97367

Cechy odnoszące się do wąsko rozumianych gier formalnych:

a)    Gracze znają wszystkie strategie własne i wszystkie strategie przeciwnika (w negocjacjach można ukrywać swe możliwości);

b)    Gracze znają konsekwencje (użyteczność) wyboru poszczególnych par strategii, którą to użyteczność można wyrazić liczbowo.

Gry o sumie zerowej:

Najważniejszy podział gier jest na gry symulacyjne (naśladowanie, w miarę możliwości, wiernie rzeczywistego konfliktu. Graczom rozdaje się konkretne role, po czym wprowadza się kontekst oraz podaje ogólne charakterystyki postępowania poszczególnych postaci. Zadaniem jest odegranie sceny konfliktowej, a następnie przeanalizowanie posunięć wykonanych przez każdą osobę. Gracze otrzymują macierz gry, w której strategie oznaczone są symbolami, a konsekwencje strategii wyrażają liczby dodatnie - zysk i ujemne - strata) i abstrakcyjne.

Gry, w których zysk jednej strony łączy się z taką samą stratą drugiej strony, nazywa się grami o sumie zerowej. Przypominają one podejście do negocjacji typu „puli pokerowej". Jeżeli jeden z graczy wygra jakąś sumę, to jest oczywiste, że drugi musi ją przegrać. Wygrana i przegrana wynoszą dokładnie tyle samo - negocjacje bardzo rzadko przypominają ten typ gry. Znacznie częściej mamy do czynienia z sytuacją, w której obie strony mogą coś wygrać albo obie coś przegrać. Wynik zależy od przyjętej strategii postępowania oraz od poziomu współpracy.

Wnioski z gry o sumie zerowej (przykład z książki) - planując swą strategię postępowania zawsze uwzględniaj możliwości, jakie ma do dyspozycji druga strona. Analizuj sytuację z obu punktów widzenia. Im