4087490198

związki wyrazowe, konstrukcje zdaniowe). Oba plany wzajemnie się warunkują. Każdej formie odpowiada określone znaczenie., a każde znaczenie jest wyrażane w określonej formie..

PLEONAZM. Wyrażenie składające się z wyrazów to samo lub prawie to samo znaczących. Takie użycie = nadużyciu , niedoskonałości stylistycznej. Np.: cofać się do tyłu, wracać z powrotem, poprawiać się na lepsze, (pleonasmós - nadmiar). PLURALE TANTUM. Rzeczowniki występujące tylko w liczbie mnogiej, np. spodnie, nożyce, drzwi, nosze.

PODSTAWA SŁOWOTWÓRCZA. Część wyrazu pochodnego, która jest wspólna dla wyrazu pochodnego i podstawowego. Np. złotnik pochodzi od złot-o; zlot- jest podstawą słowotwórczą.

PODSTAWOWE RELACJE SEMANTYCZNE. To określone stosunki semantyczne: jeżeli A pozostaje w określonej relacji semantycznej do B to między znaczeniami A i B występuje powtarzająca się zależność. Są to: stosunki nadrzędności-podrzędności (hiperonimia i hiponimia),antonimia, homonimia , synonimia.

PODSYSTEM JĘZYKA. Zasób jednostek językowych tego samego poziomu, np. fonemów, morfemów, wyrazów , które to tworzą razem system językowy. PODSYSTEM LEKSYKALNO-SEMANTYCZNY. Ma charakter najbardziej otwarty na świat, na rzeczywistość (łatwość wchłaniania i tworzenia nowych wyrazów), charakteryzuje się znaczna nieregulamością (niewielka ilość reguł), jest niestabilny (obumieranie wyrazów, związków wyrazowych i powstawanie nowych.Zatem jest znacznie bardziej niż pozostałe podsystemy dynamiczny, zmienny, otwarty, nieregularny w swojej budowie.

POLE SEMANTYCZNE (ZNACZENIOWE). Badania połowę zapoczątkował w pierwszej połowie XIX wieku Trier, ale istotną rolę odegrały tu poglądy F. Saussure'a, zwłaszcza jego rozumienie języka jako systemu, w którym każda jednostka jest zdeterminowana przez wszystkie pozostałe, co zostało właśnie potwierdzone przez badania połowę. Zatem badanie PS dowodzi słuszności traktowania słownictwa jako systemu. Jest to uporządkowany pod względem syntagmatycznym i paradygmatycznym (zob.: ZWIĄZKI SYNTAGMATYCZNE I ZWIĄZKI PARADYGMATYCZNE) zbiór leksemów, reprezentujących dane pojęcia nadrzędne.Np.: pojęcie intelektu, piękna, barw, pokrewieństwa. Trzeba pamiętać, że ujmowane danego fragmentu rzeczywistości jest różne w różnych społecznościach językowych. Ponadto treść terminu pole należy odróżniać od treści terminu kontekst. Ten ostatni określa konkretną sytuację użycia wyrazu. Natomiast pole określa sferę jego istnienia, inaczej - jego miejsce w systemie językowym.

POLISEMIA (WIELOZNACZNOŚĆ). Właściwość wyrazów oraz większych jednostek leksykalno-semantycznych ( grup wyrazowych, frazeologizmów, zdań); polega na tym, że jeden element językowy (wyraz, wyrażenie, zwrot) posiada więcej niż jedno znaczenie.. Polisemię należy odróżniać od HOMONIMII. Homonimy nie maja wspólnego elementu znaczeniowego.

PRAGMATYKA    (PRAGMALINGWISTYKA),    LINGWISTYKA

PRAGMATYCZNA). Rozwija się od lat 70 XX wieku. To dział językoznawstwa, które można określić jako studium użycia języka. Zajmuje się w gruncie rzeczy