7133531984

Zupełnie niedaleko, bo na zbiegu Wybrzeża Wyspiańskiego i ul. Smoluchowskiego władze uczelni zdecydowały się na budowę nowej stołówki (dzisiejsze B-10), która powstała w latach 1971-77. Inwestycja ta wykorzystała ostatnią, wolną do zagospodarowania działkę we wschodniej części kampusu.

W 1973 roku ukończono budowę zaproponowanego 3 lata wcześniej przez Henryka Marconiego budynku C-6. Obiekt, zaprojektowany na rzucie rozczłonkowanego wielokąta, składa się z dwóch części, między którymi znajduje się zamknięty z trzech stron dziedziniec z rampą przeładunkową służący dzisiaj za parking.

„Skromniejszą formę nadano oddanemu do użytku w 1974 roku pawilonowi laboratoryjno-dydaktycznemu (D-9), który był przeznaczony dla Instytutu Geotechniki” [Bur 2010], Obiekt ten miał być w założeniu budowlą tymczasową. Przetrwał do dziś.

Zaledwie rok później oddano do użytku dzisiejszy budynek A-10 łączący niegdyś zbudowane A-5 i A-6 oraz zamykając kolejne wejście do dziedzińca gmachu głównego.

W 1971 roku małżeństwo Barskich opracowało kolejny projekt rozbudowy Politechniki. Na jego założeniach oddano do 1980 roku kolejne budynki (C-7 i C-8) usytuowane jako przedłużenie linii fasady budynku D-l. Jak się okazało, wraz z zakończeniem inwestycji rozpoczął się okres chudych lat w rozwoju urbanistycznym Politechniki. W latach 80-tych jedyną prowadzoną inwestycją była realizacja kolejnego projektu prof. Brzozy będącego dokończeniem zbudowanego przez niego wcześniej szumnie nazwanego „zespołu urbanistycznego” budynków, którego budowa zakończyła się w 1990 roku (dzisiejszy C-5).

W latach 90-tych i na początku XXI wieku zrealizowano kilka nowych koncepcji -budowę budynków C-ll na rzecz Instytutu Matematyki i Informatyki, B-4 na rzecz nowej siedziby Wydziału Mechanicznego, B-ll - Gmachu Wrocławskiego Centrum Nowych Technologii oraz D-20 - budynku wypełniającego pierzeję placu Grunwaldzkiego między budynkiem D-l i D-8.

Budowlami kończącymi „dzieło” stworzenia zintegrowanego kampusu Politechniki Wrocławskiej były budynki C-13 oraz C-15 tworząc kolejny dziedziniec, który w najbliższej przyszłości ma być przebudowany tworząc „Oś Profesorów”. Koncepcja długiego dziedzińca w głównej osi naznaczonej przez Frydeckiego nie jest pomysłem nowym. Podobny, ale krótszy dziedziniec naznaczony był w projektach małżeństwa Barskich.

Obecnie na terenie kampusu prowadzone są prace budowlane mające na celu stworzenie nowej biblioteki oraz Technopolis.

11