsze są natychmiast wykonalne w świetle art. 224 par 1 o.p. a tylko w pewych przypadkach możliwe jest ich wstrzymanie przez organ podatkowy.

Do decyzji mogą zostać dołączone postanowienia dodatkowe, takie jak warunek zawieszający lub rozwiązujący, termin ważności decyzji, lub tzw. zlecenie, czyli obowiązek wykonania czynności dodatkowych. Naruszenie tych obowiązków może dać podstawę do uchylenia decyzji na podstawie art. 162 par 2 kpa.