5125071229

W 1673 r. von Horke skonstruował kamerę ze zwierciadłem (tzw. camera clara) dającym na matówce obraz prosty, który można było łatwo przerysować. Kolejne udoskonalenia wprowadzone przez weneckiego architekta i arystokratę Daniela Barbaro - zastosowanie lustra, obiektywu i przysłony zamieniło skrzynkę w prawdziwy instrument. Następnym ulepszeniem było zamontowanie (1685 r.) przez niemieckiego zakonnika Johannesa Zahna zwierciadła umożliwiającego rzutowanie obrazu na płaszczyznę poziomą i znaczne zmniejszenie wymiarów kamery. Istotną nowością (pod względem fotogrametrycznym) była jednak dopiero tzw. camera lucida, skonstruowana przez Anglika W.H. Wollastona (1804 r.).

'ŹFig, 3. a. ES]

Zbudował on specjalny pryzmat, który pozwalał na przerysowywanie przedmiotów dzięki pozornemu obrazowi rzucanemu na papier. Przy okazji wyeliminował zjawisko aberracji wywoływane przez soczewkę. Rozwiązanie