Sygnalizacja przejazdowa
Urządzenia zabezpieczające ruch na jednopoziomowych skrzyżowaniach linii kolejowych z drogami kołowymi, nazywane krótko urządzeniami sygnalizacji przejazdowej, służą do ostrzegania użytkowników dróg o niebezpieczeństwie wywołanym przez przejeżdżający pociąg. Ostrzeganie może być włączone przez personel lub automatycznie przez zbliżający się pociąg.
Urządzenia zabezpieczające przejazdy (zapory drogowe) są obsługiwane przez personel w przypadku, kiedy droga kołowa krzyżuje się z kilkoma torami głównymi, z torami na których często odbywają się manewry lub gdy wymaga tego sytuacja lokalna. Są to skrzyżowania zaliczane w kolejnictwie polskim do kategorii A. W innych przypadkach, kiedy natężenie mchu będące iloczynem pojazdów drogowych i kolejowych przejeżdżających przez skrzyżowanie w czasie jednej doby jest większe niż 50 000 pojazdów, przejazdy są zabezpieczane samoczynnie włączaną przez zbliżający się pociąg sygnalizacją oraz samoczynnie działającymi zaporami, zamykającymi drogę na połowie szerokości. Przy natężeniu ruchu 20000-50000 pojazdów na dobę stosuje się sygnalizację samoczynną bez zapór. Są to skrzyżowania kategorii B i C. Przy mniejszym natężeniu wystarcza oznakowanie stałe za pomocą znaków drogowych, nie uzależnione od zbliżania się pociąga Ponieważ urządzenia działają automatycznie i nie wymagają dozoru na miejscu, stosuje się często zdalną kontrolę ich pracy, której rolą jest sygnalizowanie dyżurnemu mchu i personelowi utrzymania nieprawidłowości w działaniu urządzeń.