3582324868

Dług publiczny najczęściej określa się ogólnie jako finansowe zobowiązanie władz publicznych (państwowych i samorządowych) z tytułu zaciągniętych pożyczek. Dług publiczny jest jednak najczęściej skutkiem zobowiązań państwa (władz publicznych) powstałych w wyniku

1.    Zaciągnięcia bezpośrednich pożyczek oraz kredytów; w zakres pożyczek mogą wchodzić depozyty różnych podmiotów lokowane na rachunkach władz publicznych;

2.    Emisji papierów wartościowych, które również są specyficzną formą zaciągania pożyczek pieniężnych, a papiery wartościowe są potwierdzeniem stosunków wierzycielsko-dłużniczych między władzami publicznymi a pożyczkodawcami;

3.    Nieregulowania przez jednostki sektora publicznego wymagalnych zobowiązań.

Najważniejszą przyczyną powstawania długo publicznego jest jednak zaciąganie pożyczek na pokrycie deficytu budżetowego. Z punktu widzenia treści ekonomicznej procesów powstających w obszarze funduszy publicznych pożyczki nie mogą być zaliczane do dochodów budżetowych, lecz stanowią część wpływów pieniężnych o charakterze przychodów. Potocznie jednak pożyczki traktowane są jako dochody zwrotne.

Wpływy z tytułu długu publicznego wywołują koszty, które muszą być pokryte w przyszłości. Zaciąganie pożyczek jest więc operacją wywołującą inne skutki ekonomiczne i prawne niż realizowanie dochodów publicznych w formie podatków i przymusowych opłat. Władze publiczne uchwalając deficytowy budżet ponoszą odpowiedzialność za jego sfinansowanie, czyli znalezienie źródeł pożyczek, oraz za ich spłatę wraz z odsetkami.

Z ustawy:

1. Państwowy dług publiczny obejmuje zobowiązania sektora finansów publicznych

z następujących tytułów:

1)    wyemitowanych papierów wartościowych opiewających na wierzytelności

pieniężne;

2)    zaciągniętych kredytów i pożyczek;

3)    przyjętych depozytów;

4)    wymagalnych zobowiązań: