3784495682

Natomiast występuje różnica w podziale sektora władz publicznych: w SNA 93 sektor władz publicznych dzieli się na trzy podsektory - szczeble

(centralny, państw sfederowanych i lokalny), a w ESA 95 na cztery podsektory, w tym takie same trzy szczeble oraz oddzielnie podsektor funduszy zabezpieczenia społecznego. Fundusze te w SNA 93 są włączane odpowiednio do właściwego szczebla, a na poszczególnych szczeblach wyróżnia się trzy segmenty funduszy publicznych: budżety, fundusze zabezpieczenia społecznego i fundusze pozabudżetowe. Taka klasyfikacja funduszy została przyjęta przez MFW, zwłaszcza w publikacjach wg metody GFS. Jest nadal stosowana w Polsce, chociaż z pewnymi odstępstwami. Należy jednak zaznaczyć, że w SNA 93 dopuszcza się możliwość oddzielnego traktowania (poza szczeblami) funduszy ubezpieczeń społecznych, co stosuje w swych statystykach OECD. Toteż podział sektora władz publicznych na podsektory przedstawiony w ESA 95 nie jest odstępstwem od zasad SNA 93 lecz przyjęciem jako podstawowej tej klasyfikacji, która w SNA 93 została uznana za alternatywną.

Zakres przedmiotowy długu publicznego wg systemu ESA 95 został określony w ESA 95 Podręcznik deficytu i długu publicznego poprzez wymienienie rodzajów zobowiązań: „Wielkość długu publicznego określa się w cenach rynkowych i jest ona równa sumie wszystkich zobowiązań sektora władz publicznych w kategoriach: gotówka i przyjęte depozyty (AF.2), papiery wartościowe inne niż udziały (AF.3) łącznie z finansowymi instrumentami pochodnymi (AF.34), pożyczki (AF.4) i inne rachunki wymagalne (AF.7), a także w niektórych przypadkach występujące w małej skali udziały i inne akcje (AF.5) oraz rezerwy techniczno-ubezpieczeniowe (AF.6)’’¹.

O ile przedstawiony wcześniej zestaw przedmiotów (tytułów) zobowiązań proponowany przez INTOSAI zawiera dość szczegółowe rodzaje instrumentów finansowych, to powyższy zestaw zawiera tylko ich ogólne nazwy z dodaniem symboli AF. Symbole te oznaczają poszczególne terminy zdefiniowane szczegółowo w ESA 95 w rozdziale na temat rodzajów transakcji finansowych. Przykładowo, pod nazwą „inne rachunki wymagalne” (AF7) wymieniane są m.in. następujące rodzaje zobowiązań płatniczych: kredyty handlowe, zobowiązania z tytułu nadpłaconych podatków, nie zrealizowanych świadczeń z ubezpieczeń społecznych i wynagrodzeń, nie opłaconej dzierżawy, zaległości w spłacie oprocentowania długu. Spośród 15 przedmiotów długu z zestawu INTOSAI, w zestawie ESA 95 brak jest w zasadzie tylko gwarancji i poręczeń, ponieważ nie są one transakcjami finansowymi.

W stosunku do SNA 93 powyższy zakres przedmiotowy różni się jednym elementem: z wyliczeń zawartych w Podręczniku statystyki finansów władz publicz-

19

1

ESA 95 manuał on government deficit and debt, Office for Official Publications of the European Communities, Luxembourg, 2002, str. 197.