5125071087

ślić dla danej lokalizacji geograficznej parametry takie jak: średnie roczne i miesięczne nasłonecznienie, średnią miesięczną temperaturę powietrza, optymalne nachylenie kolektora.

2.4. Symulacja zmian nasłonecznienia dobowego

Projekt systemu fotowoltaicznego wymaga symulacji krótko i długoterminowych, których celem jest weryfikacja bilansu energetycznego systemu. Wielkością wejściową w procesie symulacji jest natężenie promieniowania słonecznego, określone w [W/m²] dla danej godziny. Rozkład natężenia w czasie dnia jest wyznaczany na podstawie wartości nasłonecznienia dla tego dnia [kWh/m² na dzień].

Zmiany nasłonecznienia w czasie kolejnych dni opisuje się stosując modele zmian klimatycznych o różnym stopniu złożoności. Model klimatu proponowany w pracy [7] zakłada, że zmiana współczynnika przejrzystości k/, dla kolejnych dni może być opisana jako stochastyczny proces autoregresji pierwszego rzędu. Współczynnik k/, jest to stosunek nasłonecznienia na płaszczyźnie horyzontalnej do nasłonecznienia tej płaszczyzny w warunkach braku atmosfery ziemskiej (wzór (2.18)).

Rozpatrywany model klimatu ma postać [7]

u (/) = pu (/ -1) + s,    (2.30)

gdzie i/(/) jest różnicą pomiędzy współczynnikiem k_h (/) dla /-tego dnia w roku, a średnią miesięczną wartością tego parametru, p jest współczynnikiem autokorelacji równym około p- 0,25, praktycznie niezależnie od położenia geograficznego, s jest liczbą losową o rozkładzie Gaussa taką, że -\<s <1 [7].

Dla potrzeb symulacji systemu PV natężenie promieniowania słonecznego wyznacza się następująco:

1.    Na podstawie bazy danych nasłonecznienia (rozdział 2.3), należy ustalić średnie miesięczne nasłonecznienie H_h [kWh/m² na dzień] i średni miesięczny stosunek składowej dyfuzyjnej natężenia do natężenia całkowitego k_tl dla danego miesiąca i danej lokalizacji geograficznej.

2.    Wykorzystując model zmian nasłonecznienia (np. równanie (2.30)), należy wyznaczyć losowy przebieg nasłonecznienia dobowego w ciągu danego mie-