95742

Zagadnienia teoretyczne

Większość światła z którym się spotykamy, jest światłem nie spolaryzowanym, tj. kierunki drgań wektora świe tlnego j ego promieni rozc hodzą się we wszystkie h możliwych kierunkach prostopadle do promieni, przy czym wszystkie te kierunki są jednakowo prawdopodobne. Dobrym przykładem światła nie spolaryzowanego je st światło słońca lub żarówki.

Światło spolaryzowane natomiast powstaje, gdy kierunki drgań wektora świetlnego zostają uporządkowane w jakikolwiek sposób, np. w jednej płaszczyźnie. Ten typ światła otrzymuje się poprzez odbicie światła od płytek szklanych lub dielektrycznych, lub za pomocą pryzmatów polaryzujących, które rozdzielają wiązki świetlne o różnej polaryzacji dzięki zjawisku podwójnego załamania w ich krystalicznej strukturze. Gdy kąt odbicia i załamania światła tworzą kąt prosty fala świetlna jest całkowicie spolaryzowana.

Efekt polaryzacji wykorzystuje się na przykład w technice fotograficznej; dzięki zastosowaniu filtrów polaryzujących minimalizuje się efekty odbić od błyszczących gładkich powierzchni, jak szyba czy po wierzchnia wody. W tym przypadku gładka po wierze hnia wstępnie polaryzuje wiązki światła, a filtr (przy odpowiednim ustawieniu względem obiektu) przepuszcza jedynie światło o polaryzacji innej od tej odbitej; w efekcie odbicia na obrazie zostają zminimalizowane. Wśród innych przedmiotów użytkowych wykorzystujący: h zjawisko polaryzacji znajdują się m.in. okulary przeciwsłoneczne dla osób przebywających w pobliżu wody lii spędzających dużo czasu na rozgrzanych w fecie szosach. Działająone w analogiczny sposób.

Ponieważ światło jest rodzajem energń, mówiąc o jego natężeniu rozumiemy ilość energń wysyłanej przez jego źródło w określonym przedziale czasu. Energia ta zwykłe nie rozchodzi się jednakowo we wszystkich kierunkach, dlatego w do świadczeniach ze światłem często korzysta się ze światła otrzymanego za pomocą lasera, które jest bardzo spójne i monochromatyczne, jak również w dużym stopniu skolimowane, co pozwala uzyskać dużą gęstość powie rzchmową mocy emitowanego promienia.

Gdy światło przechodzi przez analizator optyczny (układ dwu płytek polaryzujących, zwanych odpowńednio polaryzatorem i analizatorem), jego natężenie po przejściu przez analizator zależy od ich kąta położenia względem siebie, a ściślej od kąta międzyich płaszczyzrami polaryzującymi. hfeksymalne natężenie otrzymujemy dla kąta dfO", kiedy to ra tężenie wyjściowe powinno teoretycznie się równać natężeniu