4087490212

charakteryzować się cechami tzw. zdolności funkcjonalnych danej osoby. Zdolność funkcjonalna to osobista zdolność funkcji fizycznych, psychicznych i społecznych.

Badania wykazują, że fizyczne cechy „normalnego starzenia się" w przedziale wieku od 30 lat do 90 lat są następujące:

•    Masa i siła mięśni zmniejsza się o 30%.

•    Przewodzenie nerwów spowalnia się o 15-25%.

•    Waga mózgu zmniejsza się o około 300 gramów.

•    Ilość kubków smakowych na języku zmniejsza się z 240-250 w wieku młodzieńczym do 40-50 w wieku starszym.

•    Ilość krwi w krwioobiegu zmniejsza się o połowę.

•    Życiowa pojemność płuc zmniejsza się o połowę do 75 roku życia.

•    Wydalnicza funkcja nerek zmniejsza się o ponad połowę.

• Na wzrok i słuch starzenie się ma wpływ w 70-80%.

Określanie tych zmian jako „normalnych procesów starzenia się" oznacza jedynie, że wraz z upływem czasu indywidualne ogólnoustrojowe zmiany w komórkach, tkankach i organach zmniejszają swą wydolność, przy czym równowaga homeostatyczna² jest zachowana w każdym momencie. A zatem, w późniejszym wieku można zachować „zadowalający" i względny poziom „zrównoważonego" zdrowia. Wszelkie zmiany, które mają niekorzystny wpływ na homeostazę, zaburzają równowagę i uważane są za procesy patologiczne. Wczesne ich wykrycie determinuje możliwości wpływania na nie. Największym wyzwaniem starzenia się jest zdanie sobie sprawy z normalnych i patologicznych zmian, ich zaawansowania oraz możliwości leczenia. Należy mieć świadomość, że każdy może wpływać na „własny proces starzenia się”.

Definiując jakość życia w starszym wieku, geriatria, nauka zajmująca się fizycznymi i zdrowotnymi aspektami starzenia się, wymaga by wziąć pod uwagę następujące aspekty:

•    Ludzie w tym samym wieku mogą się zasadniczo różnić, nie istnieje tak zwany jeden model starzenia się.

•    Gwałtowne pogorszenie się stanu organów lub ich funkcji jest zawsze jakiegoś rodzaju zmianą patologiczną.

•    Zmniejszona wydolność ze względu na wiek zwiększa powstanie ryzyka utraty zdrowia, w tym kontekście zatem styl życia i przystosowanie się danej osoby stają się ważne.

•    Ludzie starsi są chorzy nie z powodu wieku, ale z powodu procesów patologicznych.

•    Nowe schorzenie atakuje najbardziej podatną i najbardziej wrażliwą część ciała. Rozpoznanie pozwala określić programy leczenia.

Typowe dla wieku starszego są: zmniejszona mobilność, niekontrolowanie czynności fizjologicznych, niestabilność, pogorszenie się funkcji intelektualnych i jatrogenia³. Istnieje kilka oznak, które uważane są za choroby w młodszym wieku, jednak w starszym wieku są po prostu zjawiskami i konsekwencjami normalnych dolegliwości

²    hlto://www.cotoiesl.info/townowaaa 632.html

³    hllp://portalwiedzv.onel.Dl/37633.. ..iatroaenia.haslo.html

12