zaniedbań, nawet wówczas, gdy w wyniku zagrożenia utraty zdrowia lub możliwości pojawienia się choroby zostanie podjęta próba regularnej aktywności fizycznej.
W obrębie podejścia naukowego do problematyki starzenia się wyróżnia się wiele teorii opisujących ten proces. Z jednej strony można wyróżnić grupy teorii biologicznych oraz teorii genetycznych, z drugiej zaś sytuują się teorie psychospołeczne (określane mianem tzw. niebiologicznych teorii starzenia się)31. To, co zwraca uwagę w tym przypadku, niezależnie od specyfiki określonej grupy teorii starzenia się, to fakt że również w obrębie poszczególnych z wymienionych grup teorii występują przeciwstawne stanowiska. Dobry przykład takiego zróżnicowania stanowią np. teorie psychospołeczne, takie jak teoria aktywności, teoria selektywności oraz teoria kontynuacji, opisujące różne podejścia do omawianej problematyki.
Oczywiście, z punktu widzenia przyjętych w tym tekście założeń, na plan pierwszy wysuwają się zagadnienia dotyczące szeroko rozumianego - zarówno w ujęciu biologicznym, jak i społecznym - uczestnictwa seniorów w kulturze fizycznej. Warto przypomnieć w tym miejscu, że Halina Szwarc w roku 1988 wskazywała wspólne obszary kultury fizycznej i wówczas stosunkowo młodej dziedziny nauki - gerontologii, skłaniając się ku stosowaniu terminu „rehabilitacja gerontologiczna”32. Autorka tłumaczyła ten fakt m.in. wzrostem potrzeb społecznych, u podłoża którego legło zjawisko starzenia się pokoleń. Wybrane współczesne stanowiska z zakresu fizjologii, wpisujące się w ten nurt analiz naukowych nad starzeniem się, prezentują w sposób wnikliwy autorzy33 podręcznika poświęconego fizjologii starzenia się, a także profilaktyce i rehabilitacji w tym procesie. Wśród podjętych przez autorów kwestii o charakterze biologicznym zwracają uwagę m.in. biologiczna charakterystyka starzenia się i starości uwzględniająca podział tego okresu życia na etapy według kryterium sędziwości wieku oraz odwołująca się do niektórych teorii starzenia się, a ponadto takie zagadnienia jak uzasadniające rolę rytmu dobowego dla osób w podeszłym wieku, omawiające zaburzenia gospodarki wodno--elektrolitowej, ukazujące zasady doboru obciążeń wysiłkiem fizycznym osób starszych oraz opisujące przykłady aktywności fizycznej seniorów realizowanej w warunkach domowych.
Wśród 3 zasadniczych czynników określających pomyślne starzenie się (ang. successful ageing)34 zwraca uwagę komponent zaangażowania życiowego starzejących się osób, postrzegany także w wymiarze zagadnień związanych z aktywnym przebiegiem tego procesu35. Jedną z możliwych form takiego zaangażowania może być właśnie w przypadku omawianej grupy osób ich systematyczny udział w aktywności fizycznej w wolnym czasie. S. Sylwia-Bobiak i L. Caldwell przez aktywność ruchową rozumieją
31 Ageing. op. cit.
32 H. Szwarc, Rehabilitacja gerontologiczna, [w:] Rekreacja i turystyka ludzi w starszym wieku, pod red. W. Szwarc, T. Wolańskiej, T. Łobożewicza, Instytut Wyd. Związków Zawodowych. Warszawa 1988. s. 37-39.
33 Fizjologia starzenia się. Profilaktyka i rehabilitacja, pod red. A Marchewki, Z. Dąbrow skiego. J. Zolądża. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2012.
34 Zgodnie z definicjami encyklopedycznymi (http://eawikipedia.org/wiki/Ageing) pomyślne starzenie się może być również postrzegane jako koncepcja interdyscyplinarna odnosząca się do psychologii oraz socjologii, która pokazuje relacje zachodzące pomiędzy społecznością a poszczególnymi osobami w ciągu cyklu życia, ze szczególnym uwzględnienim jego późnego okresu. Wśród podstawowych wymiarów pomyślnego starzenia się jest w tym kontekście wymieniana m.in. samoocena satysfakcji osób zżycia w następujących sferach: małżeństwo, dzieci, rcligia, dochody z pracy, przyjaźń oraz kontakty' społeczne, aktywność społeczna, hobby, a także udział w rekreacji lub sporcie. Według niektótych stanowisk, sy nonimami dla określenia ..pomyślne starzenie się" mogą być takie terminy jak zdrowe lub optymalne starzenie się.
35 Aktywność ruchowa osób starszych, pod red. A. Jopkiewicza, WSP, Kielce 19%.
12