Wstęp
Nikotynizm jest zarówno problemem zdrowotnym, ekonomicznym czy społecznym, jak i zagadnieniem prawnym. W niniejszej pracy zająłem się wyłącznie aspektami publicznoprawnymi tego zagadnienia. W szczególności skupiłem uwagę na zagadnieniach administracyjnoprawnych tego problemu.
Celem pracy była analiza modelu administracyjnoprawnego przeciwdziałania nikotynizmowi obowiązującego w Polsce. Problematyka nikotynizmu ma wielkie znaczenie we współczesnym świecie. Nikotynizm, czyli nałóg tytoniowy, jest to uzależnienie od używania wyrobów tytoniowych, jest on zjawiskiem dotyczącym podmiotowych praw zarówno jednostki, jak i musi być rozpatrywane w interesie publicznym.
W pracy wyróżnione zostały trzy podstawowe modele przeciwdziałania nikotynizmowi: tzw. model zamknięty, model otwarty oraz model częściowo zamknięty. Model otwarty pozostawia wiele swobody odnośnie możliwości palenia tytoniu w miejscach publicznych ani nie nakłada większych obowiązków na podmioty administracji publicznej w kwestii przeciwdziałania nikotynizmowi. Model zamknięty przeciwdziałania nikotynizmowi charakteryzuje się wieloma ograniczeniami dotyczącymi palenia tytoniu w miejscach publicznych jak i podkreśla znaczenie działań administracji publicznej w kwestii przeciwdziałania nikotynizmowi. Podstawową tezą rozprawy jest twierdzenie, że prawnoadministracyjny model przeciwdziałania nikotynizmowi obowiązujący w Polsce jest modelem częściowo zamkniętym.
Zakres pracy mieści się w sferze prawa administracyjnego. Dlatego też metodologia i aparatura pojęciowa używana w rozprawie pochodzi z tej dziedziny prawa. W szczególności zastosowałem w pracy metodę dogmatyczną. Praca została napisana według stanu prawnego na dzień 1 maja 2005.
Niniejsza praca jest skróconą wersją rozprawy doktorskiej, przygotowanej w Katedrze Prawa Administracyjnego i Nauki o Administracji pod kierownictwem naukowym Prof. dr hab. Jerzego Stelmasiaka, obronionej na Wydziale Prawa i Administracji UMCS w Lublinie w 2005 roku.
5