95364

Reformy w europejskich imperiach kolonialnych w XX w.

Systemy sprawowania przez metropolię władzy nad koloniami były zróżnicowane. Kraje zamieszkane w przeważającej większości przez emigrantów z Europy (Kanada. Australia. Nowa Zelandia) miały autonomię i stopniowo uniezależniały się od metropolii. Niekiedy głową państwa pozostawał nadal miejscowy władca, który dysponował własną armią. Istotne decyzje podejmowali jednak europejscy doradcy. Takąformę dominacji nazywano protektoratem. Często jednak władzę w koloniach sprawowali bezpośrednio przysłani z metropolii gubernatorzy i podlegli im urzędnicy.

Bywało, że rządy kolonialne przyczyniały się do wzrosm poziomu cywilizacyjnego podbitych krajów. Administracja kolonialna zakazywała starodawnych, barbarzyńskich obyczajów i prowadzenia krwawych wojen plemiennych. Budowano linie kolejowe. Pojawiały się szkoły. Głównym celem metropolii było jednak uzyskanie jak największych korzyści z kolonii. Ludność mbylcza płaciła podatki, które przeznaczano w większości na potrzeby metropolii. Importowane masowo wyroby przemysłu europejskiego rujnowały miejscowe rzemiosło. Kolonizatorzy wywozili natomiast cenne surowce po narzuconych, korzystnych dla siebie cenach. Przybyli z Europy osadnicy zajmowali na ogół tereny najbardziej urodzajne. Symację ludności kolonii pogarszała nieuczciwość urzędników kolonialnych, skłonność do przekupstwa i nadużyć. Możliwości odwoływania się do bezprawnych decyzji administracji kolonialnej były często znikome. Próby buntu tłumiono bezwzględnie.

Bilans polityki kolonialnej nie zawsze był jednak korzystny dla metropolii. Zyski z kolonii czerpały przede wszystkim niektóre gnipy przedsiębiorców, urzędnicy i wojsko. Koszty polityki kolonialnej były wysokie. Wzrosły zwłaszcza pod koniec XIX w., kiedy w koloniach nasiliły się mchy wyzwoleńcze, a pomiędzy państwami europejskimi doszło do rywalizacji. Sytuacja ta wymagała utrzymywania w koloniach silnej armii i rozbudowy administracji. W rezultacie do wielu kolonii trzeba było dopłacać.

Masowe importowanie taniej żywności z kolonii doprowadziło do spadku cen żywności na naszym kontynencie i spowodowało nieopłacalność uprawy ziemi w wielu regionach Europy. Podobnie było z produkcją rzemieślniczą i przemysłową Europejczyków -przedsiębiorcy szybko doszli do wniosku, że bardziej niż eksport do kolonii opłaca się produkcja na miejscu, gdzie koszty były znacznie niższe. W rezultacie tanie wyroby, wytwarzane w koloniach, wkrótce zaczęły stanowić niebezpieczną konkurencję dla przemysłu europejskiego. Posiadanie kolonii było jednak kwestią prestiżu państw. Im większym imperium dysponowało państwo, tym większym cieszyło się uznaniem na arenie międzynarodowej. Toteż wielokrotnie państwa europejskie decydowały się na podboje bez względu na koszty.