6897704125

Jedenasta wieczorem

Z MODLITEWNIKA EKUMENICZNEGO

...Frzyszliśmy tutaj uwarunkowani przez sytuację, w których żyjemy — sytuacje, między którymi istnieją aż nazbyt ostre kontrasty, przyszliśmy obciążeni pospolitymi uprzedzeniami, przesadnie pewni słuszności naszych własnych poglądów, żywiąc nadmierne nadzieje,

zmęczeni spotkaniami, obradami i konferencjami, pełni własnych trosk.

A jednak chcieliśmy dowiedzieć się czegoś o sobie nawzajem podzielić się z innymi tym, czym jest nasze życie, w trosce o to z wysiłkiem staraliśmy się wyrazić swoje myśli, szukaliśmy słów pozwalających nawiązać kontakt, cierpieliśmy, gdy nas nie słuchano.

Udało nam się spojrzeć wspólnie na niektóre porażki, jakich doznajemy w codziennej pracy; razem przeżywaliśmy lęk o przyszłość świata i smutek słabej wiary.

I wtedy właśnie Bóg wyszedł nam na przeciw, objawił się w swoim słowie, które staraliśmy się pojąć i w przyjaciołach zgromadzonych przy jednym stole, w przyjaciołach stawiających nam niepokojące pytania, dzielących się z nami swoim widzeniem rzeczy, w tych, co nas pocieszali, akceptując nas takich, jakimi jesteśmy w naszej ograniczoności.

Tylko przebłysk Bożej Obecności był nam dany — jeden uśmiech jego łaskawości — i ledwie uchwytny gest wyrażający Jego sąd o nas.

Podjęliśmy pokutę, bo dojrzeliśmy, że Bóg o tyle jest od nas większy, doświadczyliśmy łagodnej siły,

z jaką wzywa nas do ustawicznej wewnętrznej przemiany, pogodziliśmy się z tym, że wrócimy tam. skąd przyszliśmy z nieco lepszą motywacją do dobrego, trochę mądrzejsi

i smutniejsi,

trochę bliżsi Boga.