reagującymi na zatrucie atmosfery są inne popularne gatunki drzew iglastych - sosna zwyczajna i świerk pospolity. Nasilające się deformacje morfologiczne i anatomiczne tych drzew mogą informować o obecności niekorzystnych związków w powietrzu. Do oceny poziomu zawartości ozonu w powietrzu wykorzystuje się specjalne odmiany tytoniu, a także koniczynę białą. Na liście roślin wskaźnikowych dla ozonu i azotanu peroksyacetylu znajdują się między innymi: fasola zwyczajna, ziemniak, pomidor czy ogórek.
Drugą grupę stanowią organizmy wprowadzone do środowiska w celu określenia stopnia zanieczyszczenia powietrza. Są to tak zwane bioindykatory aktywne, które po wprowadzeniu do środowiska z reguły wykazują widoczne objawy obecności zanieczyszczeń. Szczególny rodzaj bioindykatorów tworzą organizmy, które kumulują niektóre zanieczyszczenia i dopiero analiza laboratoryjna pozwala określić stopień zanieczyszczenia powietrza Zdolność do kumulowania substancji toksycznych posiadają mchy. Podobnie reagują rośliny naczyniowe: życica, dziurawiec zwyczajny, kukurydza, tytoń. Wykorzystuje się je głównie przy szacowaniu zagrożenia metalami ciężkimi