3784503781

ZAŁĄCZNIK 2 Strona 18 z 42

kaspofunginę [Roe D, 2008; Yao Y i wsp., 2008; Trupti A i wsp., 2007; Suci P i wsp., 1994; DiTizio V i wsp., 1998; Hachem R i wsp., 2009; Bachmann S i wsp., 2003]. Prowadzone są również badania nad umieszczeniem substancji czynnej nie tylko na powierzchni, ale również w strukturze cewnika, skąd mógłby być stopniowo uwalniany (drug-eluting biomaterials) oraz badania nad innymi systemami dostarczania leków (drug delivery systems) np. zwiększenie transportu antybiotyków przez biofilm z zastosowaniem ultradźwięków, zwiększenie aktywności przeciwbakteryjnej (np. antybiotyków aminoglikozydowych) z zastosowaniem pola elektrycznego czy elektromagnetycznego, zwiększenie wnikania błękitu metylenowego czy toluidynowego do biofilmu pod wpływem światła laserowego i inne [Knudsen B i wsp., 2005; Smith A, 2005].

Celem moich badań było poszukiwanie innowacyjnych rozwiązań w aspekcie uzyskania biomateriału zmodyfikowanego antybiotykiem z zastosowaniem techniki immobilizacji kowalencyjnej, korzystniejszej w porównaniu z technikami pasywnymi, ze względu na możliwość uzyskania stabilnych i stosunkowo silnych połączeń. Na badania uzyskałam grant habilitacyny z MNiSW nr N N405 385037: „Chemiczna modyfikacja powierzchni cewników z zastosowaniem nowej generacji chemioterapeutyków”, którego byłam kierownikiem i jedynym wykonawcą. Zastosowałam dwuetapową modyfikację powierzchni cewników pokrywając je polisacharydem celem wprowadzenia grup funkcyjnych (I etap) zdolnych do reakcji z substancją o właściwościach przeciwbakteryjnych (II etap). Opracowałam skuteczne metody wiązania substancji przeciwbakteryjnych z różnych grup terapeutycznych (antybiotyki, antyseptyki), szczególnie z grupy pochodnych fluorochinolonu (sparfloksacyny i tosufloksacyny) na aktywnej powierzchni biomateriału. Antybiotyki tej grupy wybrałam ze względu na: 1) -obecność w ich cząsteczce grup funkcyjnych (aminowej, karboksylowej, ketonowej) korzystnych dla wiązania kowalencyjnego, 2) - szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego w stosunku do bakterii Gram(-) i Gram(+), 3) - dobre właściwości penetrujące i stąd skuteczność wobec „młodego” i „starszego” biofilmu oraz 4) - długi czas pozostawania w biofilmie (1 - 2 tygodnie). Testowaniu poddałam różne typy materiału, cewniki silikonowe, lateksowe, lateksowe silikonowane i poliuretanowe. Biorąc pod uwagę wydajność i trwałość procesu modyfikacji, najlepsze wyniki uzyskałam dla matryc lateksowych i lateksowych silikonowanych.

Sukcesem badań było opracowanie dwóch nowych sposobów otrzymywania przeciwbakteryjnych matryc i w efekcie, antybakteryjnych cewników urologicznych na bazie lateksu ze związanym antybiotykiem w sposób mieszany kowalencyjny i