- w przypadku stwierdzenia błędów czy konieczności uzupełnienia nie ma kłopotu z powtórzeniem pomiaru,
- nie ma problemów z pomiarem dużej liczby punktów,
- zdjęcia stanowią wiemy i obiektywny obraz mierzonego obiektu i zachowują wartość archiwalną,
- opracowania fotogrametryczne są często opracowaniami ciągłymi pozbawionymi subiektywnych etapów interpretacji czy generalizacji (np. kreskowa mapa sytuacyjno-wysokościowa lub fotomapa).
Pomiar fotogrametryczny jest pomiarem pośrednim, ponieważ wykonuje się go na podstawie zdjęć fotograficznych danego terenu lub obiektu.
Po wykonaniu zdjęć wyznacza się rzeczywiste wymiary i kształt zarejestrowanego na zdjęciach terenu lub obiektu wykorzystując do tego celu znajomość warunków, w jakich zdjęcia te zostały wykonane (odległość fotografowania i rodzaj aparatu).
Z wymienionych względów metody fotogrametryczne znalazły zastosowanie w archeologii, architekturze i konserwacji zabytków, astronomii, balistyce, budownictwie, geologii, górnictwie, hydrologii, kryminalistyce, leśnictwie, medycynie, przemyśle motoryzacyjnym i stoczniowym a szczególnie w geodezji i kartografii.
Fotogrametrię można podzielić ze względu na:
1. zastosowanie:
topograficzna; (do celów geodezyjnych), gdzie mierzonym obiektem jest powierzchnia topograficzna Ziemi i obiekty sytuacyjne znajdujące się na niej (efektem pomiaru są różnego rodzaju mapy),
nietopograficzną; nazywaną również fotogrametrią bliskiego zasięgu (przeważnie do celów nie geodezyjnych), gdzie mierzonym obiektem może być kształt, deformacja lub ruch różnych obiektów, konstrukcji, detali maszyn itp.,
2. miejsce fotografowania:
naziemna (terrofotogrametria); wykorzystującą zdjęcia wykonywane ze stanowisk naziemnych np. fototeodolitem,
lotnicza (aerofotogrametria); wykorzystującą zdjęcia wykonywane z samolotu przy pomocy kamery fotogrametrycznej,
satelitarna; wykorzystującą lotnicze i satelitarne zobrazowania niefotograficzne,
3. metody opracowania:
jednoobrazowa; gdzie pomiar wykonujemy na pojedynczych zdjęciach (fotogramach),
dwuobrazowa (stereofotogrametria); gdzie pomiar wykonujemy na parach zdjęć (sterogramach),
4. formę danych (zdjęć) i wyniki opracowania:
analogowa, w której pomiary oparte są na metodach analogowych polegających na optyczno-mechanicznym rozwiązaniu zależności geometrycznych między obiektem a jego obrazem fotograficznym. Wykorzystuje się tu głównie autografy analogowe pozwalające na rekonstrukcję wiązki promieni każdego z fotogramów (lotniczych lub naziemnych) tworzących stereogram a następnie zbudowanie przestrzennego modelu obiektu odfotografowanego na obu zdjęciach. Model ten można mierzyć i przedstawiać w postaci numerycznej lub ciągłego opracowania graficznego (np. mapa kreskowa sytuacyjno-wysokościowa). Innymi instrumentami analogowymi są przetworniki optyczne i ortofotograficzne umożliwiające analogowe przekształcenie zdjęcia fotograficznego będącego rzutem środkowym na obraz fotograficzny w rzucie ortogonalnym (fotomapa lub ortofotomapa), numeryczna (analityczna), w której pomiary są oparte na metodach analitycznych polegających na matematycznym sformułowaniu i rozwiązaniu zależności
„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"