99080

Opracowali ogólne założenia metodologiczne ułatwiające porozumienie, wykorzystujące dorobek nauk społecznych.

PRZEGLĄD DOROBKU POLSKIEJ PEDAGOGIKI PORÓWNAWCZEJ

Polska pedagogika porównawcza jako dyscyplina akademicka zaczęła się rozwijać od lat 60 XX wieku.

„Troszcząc się o Polskę i jej rozwój dobrze jest wiedzieć, co działo się i dzieje przynajmniej u naszych sąsiadów” (Nawroczyński).

Nawroczyński uważa, że przedmiotem badań w pedagogice porównawczej są:

•    „fakty pedagogiczne, systemy szkolne, metody wychowania i nauczania,

•    przeszkody, wpływy i osiągane wyniki,

•    teorie pedagogiczne oraz warunki, od których to wszystko zależy.”

Cechą charakterystyczną pedagogiki porównawczej jest to, że zawsze wychodzi od konkretnych faktów, nie zaś od abstrakcyjnych pojęć.

W Polsce przyjęło się rozumienie pedagogiki porównawczej jako nauki użytecznej dla praktyki.

W początkowym okresie rozwoju pedagogiki porównawczej w tym także polskiej pedagogiki porównawczej dominują z reguły opisy ustrojów szkolnych i systemów wychowania w poszczególnych krajach: najczęściej powstają wówczas monografie oświatowe.

Już w okresie między wojennym została wydana w Polsce monografia Chałasińskiego „Szkolnictwo w społeczeństwie amerykańskim (1936)- pionierski charakter socjologiczna analiza zjawisk oświatowych.

Najbardziej dobitnie opowiedział się za związkiem PP z polityką oświatową B. Suchodolski, nawiązywał on do poglądów Kinga i Holmesa.

Na konstruktywny związek PP z polityką oświatową wskazywał także R. Schultz, aby można było formułowane pewne dyrektywy służące podejmowaniu optymalnych decyzji oświatowych trzeb ustalić prawidłowości rządząc3e rozwojem zjawisk (prawidłowości mają uwzględniać dynamiczny cliarakter rozwoju społeczeństw i systemów oświatowych).

Polscy badacze na ogół akceptują poglądy Hilkera, że badanie przebiega w trzech następujących po sobie fazach: deskrypcji, interpretacji i jukstapozycji.

Oceniając dorobek polskiej PP w połowie lat 70 XX wieku Okoń stwierdził, że jej osobliwości jest fakt dobrego opanowania założeń metodologicznych prezentowanych w studiach Nawroczyński ego, Suchodolskiego, T Wiolicha.

Nowe impulsy i potrzeby w dziedzinie badań porównawczych przyniósł w Polsce przełom polityczno- społeczny i ekonomiczny w początku let dziewięćdziesiątych.

Przemiany ustrojowe pociągnęły ze sobą konieczność reformy systemu edukacji narodowej i dostosowania go do autentycznych potrzeb społeczeństwa budującego nowy ład demokratyczny w państwie.