3784495672

Podmioty sektora władz publicznych (finansów publicznych) - nie obejmujące publicznych jednostek komercyjnych - są przedstawione w zestawie INTOSAI w punktach 1) a) i b) w najbardziej ogólnej postaci, tzn. tylko w podziale na 3 szczeble władz publicznych. Są to: władze centralne, władze państw sfederowanych¹ i władze lokalne (w krajach jednolitych, w tym w Polsce, tylko władze centralne i władze lokalne).

INTOSAI przedstawia również zestaw przedmiotów długu publicznego, tzn. rodzaje zobowiązań, które mogą składać się na sumę długu:

1.    Papiery wartościowe różnego rodzaju i o różnym okresie zapadalności.

2.    Pożyczki bankowe.

3.    Pożyczki zagraniczne, w tym od organizacji międzynarodowych.

4.    Przychody publicznych programów oszczędnościowych, łącznie z przyjętymi depozytami w bankach, związanymi z takimi programami.

5.    Emisje pieniądza krajowego przez albo dla władz publicznych, znajdujące się w obiegu².

6.    Rachunki wymagalne za dobra i usługi.

7.    Nadpłacone podatki.

8.    Zobowiązania z tytułu długotrwałej dzierżawy (ponad rok).

9.    Zaległości płatnicze z tytułu emerytur i rent oraz wynagrodzeń pracowników służb publicznych.

10.    Płatności z tytułu innych świadczeń dostarczanych przez jednostki sektora publicznego, w tym finansowe zobowiązania z tytułu różnych programów socjalnych.

11.    Gwarancje dla stron trzecich, które mogą obejmować gwarancje pożyczek, zarówno jednostek sektora publicznego, jak i prywatnego, a także gwarancje uwzględniające inne cele, jak np. finansowanie eksportu albo kursów walut.

12.    Odszkodowania.

13.    Poręczenia albo inne formy prawne zabezpieczeń.

14.    Programy ubezpieczeniowe i reasekuracyjne.

15.    Inne zobowiązania, wynikające z istniejących kontraktów, umów albo prawnych regulacji, które mogą okazać się płatnościami przy spełnieniu określonych w nich warunków.

Analiza odpowiednich dokumentów organizacji międzynarodowych wykazuje, że zawarte w nich definicje operacyjne długu publicznego w zasadzie odpowiadają warunkom poprawnej definicji określonej przez INTOSAI (rozdział 3), natomiast polska definicja prawna budzi pod tym względem wiele wątpliwości (rozdział 4).

10

1

   Por. ostatni przypis w rozdz. 1.

2

   Chodzi tu prawdopodobnie o dodruk pieniądza w bankach emisyjnych w celu pokrycia deficytu finansów publicznych, co było prawnie możliwe w Polsce do 1997 r. i jest nadal aktualne w wielu krajach. Zdaniem INTOSAI taka emisja pieniądza powinna być włączona do długu publicznego.