99493

Kolumbii sytuacja wewnętrzna była bardzo napięta. Wywiad amerykański doniósł jednak, że w prowincji Panama jest bardzo silny ruch niepodległościowy i USA zdecydowały się go poprzeć. 3 XI 1903 roku Panama ogłosiła swoją niepodległość, parę dni później rząd amerykański uznał Panamę za niepodległy kraj. Negocjacje w sprawie kanału przeniosły się do Panamy.

18 XI 1903 roku został podpisany traktat między USA a Panamą w sprawie kanału panamskiego, na jego mocy:

-    USA stały się gwarantem niepodległości Panamy

-    USA otrzymało na wieczne czasy prawo zajmowania, używania i kontroli strefy kanału panamskiego, prawo do kontroli i zakupy terenów,które mogą być przydatne w budowie kanału, prawo używania sił zbrojnych i fortyfikacji w strefie kanału

-    Panama miała dostać 10 min $ oraz 250 tys $ rocznie począwszy od 10 roku od podpisania traktatu (i nadal je dostaje).

Amerykanie wykorzystali inny pomysł przy budowie kanału niż Francuzi, postanowili nie przekopywać się przez cały pas ziemi, a stopniowo budować kaskady, które spuszczałyby wodę. W 1914 roku kanał został uroczyście otwarty. Stosunki z Kolumbią udało się załagodzić.

Jeśli chodzi o Amerykę Łacińską nie możemy zapomnieć o Doktiynie Monroe (2 XII 1823), która to ustaliła kurs polityki USA na najbliższe 100 lat a nawet więcej. W trakcie prezydentury Theodore’a Roosevelta, doszedł kolejny dokument do DM. Tzw Roosevelt’s Corolłary, który stanowił, że aby zapobiec wymuszania odpowiedniego zachowania przez inne kraje na Ameryce Łacińskiej, Waszyngton weźmie na siebie ten obowiązek. Dzięki temu dokumentowi Ameryka mogła interweniować na Kubie, Haiti, Dominikanie, w Nikaragui, Hondurasie i Meksyku. Generalnie okres kiedy rządzi prezydent Roosevelt nazywany jest The Big Stick Policy, tzn polityka wielkiego kija- po prostu Roosevelt trzymał bat nad krajami ameryki łacińskiej, zwłaszcza jeśli chodzi o centralną Ameiykę i nic nie mogło dziać się bez jego wiedzy i zgody.

Wcześniej kiedy w XIX wieku kraje ameryki łacińskiej uzyskiwały niepodległość USA bardzo wspierały te ruchy, mimo że posiadały kilka zatargów jak np. z Meksykiem o Teksas. Podejmowały się również arbitrażu jak w sprawie między Wenezuelą a WB, czy kiedy Niemcy i Włosi chcieli siłą ściągać długi z tegoż kraju. Właśnie dlatego powstało Roosevelf s Corolłary, aby pomóc w jakiś sposób krajom AŁ, jednocześnie uzależniając je od Stanów.

Po prezydencie Roosevelcie nadszedł czas na prezydenturę Tafta, który rozpoczął tzw. Dolar Diplomacy. Chodziło w niej o to, aby wpompować jak najwięcej pieniędzy w kraje AS, za pomocą otwierania tam amerykańskich firm. Już w 1899 powstaje największa na świecie firma eksportująca owoce- amerykański United Fruit Co.