3389186892

z y s t k o, wydzierżawiają im cła publiczne a nawet dobra ziemskie, poddając jednocześnie pod ich władzę ludność chrześcijańską..

Przytoczone wyjątki z uchwał synodalnych i listów episkopatu dawnej Polski, jakżeż są wymowne w Polsce dzisiejszej. Czy można z nich coś ująć, lub grozę niebezpieczeństwa żydowskiego pomniejszyć?

Zakończymy te głosy wielkich Biskupów Polaków, duszpasterzy naszego narodu, głosem namiestnika Chrystusowego Benedykta XIV, przytaczając wyjątki z jego słynnej encykliki z roku 1751 wystosowanej w przededniu rozbioru Polski, do episkopatu polskiego:

„...Dowiedzieliśmy się od wiarogodnych osób, znających stosunki w Polsce, jako też z uskarżania się tych, którzy w tym Królestwie mieszkają, że się tak wielka liczba żydów rozmnożyła” w Polsce, iż niektóre miejscowości miasta i miasteczka... teraz zrujnowane i wielką liczbą żydów napełnione tak dalece, że w nich mało co znajduje się. chrześcijan... kupiectwa i handle... staranie o publicznych dochodach zlecone. Arendy, karczmy, pola, wsie w dzierżawę powierzone...

Ponieważ żydzi handlem się zajmują, gdy handlem znaczną sumę pieniędzy nazbierają, z wielką lichwą i wyniszczeniem pożyczają ubogim chrześcijanom-z miłosierdzia do naszej społeczności przyjęci, tę nam zapłatę oddają według pospolitego przysłowia: mysz w torbie, wąż na łonie, ogień na ręku, zwykli swoim gospodarzom oddawać.

Encyklika, wskazując na niebezpieczeństwo żydowskie Ojczyźnie naszej grożące, przypomina postanowienia papieży, nakazujące ograniczenie wpływów żydowskich i walkę z ich zalewem, (oczywiście środkami godziwymi, nie sprzecznymi z prawem Boskim, co i my głosimy) kończy się wreszcie apelem do Nuncjusza i Episkopatu polskiego, który musi się stać apelem dla dzisiejszej Polski i celem naszego narodowego wysiłku, aby: „ze szlachetnego Królestwa Polskiego ta zakała i hańba (żydowska) usunięta została”.8)

ŻYDZI A ROZBIÓR POLSKI

Rozbiór Polski rozpoczął się właściwie w roku 1697 z chwilą wstąpienia na tron polski Sasów. „Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa”, oto hasło przygotowujące rozbiór, hasło demoralizowania narodu, którego plon po swych przyjacielach Sasach zbierał w r. 1773 Fryderyk, król pruski. Historia tych smutnych czasów wiąże się z prawdziwym najazdem żydostwa na Polskę, które opanowało całkowicie życie gospodarcze kraju. Już wtedy żydzi wchodzili w spiski z naszymi wrogami szykującymi rozbiór. O ostatnim polskim królu Stanisławie Poniatowskim, podaje żyd, Miesis również b. ciekawą wzmiankę: „W jego żyłach płynęła też krew żydowska”. 9)

W czasie rozbiorów i po rozbiorach, kiedy naród próbował przeciwstawić się najeźdźcy, żydzi zdradzają Polaków a gorliwie wysługują się naszym ciemiężcom.

Historia nam podaje następujące fakty:

•) Przytoczone wyjątki z uchwał synodalnych, listu pasterskiego, oraz wyjątek z encykliki papieża Benedykta XIV, cytuję według dzieła Ks. Dr. St. Trzeciaka: „Talmud o gojach a kwestja żydowska w Polsce”, str.: 281-285 i 296-305.