3784504195

organizacyjny, tym zyskowniejszy staje się ogolny performans ekonomiczny samego przedsiębiorstwa. A zatem, dzięki skutecznej lokalizacji performansu kulturowego rośnie opłacalność ogólnego performansu ekonomicznego. I tu widzimy, jak ważną rolę odgrywa we współczesnym procesie globalizacji badanie, znajomość i nauka kultur — czyli to, czym zajmują się sztuki i nauki humanistyczne, antropologia, kulturoznawstwo i performatyka.

W drugim akcie Aladyna ekran filmowy podnosi się, ukazując stanowiska pracy globalnego centrum telefonicznego. Po prawej widać coś w rodzaju budki telefonicznej z matowego szkła. Postać wewnątrz to hazardzistka, która dzwoni do informacji drogowej, ponieważ zabłądziła i chce się dowiedzieć, jak ma dojechać do Las Vegas. Tanya, pracowniczka odbierająca jej telefon, siedzi samotnie prawie pośrodku sceny, ze słuchawkami na uszach, przed komputerem, w którym szuka informacji związanych z położeniem kobiety, jej konkretnym problemem i z najlepszym rozwiązaniem tego problemu — w tym wypadku: którą autostradą dojechać do Las Vegas.

Warto też zwrócić uwagę na to, jak Tanya tłumaczy i przesuwa sens potocznego zwrotu „lost in space” (zagubiony w przestrzeni), którym Amerykanie wyrażają dezorientację czy pogubienie. Informatorka łączy go ze starym amerykańskim filmem telewizyjnym pod takim tytułem, a następnie czule wspomina jednego z bohaterów. To nawiązanie do amerykańskiej popkultury pozwala wypełnić zwłokę w działaniu systemu komputerowego — czy raczej daje Tanyi czas na ściągnięcie informacji i zorientowanie się w konkretnym problemie rozmówczyni: hazardzistki próbującej dojechać do Las Vegas. Ważne jest też jednak i to, że wzmianka o filmie tworzy ulotną więź między kobietami.

Oczywiście równie kluczową rolę odgrywa tu (i w całym Aladynie) inny paradygmatyczny performans:    performans technologiczny. We współczesnej globalizacji technologie

komunikacyjne i informacyjne są dla performatywności tym, czym kartoteka i panoptikon były dla dyscypliny: dominującymi formami archiwizowania wiedzy i kontrolowania ludzi.

Powtarzam: we współczesnej globalizacji technologie komunikacyjne i informacyjne są dla performatywności tym, czym kartoteka i panoptikon były dla dyscypliny: dominującymi formami archiwizacji wiedzy i kontroli nad ludźmi.

Wraz z postacią Tanyi ukazują się nam technologie komunikacji i informacji, których symbolem jest główny interfejs globalnego centrum Aladyna:. interfejs słuchawek i komputera, interfejs zbudowany właśnie z osoby hinduskiego pracownika. Tanya słucha i mówi przez słuchawki, wpisuje palcami dane na klawiaturze, oczami wyszukuje je na ekranie.

Teraz, własny widowiskowy interfejs Aladyna — multimedialna scenografia, po której widz uczy się nawigować — unaocznia nam różne performanse, o których mówiłem. Oto kadr ze sceny, którą pokazywałem: obraz struktury performatywnej. Na dole mamy przestrzeń performansu