plik


METROLOGIA Poznawanie otaczajšcego nas œwiata umożliwiajš nam obserwacje zachodzšcych zjawisk, które realizujemy za pomocš naszych zmysłów. Wyniki obserwacji majš charakter subiektywny i nie sš one praktycznie powtarzalne nawet, gdy dane zjawisko będzie obserwował ten sam obserwator Informacje uzyskane z obserwacji majš charakter jakoœciowy (1 przedmiot cieplejszy od 2), jego rodzaju obserwacje nie mogš być wykorzystywane w technice i badaniach naukowych. Do tych celów konieczne jest wykonywanie obiektywnych doœwiadczeń majšcych charakter iloœciowy (okreœlane sš wartoœci danej wielkoœci) doœwiadczeniami takimi sš pomiary. Pomiarem nazywamy operację porównywania wartoœci badanej wielkoœci i wartoœciš innej wielkoœci tego samego, którš przyjęto powszechnie za jednostkę miary lub z odpowiedniš obowišzujšcš skalš W procesie pomiarowym po wykonaniu odpowiednich czynnoœci przy użyciu odpowiednich œrodków stwierdzamy, że wynik znajduje się w przedziale: ab Powyższe stwierdzenie nazywa się wynikiem pomiaru. Według PNE 71/N-02050 pomiarem nazywamy czynnoœci doœwiadczalne majšce na celu wyznaczenie wartoœci wielkoœci zmierzonej wyrażonej iloczynem liczby i jednostki. X-zbiór wielkoœci zmierzonych W-zbiór wielkoœci wzorcowych W pomiarze biorš udział dwa zbiory wielkoœci ˇ Zbiór W wielkoœci w ˇ Zbiór X wielkoœci x Matematyczny model pomiaru Wielkoœć mierzona stanowi zbiór skończony ograniczony o góry i od dołu Zakłada się, że zbiór W stanowi zbiór skończony, kolejne elementy oraz różniš się między sobš o wartoœci: 2  0 Czynnoœci pomiarowe sš w modelu matematycznym równoważnie przyporzšdkowaniu elementów „x” zbioru „X” elementom „w” ze zbioru „W” o tej samej wartoœci. Ponieważ jednak zbiór W jest dyskretny (skończona liczba elementów) tak, więc przyporzšdkowanie nie może być jednoznaczne, dlatego wynikiem pomiaru jest nierównoœć:    Mogš istnieć zbiory tej samej wielkoœci o różnych wartoœciach 2  0 Nie istnieje zbiór, dla którego 0 Założenie  jest podstawowym postulatem metrologii. Przyjęto, iż wielkoœciš jest lub może być każda właœciwoœć materii lub zjawiska, która jest jednoznacznie zdefiniowana przez okreœlenie danej właœciwoœci oraz okreœlenie danej jednostki miary. Jednostkš miary wielkoœci jest umownie przejęta za jednoœć wartoœć danej wielkoœci. Wzorce jednostek i miar powinny spełniać następujšce warunki: • Niezmiennoœć w czasie • Łatwoœć porównywania • Łatwoœć odtwarzania • Łatwoœć stosowania • Duża dokładnoœć Gdyby warunek niezmiennoœci był całkowicie spełniony to wartoœć wzorca byłaby równa: W=A=constans Wartoœć niezmienna w czasie nie występuje z tego wynika X=A+f(t) Doœwiadczalnie można udowodnić, iż w okreœlonych warunkach i okreœlonym czasie spełniona jest nierównoœć |f(t)|max .W W = A ą.W Miarę wzorca okreœlajš obydwa składniki: • A – nominalna miara wzorca • .W – niedokładnoœć miary wzorca HIERARCHIA WZORCÓW Wzorcami o największej dokładnoœci sš etalony, przeznaczone do przekazywania jednostki miary danej wielkoœci innym wzorcom. 1. Etalon podstawowy – charakteryzuje się największš dokładnoœciš, często jest wzorcem grupowym. Przechowywany jest w głównym urzędzie miar w Warszawie 2. Etalon œwiadek – przeznaczony do kontroli stałoœci wartoœci etanolu podstawowego. Ma takie same parametry jak parametry etanolu podstawowego. 3. Etanol odniesienia – ich miarę wyznacza się przez porównanie z wzorcem podstawowym, służš one do etalonów kontrolnych 4. Etalony kontrolne – przeznaczone do okreœlonych porównań z nimi wzorców użytkowych 5. Wzorce użytkowe – uczestniczš bezpoœrednio w procesach pomiarowych Sposób i okresy sprawdzania wzorców lub jednostek miar sš objęte odpowiednimi przepisami prawnymi. Do bezpoœredniego wykonania pomiarów sš przeznaczone przyrzšdy pomiarowe. PRZYRZĽDY ANALOGOWE I CYFROWE Istniejš przyrzšdy pomiarowe, których wskazania tworzš zbiór dyskretny w œcisłym znaczeniu tego słowa, sš to przyrzšdy cyfrowe. W przyrzšdach pomiarowych analogowych miarę wartoœci wielokrotnoœci okreœla położenie wskazówki względem podziałki, która jest zbiorem nieskończonym, a wskazówka wyznacza jeden element tego zbioru. Praktycznie można zbiór wartoœci wielkoœci wzorcowej (odwzorowany na podziałce przyrzšdu analogowego) uważać za zbiór dyskretny BŁĘDY I NIEPEWNOŒĆ POMIARU Wykonujšc pomiary popełniamy zawsze jakieœ błędy, które należy zawsze właœciwie okreœlić –wartoœć zmierzona wielkoœci –wartoœć prawdziwa wielkoœci Błšd pomiarowy bezwzględny wynosi: . Błšd pomiarowy względny wynosi: .. Występowanie rozbieżnoœci między wartoœciš mierzonš i prawdziwš jest nieodłšcznš właœciwoœciš pomiarów, ponieważ pomiar zawsze jest niedokładny. Jako kompletny wynik pomiarów należy zawsze podać oraz miarę rozbieżnoœci między a  Wartoœć prawdziwa jest i pozostanie nieznana i niepoznawalna, więc również błšd prawdziwy będzie zawsze nieznany, jednakże dzięki pojęciu błędu prawdziwego można zdefiniować pojęcie błędu granicznego (maksymalnego) Błšd graniczny można okreœlić dwojako, zależnie od przyjętego modelu matematycznego Ÿródeł niedokładnoœci pomiaru. W klasycznej teorii błędów przyjmuje się, iż błšd prawdziwy ma dwie składowe: 1. Błšd systematycznoœci – składowa całkowitego błędu prawdziwego, która w procesie systematycznego pomiaru pozostaje stała lub zmienia się w przewidywalny sposób. Model matematyczny błędu systematycznego jest modelem zdeterminowanym 2. Błšd przypadkowy – składowa całkowitego błędu prawdziwego, która w procesie powtarzania pomiaru zmienia się w sposób niedajšcy się przewidzieć. a. Błšd przypadkowy wynika z nieprzewidywalnych czasowych i przestrzennych zmian wielkoœci. Błędu przypadkowego nie można skompensować poprawkš, ale można go zmniejszyć powielajšc pomiar. b. Matematyczny model błędu przypadkowego opiera się o założenie, iż składowa przypadkowa błędu przypadkowego, chociaż nieznana, może być modelowana zmiennš losowš. Ze względu na powyższe rozróżnienie pojęcia błšd graniczny: 1. Dla deterministycznego modelu niedokładnoœci pomiaru błšd graniczny jest połowš szerokoœci przedziału największego jaki można przedstawić wokół wartoœci niezmiennej , w której mieœci się wartoœć wartoœci mierzonej: . .ą. Przedziałowa interpretacja niedokładnoœci. W przedziale niepewnoœci wyniku pomiaru znajduje się nieznana wartoœć powierzchniowa . Dla losowego pomiaru niedokładnoœci błšd graniczny jest połowš. Dla modelu modelu losowego niedokładnoœci pomiaru, przedział niepewnoœci X(x) staje się przedziałem losowym (jego granice sš zmiennymi losowymi) .  p-przedział ufnoœci (prawdopodobieństwa) Przy powtarzaniu pomiaru m-krotnie otrzymujemy „m” przedziałów niepewnoœci i więcej niż p*m przedziałów powinno obejmować wartoœć prawdziwš Błšd pomiaru w warunkach odniesienie nazywamy błędem podstawowym. Dopuszczalna wartoœć błędu bezwzględnego podstawowego jest liczbowo równa wskaŸnikowi klasy dokładnoœci miernika. KLASA DOKŁADNOŒCI .*100% .– błšd graniczny – zakres przyrzšdu na którym jest wykonywany pomiar Przykład 1. Wyznaczyć błšd graniczny woltomierza o klasie 0,5 i zakresie napięciowym 300V. Dane: =300V 0,5 Obliczenia: * .= 1,5 % Dla: 250 Błšd względny wynosi: . .,0,006 Dla mierników cyfrowych występujš błędy cyfrowe kwantowania i zliczania, oraz błędy analogowe. Błšd całkowity przyrzšdu cyfrowego jest równy sumie błędów cyfrowych i analogowych: .ą.ą. Sposoby wyznaczania błędu granicznego pomiaru wielkoœci złożonej ,,….,. I. Dla deterministycznego modelu niedokładnoœci 1. Metoda najbardziej niekorzystnego rozłożenia błędów: ... 2. Metoda losowego rozłożenia błędów .3.. II. Dla losowego modelu niedokładnoœci (seria M-wyników pomiaru). ...; .= ..*3..; .. Przykład2 Pršd o natężeniu I=10A okreœlony błędem ą0,5% płynie przez rezystor 50ą1.. Wyznaczyć moc wydzielanš na rezystorze oraz błšd względy i bezwzględny Dane: 10.ą0,5% R = (50ą1..=1 Szukane: ?;?; .=? ; Obliczenia: 100*50.5000 .R= ..2..2*10*50.*0,05100*1.150 .0,0333% .? 2 2 Zakładamy że dP ., dI ., dR . .2.. .2.. 2 Przykład3 Stosujšc metodę logarytmicznš obliczyć błšd graniczny zwišzany z wielkoœciami A B C D E F poniższš funkcjš *** . *. Obliczenia: 1326514 .*.2.+ .6.5.*.265 Przykład 4 Uwzględniajšc, że metodę logarytmicznš można stosować do obliczania błędów przy prostych zależnoœciach funkcjonalnych nawet wtedy gdy występujš w nich sumy lub różnice. lnY=ln(a+b) -ln(C) ... ... . . ..**. y=  Przykład 5. Dwa rezystory o wartoœciach 600ą1.i 400ą1.połšczono równolegle. Obliczyć rezystancję zastępczš oraz błšd graniczny w względny i bezwzględny. Szukane: Rw = ||?; ?;.?; Obliczenia: * 240.(w podstawieniu przyjmujemy wartoœci nominalne) Ln( w)lnln–ln(liczymy metodš logarytmów) w... w..........0,0061 Przykład 6. Trzy rezystory połšczone szeregowo o wartoœciach: 1000ą1., 50.gdzie ą0,5%oraz szukane: ?; .?; w?50.gdzie ą2% obliczenia: =  . w. =1054 . .. ...**1.50.*0,0054.*0,02 Przykład 7. W celu wyznaczenia rezystancji właœciwej drutu oporowego Dane: 1.ą0,5..; 4..ą0,01..; ; 0,1ą0,01. szukane: . = ?; ..?; .?; Obliczenia: ...... .˜ .2dRl d,0,0025 l*.5*10 R,,0,1 .0,005 + 5*10 ...*. +0,1 = Przykład 8. dane: 1; szukane: .U?, 400 U? Obliczenia: ..*100% *% .U%*..%4 U.. U 400V 200V 100V 50V 25V 5V U0,01 0,02 0,04 0,08 0,16 0,8 Przykład 9. Do pomiaru napięcia 12V można było użyć dwóch woltomierzy, pierwszy był klasy 0,5 o zakresie 60V, a drugi był woltomierzem tablicowym klasy 1,5 o zakresie 15V. Który z woltomierzy jest lepszy do pomiaru? Obliczenia: ..*100% *..*,% .U%0,3 % *..*,% .U%0,225 % U..,2,5% U..,1,875% Przykład 10. Pomiar indukcji w szczelinie powietrznej magnesu dokonano 7 krotnie z pomocš teslomierza halofreonowego (?). Wynik pomiarów po uwzględnieniu poprawek na błšd systematyczny były następujšce. Obliczyć indukcję w szczelinie i błšd przypadkowy pomiaru: Wyniki pomiarów: [396, 400, 396, 399, 405, 407, 404] mT Obliczenia: .401.c(œrednia pomiarów) *.L7 .B1,66.c ˇ Uwzględniajšc rozkład Studenta (Gosset) œŚ1,9*1,66.c3.c Przykład 11. Z jakim dopuszczalnym błędem należy mierzyć pršd płynšcy przez rezystor o wartoœci wyznaczonej z tolerancjš ą0,2% Jeżeli spadek napięcia na tym rezystorze ma być ą0,5% dane: U=I * R Rą0,2% Uą0,5% szukane: I? Obliczenia: ... UIR IUR I0,5%0,2%ą0,3% PODSTAWOWE POJĘCIA TEORII NIEPEWNOŒCI 1. Przyjmijmy losowy model niedokładnoœci Niepewnoœć pomiaru – parametr zwišzany z wynikiem pomiaru który charakteryzuje rozrzut wartoœci, które można w uzasadniony sposób przypisać wartoœci zmierzonej Wartoœć prawidłowa jest równa wartoœci oczekiwanej zmiennej losowej.  W praktyce posługujemy się przybliżeniem(estymatš) wartoœci oczekiwanej tzn. œredniš arytmetycznš obliczonš dla n-wyników pomiarów. (Wartoœć oczekiwana może być obliczona dla liczby wyników pomiarów ›.) Niedokładnoœć pomiaru opisuje parametr zwany niepewnoœciš: Niepewnoœć dzieli się na dwa typy: ˇ Niepewnoœć obliczonš metodš A (za pomocš metod statystycznych) ˇ Niepewnoœć obliczona metodš B (za pomocš innych metod np. w oparciu o klasę przyrzšdu) Niedokładnoœć pomiaru charakteryzuje niepewnoœć stała standardowa U(x)=s(x) – Ekstrymata odchylenia standardowego U(x) = s(x).Ż Niepewnoœć rozszerzona U(x)=k(p)U(x) p – poziom ufnoœci (prawdopodobieństwo) k(p) – współczynnik rozszerzenia (współczynnik rozszerzenia może być 2 lub 3) P[UU] Jeżeli: k(p) = 3 to => p=0,99; k(p) = 2 to => p=0,95; k(p) = 1 to => p=0,68; Niepewnoœć łšczona (wypadkowa) Pomiary poœrednie (wielkoœć złożona) .ŤŤŤŤŤ dla wielkoœci nieskorelowane ? NIEPEWNOŒC TYPU B ..dla rozkładu jednostajnego błędu przyrzšdu NIEPEWNOŒC TYPU A . . Ź.

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Podstawy metrologii Wykład 1
Podstawy metrologii Wykład 4b
Metrologia Elektryczna i Elektroniczna wykład 3 i 4
METROLOGIA T wyklad 6 hierarchia
Podstawy metrologii Wykład 4a
Metrologia II wykład IX
Podstawy metrologii Wykład 4bBRAKNOTATEK
Metrologia Elektryczna i Elektroniczna wykład 1
Podstawy metrologii Wykład 6 i 7
metrologia wyklad 3
ANALIZA METROLOGICZNA UKŁADÓW LOGARYTMUJĄCYCH I WYKŁADNICZYCH Zdzislaw NAWROCKI 1
Metrologia Elektryczna i Elektroniczna wykład 2
Podstawy metrologii Wykład 2
Podstawy metrologii Wykład 5

więcej podobnych podstron