MIASTO Z�OTEGO GRYFA by T.J.ALIEN vol 6 Tu jest rozdzia� POPRZEDNI a TU nast�pnyMiasto Z�otego Gryfa Rozdzia� 6 Autor - T.J.AlienHTML : ArgailROZDZIA� 6    Centrum Kontroli Systemu Wizyjnego mie�ci�o si� w pot�nej hali, w g��bokich podziemiach kap�a�skiego pa�acu. Jego krajobraz by� do�� monotonny: nie ko�cz�ce si� rz�dy pulpit�w i monitor�w, oraz szary t�um obs�uguj�cych je technik�w. Pierwszy Rycerz nie przepada� za t� cz�ci� swojej posiad�o�ci, by� jednak zmuszony od czasu do czasu pojawia� si� tutaj. Po ostatniej wizycie wys�annika Kriga, musia� to robi� kilka razy dziennie, co bynajmniej nie wprawia�o go w zbyt radosny nastr�j.    Szefem zespo�u specjalist�w kontroluj�cych urz�dzenia by� niski, szpakowaty Allan Brown, b�d�cy jedynym stale zamieszkuj�cym w pa�acu go�ciem zza Bariery.-     Co jest, Allan? - zapyta� Julio, zbli�ywszy si� do niego niespostrze�enie. - Masz co� nowego?    Brown nie wydawa� si� by� zaskoczony jego wizyt�. Zd��y� si� ju� przyzwyczai� do niespodziewanych kontroli ze strony Pierwszego Rycerza, kt�rego obecno�� nie robi�a zreszt� na nim �adnego wra�enia. Jako obywatel innego �wiata, Brown czu� si� absolutnie bezpieczny i by� wci�� zrelaksowany. Powoli odwr�ci� g�ow�, z �alem odrywaj�c si� od monitora, na kt�rym jaka� para w wyrafinowany spos�b uprawia�a mi�o��.-     Nie mam nic - odpowiedzia� kr�tko. - I niczego nie obiecuj�. Na ka�dego technika wypada ponad tysi�c kamer. M�wi�em ju� dawno, �e powinno si� unowocze�ni� Centrum. To, czym tutaj dysponujemy, mo�e s�u�y� tylko do bie��cej kontroli, a nie do wykrywania afer.    Julio ze zrozumieniem pokiwa� g�ow�, nie daj�c po sobie pozna� gniewu. Brown by� jeszcze jednym z tych, kt�rych Pierwszy Rycerz serdecznie nienawidzi�, ale o ile w stosunku do innych m�g� mie� m�ciwe plany, o tyle Brown by� dla niego nietykalny, czego �wiadomo�� doprowadza�a Julia do prawdziwej rozpaczy. Nie bardzo wiedzia� co ma powiedzie�, tote� mimowolnie zapatrzy� si� w monitor. Pozycja, w jakiej obecnie kocha�a si� para na ekranie, by�a niezwykle wymy�lna i zarazem widowiskowa.    Brown u�miechn�� si�, pod��aj�c za wzrokiem kap�ana.-     No co, Julio, podoba ci si�? - mrukn��. - Musisz nas cz�ciej odwiedza�. Chyba m�g�by� si� wiele nauczy� od swoich poddanych. Popatrz tylko na tego m�odego cz�owieka. Dzia�a jak m�ot pneumatyczny i ma g��boko w dupie wszystkie twoje zakazy.-     Zobaczymy, zobaczymy - warkn�� Julio, nie przestaj�c obserwowa� kochank�w. Odczuwa� zadowolenie ze swojej nowo zyskanej sprawno�ci. Ju� po kilku sekundach poczu� gwa�towny przyp�yw przyjemnego podniecenia.-     A co, my�lisz, �e im tego zabronisz? Popatrz jak im �wietnie idzie...-     Jeszcze nie znaj� ostatniej ustawy - zauwa�y� Julio. - Za chwil�, kiedy zobacz� transmisj� z posiedzenia Izby Zakapturzonych...-     Tak, wiem. W�a�nie si� zacz�a. Popatrz jak si� przej�li...    Kobieta na ekranie osi�gn�a w�a�nie kolejny orgazm, a wzrok m�czyzny stawa� si� coraz bardziej m�tny...    "Szanowni widzowie" - rozleg� si� przyt�umiony nieco g�os telewizyjnego sprawozdawcy - "Zgodnie z konstytucj� Rajskiej Republiki, Izba Zakapturzonych b�dzie dzisiaj obradowa�a w celu nadania ostatecznej mocy nadzwyczajnej ustawie..."    J�ki m�czyzny sta�y si� g�o�niejsze. Jego spr�yste cia�o porusza�o si� coraz szybciej, idealnie harmonizuj�c z drobnymi ruchami kobiety."...odtworzymy teraz wczorajsze wyst�pienie Jego �wietlisto�ci Pierwszego Kap�ana." - doko�czy� spiker.-     Teraz, teraz! - zawo�a�a dziewczyna. - Salwa na cze�� Jego �wietlisto�ci, kochanie!    M�czyzna g�o�no st�kn��. Poruszy� si� jeszcze kilka razy, a nast�pnie opad� bezw�adnie na pos�anie, obok swojej kochanki.    Brown rykn�� �miechem, �api�c si� za brzuch.-     No i jak... Julio... Co za zaszczyt... Spodziewa�e� si� takich honor�w?... - wykrztusi�, z trudem t�umi�c napad weso�o�ci.-     Prze��cz to! - Zawo�a� kap�an. - Prze��cz to, do cholery! Kto to jest?! Natychmiast daj mi ich adres!-     To nie b�dzie potrzebne - Julio us�ysza� znajomy g�os. Odwr�ci� si� gwa�townie i ujrza� twarz Bronowskyego. Obok szefa policji sta� jaki� brudny, posiniaczony m�odzieniec.-     Co nie b�dzie potrzebne, Bronowsky?! - zasycza� Julio z w�ciek�o�ci�. - No, powt�rz, co nie b�dzie potrzebne?!-     Ich adres. Na pewno nie zdo�aj� umkn�� przed miotaczami twoich zakonnik�w. Ju� oni si� nimi zajm�. Musz� przecie� sk�d� wzi�� materia� na podpa�k�.-     Co chcesz przez to powiedzie�?-     Zupe�nie nic. A w�a�ciwie tylko tyle, �e s� w tej chwili wa�niejsze sprawy do om�wienia. Twoja prywatna zemsta mo�e poczeka�. To jest Ugler, m�j agent operacyjny - Bronowsky z lekkim niesmakiem popatrzy� na swojego posiniaczonego pupila. - To on w�a�nie usi�owa� wpa�� na trop tego faceta, kt�rego podejrzewamy.-     Usi�owa�... - mrukn�� Julio, marszcz�c brwi. - Znakomicie to uj��e�. U s i � o -w a � ! I oczywi�cie mu si� n i e u d a � o. Za to je�eli mam wyci�ga� jakie� wnioski na podstawie obserwacji jego wygl�du, to prawdopodobnie ledwo uszed� z �yciem, nieprawda�?    Ugler chrz�kn��, daj�c w ten spos�b do zrozumienia swojemu szefowi, �e chcia�by zabra� g�os.-     Zamknij si�, matole - uciszy� go Bronowsky. - Owszem, to prawda. Ale to nie tamten facet go za�atwi�. To jakie� �miecie z szesnastej dzielnicy. Jedno jest pewne: albo nasz podejrzany zrezygnowa� z odnalezienia swojej pani, albo kto� mu o wszystkim powiedzia�...-     Zwariowa�e�?! - wrzasn�� kap�an. - Chcesz powiedzie�, �e mamy w pa�acu kogo�, kto przesy�a informacje za mur?    Bronowsky wzruszy� ramionami.-     Ty to powiedzia�e�, nie ja. Nie wykluczam niczego i poddaj� analizie wszystko. Na tym mi�dzy innymi polega moja praca.-     To wszystko? - spyta� kap�an, wynios�ym tonem.    Bronowsky zaprzeczy� ruchem g�owy.-     Jeszcze nie. W�a�ciwie jestem tu, bo wpad�em na pewien pomys�. My�l�, �e powinni�my u�y� przyn�ty... Wiesz co mam na my�li...-     Nie ma mowy! - zaprotestowa� Julio. - Wybij to sobie z g�owy. Pami�taj, Bronowsky. S� pewne bariery, kt�rych nie wolno ci przekroczy�!-     Oczywi�cie. Dlatego w�a�nie zwracam si� do ciebie. Ty przecie� mo�esz wszystko... Czy� nie?-     Ja te� mam sw�j honor! Dotrzymuj� danego s�owa! Z�o�y�em komu� pewn� obietnic� i...-     Tak, wiem. Ale ten facet jest ci�gle na wolno�ci i kto wie co mu jeszcze przyjdzie do g�owy. To ju� nie jest twoja prywatna sprawa, kap�anie. Tu chodzi o dobro pa�stwa. Wszyscy przecie� wiemy w jaki spos�b ono zarabia na swoje utrzymanie. Kamery musz� by� sprawne, to podstawa naszego bytu.    Kap�an zacisn�� pi�ci.-     Powiedzia�em: n i e ! - wycedzi� przez z�by. - Czy co� jeszcze?-     A ty, Allan, co o tym s�dzisz? - zapyta� Bronowsky.-     To nie jego sprawa! - Julio nie dopu�ci� Browna do g�osu. - S�uchaj, je�eli nie mo�esz sobie da� rady, to mo�e powiniene� odej�� na emerytur�. Zastan�w si� nad tym, Bronowsky. Dobrze si� zastan�w... Je�eli nie masz wi�cej sugestii, to zabieraj tego twojego brudasa i wyno�cie si� st�d. Czas pracuje na wasz� niekorzy��.    Bronowsky bez s�owa odwr�ci� si� i opu�ci� Centrum. Julio odczuwa� niema�� satysfakcj�. Szef policji nie odwa�y� si� by� zbyt bezpo�redni podczas dialogu prowadzonego w obecno�ci Browna, dzi�ki czemu kap�an m�g� go upokorzy� po raz pierwszy od wielu dni. Poczu�, �e jego humor sta� si� znacznie lepszy, a wraz z jego popraw� pojawi� si� kolejny przyp�yw m�skiej ��dzy. Pomy�la� o Susan Rainolds, kt�ra wci�� przebywa�a w jego apartamencie. Wyobrazi� sobie jej smuk�� sylwetk�, pachn�ce w�osy, d�ugie nogi... Pragnienie sta�o si� tak silne, �e a� bolesne.-     Sprawdzajcie dalej - rzuci� kap�an, kieruj�c si� w stron� wyj�cia. - Je�eli co� znajdziecie, natychmiast dajcie mi zna�. Rozumiesz Allan? Natychmiast!    Brown niedbale skin�� g�ow�. Ledwo dostrzegalny u�mieszek nie opu�ci� przy tym jego twarzy, co oczywi�cie sprawi�o Juliowi ogromn� przykro��. Niestety, musia� si� pogodzi� z zachowaniem Browna. Szef kontroli wizji by� jedynym r�wnym mu mieszka�cem pa�acu.    Opu�ciwszy hal�, wsiad� do windy i b�yskawicznie pokona� odleg�o�� dziel�c� go od najwy�szej kondygnacji. Szybkim krokiem podszed� do drzwi swojego apartamentu. Po chwili znalaz� si� w swojej sypialni. Susan Rainolds le�a�a na ��ku, ubrana jedynie w kr�tki, czerwony szlafrok.-     Zrzucaj to, ma�a! - za��da� Julio. - Albo nie... Tak b�dzie bardziej interesuj�co.-     Co ci� napad�o, staruszku? - zdziwi�a si� Susan. - Dotychczas to ja ci� musia�am gwa�ci�.Kap�an dr��cymi r�kami rozpina� d�ugi rz�d guzik�w, w kt�re wyposa�ona by�a jego szata. Min�a d�u�sza chwila nim uda�o mu si� uwolni� z pl�taniny tkanin. Rzuci� si� na dziewczyn�, jak zwykle rezygnuj�c z jakichkolwiek pieszczot. Nie mia� zwyczaju traktowa� kobiet jak r�wnych sobie istot. Wyznawa� zasad�, i� ka�da z nich zosta�a stworzona po to, by dawa� przyjemno�� innym, a potem rodzi�. Susan nie protestowa�a i nie stara�a si� zmienia� nawyk�w starca, mimo i� kontakty z nim by�y bolesne i wzbudza�y w niej wstr�t. By�a przecie� profesjonalistk�...    Seri� westchni�� i st�kni�� kap�ana przerwa� nagle metaliczny g�os robota Atari.-     Wiadomo�� od Allana Browna - zameldowa� elektroniczny s�uga.-     Mo�e poczeka�! - warkn�� ze z�o�ci� Julio.-     To pilne - stwierdzi� robot.-     Nie m�g� mi tego powiedzie� kilka minut temu?-     Sytuacja uleg�a zmianie.    Pierwszy Kap�an z �alem oderwa� si� od swojej partnerki.- Niech to jasny szlag... - zakl��, zabieraj�c si� do zak�adania szat. - Pom� mi, ty ma�a kurewko! - dorzuci� po chwili, z wyrzutem spogl�daj�c na Susan.-     Ja nie jestem od tego, dziaduniu - odpowiedzia�a z uprzejmym u�miechem. - Mo�esz mnie r�n�� ile ci si� podoba, ale nie zagonisz mnie do �adnej roboty. Niech ci pomo�e tw�j przyjaciel na k�kach.    Julio wzruszy� ramionami, z trudem powstrzymuj�c si� od wymierzenia bezczelnej kobiecie policzka.-     Allan Brown czeka na odpowied� - zaskrzecza� Atari.-     Powiedz mu, �e zaraz tam b�d� - Julio ci�ko dysz�c dopi�� kolejn� dziesi�tk� powleczonych aksamitem guzik�w. Zak�adanie kap�a�skiego stroju by�o o wiele trudniejsze ni� pozbywanie si� go. W ko�cu, ca�kowicie odziany, podszed� do lustra.-     Chod� ze mn�, Atari - poleci�, g�adz�c niesforny kosmyk siwych w�os�w.    Robot wyjecha� ze swojego k�ta na �rodek sypialni, a nast�pnie pos�usznie uda� si� za swoim wychodz�cym panem. Julio �pieszy� si�, a jednak Bronowsky by� szybszy. Kiedy kap�an zjawi� si� w Centrum, szef tajnej policji sta� obok centralnego pulpitu i prowadzi� o�ywiony dialog z Brownem. Na widok Julia, obydwaj zamilkli.-     Co si� sta�o, do cholery?! - zawo�a� Wielki Mistrz.-     Nic takiego - odpowiedzia� Brown. - Po prostu, zgas�a nast�pna kamera.-     Nie martw si� o nic. Wys�a�em ju� swoich ludzi tam gdzie trzeba.-     Macie zapis obrazu sprzed awarii?-     Niestety, nie.-     Jak to?! Przecie� zgodnie z procedur�, ostatnie pi�� minut wizji przechowywane jest w archiwum...-     Jasne, jasne - Brown machn�� r�k� ze zniecierpliwieniem. - Problem polega na tym, �e ten facet skasowa� wszystko. To ciekawy osobnik, nie ma co...-     Czyje to mieszkanie? - spyta� kap�an po chwili, zwracaj�c si� do Bronowskyego.-     Jakiego� drobnego przemytnika. Sprawdzili�my to powi�zanie. Nasz podejrzany spotyka� si� podobno z tym facetem w pewnym barze, b�d�cym w�asno�ci� niejakiego Rogera. Pos�a�em tam ludzi.-     No to idziemy do twojego biura, Bronowsky. Zamierzam czuwa� nad wszystkim osobi�cie. A ty, Brown, obserwuj dalej.    Bronowsky westchn�� ci�ko. Nie lubi� towarzystwa Pierwszego Kap�ana w �adnej sytuacji, a perspektywa ci�g�ego nadzoru starca nad jego prac�, by�a nie do zniesienia. Nie da�o si� jednak nic zrobi�. Ma�y metalowy robot wlepia� w niego swoje rubinowe �lepia, czekaj�c tylko na jakikolwiek przejaw agresji.    Droga do kompleksu pomieszcze� zajmowanych przez policj�, by�a o wiele kr�tsza ni� do kap�a�skiego apartamentu. Kompleks �w mie�ci� si�, podobnie jak Centrum Kontroli, w podziemiach pa�acu. Jego usytuowanie podyktowane by�o konieczno�ci� zapewnienia szybkiego po��czenia z miastem, co da�o si� zrealizowa� za pomoc� d�ugiego, podziemnego tunelu, wewn�trz kt�rego mog�y porusza� si� szybkie, policyjne bolidy. Kap�an Julio nigdy jeszcze nie korzysta� z tej drogi. �mig�owiec i limuzyna by�y wed�ug ludzi Kriga jedynymi �rodkami komunikacji godnymi Pierwszego Kap�ana. Oczywi�cie m�g� skorzysta� z jednego z policyjnych bolid�w, kt�re by�y o wiele szybsze i bezpieczniejsze, ale przecie� korzystali z nich tacy osobnicy, jak ten posiniaczony degenerat... Julio poczu� nieprzyjemny dreszcz na sam� my�l o zaj�ciu miejsca w czym� takim. Bolid policyjny by� absolutn� ostateczno�ci�.    Biuro Bronowskyego by�o pogr��one w chaosie. Wsz�dzie poniewiera�y si� sterty wydruk�w, szkic�w i innych kartek. Szef policji zr�cznym ruchem d�oni oczy�ci� jedno ze znajduj�cych si� w pomieszczeniu krzese�.-     Usi�d�, prosz� - zach�ci� kap�ana. - Przepraszam za ba�agan. Ostatnio wydarzy�o si� tyle, �e nie mia�em czasu posprz�ta�.    Julio ze zrozumieniem pokiwa� g�ow�. W takich chwilach, jak ta, �ywi� niema�y podziw dla pracowito�ci Bronowskyego. Szef policji m�g� w razie potrzeby zachowywa� aktywno�� prze kilka dni, bez odpoczynku. Lubi� przy tym porz�dek, a zatem skoro zrezygnowa� z przywr�cenia swojemu pokoikowi jego zwyk�ej postaci, najwidoczniej rzeczywi�cie nie mia� na to czasu.    Kap�an usiad�, a Bronowsky podszed� do swojego biurka i nacisn�� przycisk interkomu.-     Ugler, zg�o� si� - rzuci� do niewidocznego mikrofonu.-     Zg�aszam si�, szefie - odpowiedzia� po chwili agent.-     Jeste�cie ju� w tym barze?-     Owszem, od kilkunastu sekund. Drzwi by�y otwarte, kto� rozwali� zamek. Wygl�da na to, szefie, �e mamy konkurencj�. Sala jest pusta, przeszukujemy zaplecze... Zaraz, zaraz, szefie, mam wiadomo��, �e... Momencik, musz� go zobaczy�... Tak, to ten karczmarz. Szefie, albo nie mamy szcz�cia, albo nasza konkurencja jest od nas lepsza.-     Co to ma znaczy�, do cholery?! - zawo�a� ze zniecierpliwieniem Bronowsky.-     Szefie, przykro mi - mrukn�� Ugler po chwili. - Karczmarz le�y na swoim ��ku, dok�adnie skr�powany. Poza tym, kto� poder�n�� mu gard�o, od ucha do ucha, zupe�nie tak samo jak mnie uczono w szkole...-     To ten zawszony skurwiel, Rufus, czy jak mu tam. S�uchaj, Ugler. Za chwil� centrala przeka�e ci wszystkie nowe dane. Kto� wy��czy� nast�pn� kamer�. Dostaniesz adres. Jed� tam i zr�b co tylko b�dzie mo�liwe, tylko tym razem postaraj si� nie spieprzy� niczego, rozumiesz?-     Tak jest, szefie.-     Aha, przy okazji. Wspomina�em ju�, �e tego krety�skiego konfidenta mo�esz w razie potrzeby zlikwidowa�... Ot� teraz bardzo mi na tym zale�y. Za�atw go przy najbli�szej okazji.-     Jasne - zako�czy� Ugler i przerwa� po��czenie.-     Ten tw�j agent, to weso�ek - zauwa�y� Julio. - Czy jeste� pewien, �e to w�a�nie on powinien wykonywa� najtrudniejsze zadania?Bronowsky wzruszy� ramionami.-     On jest w tej chwili najlepszy - mrukn��, nie chc�c rozpoczyna� kolejnej sprzeczki z kap�anem, kt�ry najwyra�niej szuka� pretekstu do jej rozpocz�cia.-     Czy chcesz przez to powiedzie�, �e od tego brudasa zale�y powodzenie ca�ej operacji?-     Masz racj�, kap�anie - Bronowsky pokiwa� g�ow�. - Wszystko zale�y od niego. Tylko od niego...* * *    Cztery policyjne bolidy zatrzyma�y si� z piskiem opon, tu� obok wej�cia do budynku, blokuj�c ca�� ulic�. Ugler wyskoczy� ze swojego pojazdu i wyszarpn�wszy z kabury jeden z pistolet�w, wpad� do wn�trza budynku. Towarzyszy�o mu dw�ch ni�szych stopniem agent�w operacyjnych.     Jeden z ludzi pozosta� na zewn�trz, aby pilnowa� pojazd�w i jednocze�nie wej�cia.    Drzwi prowadz�ce do mieszkania, kt�re wskaza� im Bronowsky, by�y uchylone. Ugler odruchowo przywar� ca�ym cia�em do �ciany. Si�gn�� do kieszeni i wydoby� z niej policyjny identyfikator, kt�ry zawiesi� sobie na szyi. Teraz m�g� wyst�powa� w imieniu prawa, Zakonu, rz�du i kilku innych instytucji. Dyskretnym ruchem g�owy nakaza� swoim ludziom, aby przygotowali si� do ataku. Wykona� jeszcze kilka g��bokich wdech�w, a nast�pnie jednym kopniakiem otworzy� drzwi i rzuci� si� na pod�og� przedpokoju, b�yskawicznie analizuj�c sytuacj�. Nie wystrzeli�, poniewa� nie by�o takiej potrzeby, ci�gle jednak dotyka� palcem j�zyka spustowego. B�yskawicznie przeturla� si� pod najbli�sz� �cian�, nieustannie obserwuj�c ca�e otoczenie. Jego ludzie tymczasem zaj�li swoje stanowiska tu� za drzwiami, wychylaj�c spoza framug lufy karabink�w.    Szybka, bezg�o�na akcja nie zwr�ci�a niczyjej uwagi. Ugler odczeka� kilkana�cie sekund, a potem poderwa� si� na r�wne nogi, jednym skokiem znalaz� si� przy drzwiach oddzielaj�cych przedpok�j od najbli�szego pokoju i bezszelestnie wsun�� si� do jego wn�trza. Z niema�� satysfakcj� stwierdzi�, i� po�pieszne zabiegi medyczne, kt�rym podda� si� po powrocie z poprzedniej akcji, da�y po��dany efekt. Czu� nadal b�l w nodze i klatce piersiowej, ale jego nasilenie by�o coraz mniejsze.    Pok�j by� du�y, nawet bardzo du�y. Ugler dostrzeg� telewizor, wmontowany w jedn� ze �cian. Jego ekran by� czarny i martwy, co stanowi�o niezwyk�y widok, nawet dla operacyjnego agenta tajnej pa�stwowej policji. W pokoju nie by�o nikogo, ale Ugler zauwa�y� kolejne drzwi, za kt�rymi najprawdopodobniej znajdowa� si� kolejny pok�j. Nie s�ysza� �adnych podejrzanych d�wi�k�w, ale instynktownie poczu� zbli�aj�ce si� niebezpiecze�stwo. Wiedziony odruchem upad� na pod�og�. Gest ten uratowa� mu �ycie, poniewa� niemal w tej samej chwili zza oszklonych drzwi wychyli�a si� d�o� trzymaj�ca pistolet, a nast�pnie pad� strza�.-     Policja! - zawo�a� na wszelki wypadek Ugler. O dziwo, poskutkowa�o. Drzwi otworzy�y si� na ca�� szeroko�� i uzbrojony cz�owiek ukaza� swoj� posta�, nie zachowuj�c �adnych �rodk�w ostro�no�ci. Ugler b�yskawicznie por�wna� jego twarz z zapami�tanymi wizerunkami. To by� konfident Rufus, cz�owiek kt�rego widzia� dzie� wcze�niej w mieszkaniu dziewczyny, wci�� wyprzedzaj�cy go o przys�owiowy krok i konsekwentnie utrudniaj�cy �ledztwo. Jego zachowanie by�o dla Uglera ca�kowicie zrozumia�e. Rufus, jak ka�dy przeszkolony konfident, mia� w swojej pod�wiadomo�ci zakodowany odruch uleg�o�ci wobec os�b reprezentuj�cych aparat, kt�remu s�u�y�.    Pistolet Rufusa upad� na pod�og�, wydaj�c przy tym nieprzyjemnie brzmi�cy, metaliczny �omot.-     Melduje si� agent terenowy numer dwa, dwa, zero, cztery, sze��, dwa, pi��, �amane przez zero, dwa. - wyrecytowa� Rufus, przyjmuj�c postaw� zasadnicz�.    Ugler popatrzy� mu g��boko w oczy, przystawiaj�c karabinek do jego brzucha.-     Co tutaj robisz? - spyta� cicho, niemal szeptem.-     Pr�buj� zdoby� informacje maj�ce zwi�zek z osobnikiem imieniem Abel, numer ewidencyjny...-     Znam ten numer. Kto opr�cz ciebie jest w mieszkaniu?-     Trzej moi ludzie i... ten facet, Adam.-     W�a�ciciel mieszkania?-     Tak, w�a�nie on.-     A Abel? Nie ma go tutaj?    Przez twarz Rufusa przebieg� nerwowy skurcz.-     No, co jest? - zapyta� Ugler, zwi�kszaj�c nacisk lufy. - Co z Ablem? Chc� wiedzie�.-     On... by� tutaj, ale...-     Ale co? M�w, cz�owieku!-     On zwia�...-     A w�a�ciciel mieszkania?-     Pr�bowa�em co� z niego wycisn��, ale...-     �yje jeszcze?-     Tak, �yje.-     To �wietnie. Niech twoi ludzie tu przyjd� i przyprowadz� go ze sob�. Tylko bez �adnych sztuczek.-     Chod�cie! - zawo�a� Rufus, staraj�c si� nada� swojemu g�osowi radosne brzmienie. - To policja!    Po chwili oczom Uglera ukazali si� Miron, Arnold i Albert. Dwaj ostatni prowadzili p�przytomnego, posiniaczonego cz�owieka.-     Melduj� si� konfidenci terenowi o numerach... - zacz�� Arnold, ale zamilk�, dostrzeg�szy wyraz w�ciek�o�ci na twarzy Uglera. W tej samej chwili do pokoju ostro�nie weszli dwaj pozostali agenci.-     Idioci - stwierdzi� kr�tko Ugler, przygl�daj�c si� pobitemu Adamowi. Wiedzia� ju�, �e wi�zie� b�dzie wymaga� rekonwalescencji przed przes�uchaniem, a to wi�za�o si� z dodatkow� zw�ok�. �ledztwo stanie w miejscu na dobrych kilka dni, a win� za to, jak zwykle, obarczeni zostan� agenci operacyjni. Ugler czu� narastaj�c� z�o��. R�wnocze�nie by� �wiadom, i� ma przed sob� rzeczywistego winowajc�, kt�ry za dzia�alno�� na w�asn� r�k� musi zosta� ukarany. Pa�stwowy aparat policyjny zna� tylko jedn� kar� dla swoich ludzi, kt�rzy przestawali by� potrzebni...    Lufa karabinka coraz mocniej i mocniej wwierca�a si� w brzuch konfidenta. R�wnocze�nie Ugler stopniowo zwi�ksza� nacisk palca na j�zyk spustowy. Huk wystrza�u zaskoczy� wszystkich, a najbardziej Rufusa. Konfident poczu�, �e nagle straci� panowanie nad doln� cz�ci� cia�a, najwyra�niej kula uszkodzi�a rdze� kr�gowy. Nogi przesta�y utrzymywa� korpus i Rufus upad� na ziemi�. Ugler na wszelki wypadek kopn�� le��cy obok jego ofiary pistolet, jak si� okaza�o zupe�nie niepotrzebnie. Rufus nie my�la� ju� o strzelaniu z niego. Ca�� swoj� uwag� skoncentrowa� na utrzymaniu si� przy �yciu. Nigdy wcze�niej nie s�dzi�, i� mo�e to by� takie trudne. Jego cia�o stawa�o si� coraz bardziej ospa�e i bezw�adne. Si�y opuszcza�y je w b�yskawicznym tempie. Mia� ogromn� ochot� zada� swojemu oprawcy kilka pyta�. Przede wszystkim chcia� wiedzie� "dlaczego" i "za co", zdawa� sobie jednak spraw�, �e ka�de s�owo mog�oby przy�pieszy� proces umierania. Nie czu� b�lu, a by� mo�e nie zdawa� sobie z niego sprawy. Zdziwienie by�o silniejsze od wszelkich innych uczu�, tote� Rufus popatrzy� na Uglera z niemym pytaniem w oczach, a wyraz ten zastyg� na jego twarzy, kiedy uciek�o z niej �ycie...    Miny trzech pozosta�ych konfident�w wyra�a�y strach i rozpacz. W �wietle panuj�cego prawa, zas�u�yli na tak� sam� kar�, jak ich martwy obecnie przyw�dca.-     No i co, ch�opcy? - spyta� Ugler z u�miechem. - Chcecie po kulce? A mo�e po dwie dla pewno�ci?    Miron by� blady i wci�� jeszcze nie doszed� do siebie, ale us�yszawszy s�owa Uglera, poblad� jeszcze bardziej i osun�� si� na ziemi� bez przytomno�ci.-     Co mu si� sta�o? - spyta� Ugler, obrzucaj�c go pogardliwym spojrzeniem.-     Mia� ci�k� noc... - odwa�y� si� odpowiedzie� Arnold.    Ugler po raz kolejny wystrzeli� ze swojego karabinka. Tym razem jego celem by�a g�owa Mirona.-     Nie cierpi� s�abeuszy - stwierdzi�, chowaj�c do kabury bro� lepi�c� si� od zakrwawionych od�amk�w czaszki i fragment�w m�zgu. - Pu��cie tego cz�owieka - doda� po chwili.    Pozbawiony oparcia Adam z trudem utrzymywa� si� na nogach. Co chwil� kaszla�, pluj�c krwi� i trzymaj�c si� za brzuch.-     Zabierzcie go - rozkaza� Ugler swoim podw�adnym. - Wezwijcie w�z medyczny. Ten facet musi doj�� do formy, to nasz jedyny �lad. A z wami co mam zrobi�? - zapyta�, zwracaj�c si� do pogr��onych w �miertelnym przera�eniu Alberta i Arnolda. - Nie mog� was tak po prostu wypu�ci�, chyba o tym wiecie.-     Tak, wiemy - mrukn�� Arnold, w kt�rym nagle obudzi�a si� nadzieja na polubowne zako�czenie konfliktu. By� mo�e ten bezlitosny policjant b�dzie potrzebowa� prywatnych informator�w. Takie przypadki zdarza�y si� przecie� cz�sto, nawet bardzo cz�sto. Niejeden z konfident�w, opr�cz sumiennego wype�niania obowi�zk�w wobec szefa, pracowa� dla jednego, lub nawet kilku agent�w operacyjnych. Instytucja prywatnych informator�w by�a tak stara, jak miasto, w kt�rym przebywali.-     No dobra - westchn�� Ugler po chwili. - M�wcie co wiecie. Chc� wiedzie� jak najwi�cej na temat Abla i tego tutaj, Adama, jasne?-     Jasne - odpowiedzia� Arnold, czuj�c przyp�yw ulgi. Istnia�a du�a szansa, �e uda im si� ocali� �ycie, pod warunkiem, i� udowodni� swoj� przydatno��. Arnold rozpocz�� swoj� relacj� od streszczenia Uglerowi przebiegu wydarze�, w kt�rych czw�rka konfident�w bra�a udzia�, od momentu wyruszenia w po�cig za Ablem. Kiedy doszed� do rozmowy z karczmarzem Rogerem, Ugler przerwa� mu, unosz�c d�o�.-     Kto za�atwi� karczmarza? - zapyta�.-     Rufus - odpowiedzia� Albert, wskazuj�c na le��ce na pod�odze zw�oki.-     No, dobra, a co wyci�gn�li�cie od tego przemytnika?-     W�a�ciwie nic. Nie chcia� m�wi�, chocia� nie�le oberwa�.-     Idioci - powt�rzy� Ugler. Jego karabinek plun�� ogniem jeszcze dwa razy, pozbawiaj�c �ycia bezmy�lnych konfident�w. Ugler wiedzia� ju� wszystko, co wiedzieli oni, a zatem przestali mu by� potrzebni. Schowa� bro� i wydoby� komunikator.-     Centrala, tu Ugler - powiedzia�.-     Co jest, Ugler? - odpowiedzia� mu g�os Bronowskyego. - Masz co�?-     Owszem, mamy tego przemytnika. Nasz podejrzany zwia�.-     Cholera...-     Szefie, tego Rufusa i tych trzech za�atwi�em, jak pan sugerowa�. Niech pan przy�le kogo� od porz�dk�w. Trzeba tu troch� posprz�ta�... Bez odbioru.    Ugler schowa� komunikator i opu�ci� mieszkanie Adama z poczuciem dobrze wype�nionego obowi�zku.* * *    Fale raz po raz uderza�y o podstaw� sinego skalnego masywu, szumi�c monotonnie. G�sta mg�a jak zwykle skrywa�a wszystko to, co znajdowa�o si� dalej ni� kilkadziesi�t metr�w od brzegu, ��cznie z lini� horyzontu. Tutaj ko�czy� si� �wiat, kt�ry zna� Abel i wszyscy mieszka�cy miasta. To by�a B a r i e r a.    Dalej istnia�o ju� tylko nieznane. Gdzie� tam, w pogr��onej we mgle niesko�czono�ci, istnia�y pewnie inne l�dy, inne morza i inni ludzie. Wykuty w granitowej skale pos�g z�otego gryfa nieustannie spogl�da� w t� dal, ale nawet jemu nie wolno by�o zna� prawdy.    Kryj�wka Bractwa Antyzakonnego mie�ci�a si� w ciemnym wn�trzu skalnego masywu. Nikt z jej mieszka�c�w nie wiedzia� sk�d si� wzi�a, kto zada� sobie tak wiele trudu, by wydr��y� w skale sie� komnat i korytarzy, maj�cych po��czenie z podziemiami miasta. Abel podziwia� dzie�o nieznanego budowniczego, chocia� nie m�g� nabra� sympatii dla swojego nowego mieszkania. Pomieszczenie, kt�re zajmowa� by�o niewielkim, zimnym i ciemnym lochem, umiejscowionym na wysoko�ci kilkunastu metr�w ponad poziomem morskiej tafli. Jedynym elementem ��cz�cym go ze �wiatem na zewn�trz, by�a w�ska, d�uga szpara, nosz�ca dumn� nazw� okna, poprzez kt�r� mo�na by�o dostrzec spienione, uderzaj�ce o podn�e ska�y ba�wany. Ka�dej nocy Abel zas�ania� t� szpar� specjaln� rolet�, by nikt nie m�g� dostrzec smugi �wiat�a, kt�rego �r�d�em by�a prymitywna, spirytusowa lampka. Abel nie wierzy� wprawdzie, �e kto� mo�e obserwowa� ich kryj�wk� od strony morza, ale zarz�dzenie przyw�dc�w Bractwa przestrzegane by�o przez wszystkich mieszka�c�w masywu z �elazn� konsekwencj�.    Najcz�stszym go�ciem Abla podczas kilku dni sp�dzonych w kamiennej twierdzy, by� ekskap�an, ojciec Jan. By� to cz�owiek o niezwykle �agodnym i przyjaznym usposobieniu, czego nie mo�na by�o powiedzie� o jego kompanach. Bractwo liczy�o mniej wi�cej sze��dziesi�ciu cz�onk�w, kt�rym Abel m�g� si� przyjrze� podczas wsp�lnych posi�k�w, odbywaj�cych si� w najwi�kszym z loch�w, nazywanym przez wszystkich jad�odajni�. Przyw�dc� organizacji by� tajemniczy, szpakowaty, dobiegaj�cy czterdziestki m�czyzna, kt�rego imienia nikt nigdy nie wymienia�. Wobec podw�adnych u�ywa� pseudonimu "Maestro". Cz�onkowie Bractwa Antyzakonnego byli w znakomitej wi�kszo�ci lud�mi m�odymi, pe�nymi gniewu i zapa�u, ale za to ca�kowicie pozbawionymi rozs�dku. Stanowili si�� wymagaj�c� bardzo precyzyjnego sterowania, oraz surowej dyscypliny, z czego Maestro i jego zast�pcy doskonale zdawali sobie spraw�. �aden z mieszka�c�w skalnej twierdzy nie m�g� opuszcza� jej wn�trza bez zezwolenia swojego zwierzchnika. Jedynym wyj�tkiem by�a Maria, spe�niaj�ca funkcj� zwiadowcy. Wzbudzaj�cy antypati� Abla Andreas by� jej bezpo�rednim podw�adnym i jedynym sta�ym pomocnikiem.    Kolejny dzie� rozpocz�� si� tak samo jak wszystkie inne. Abel odsun�� rolet� i przez chwil� przygl�da� si� morzu. By�o w tym widoku co� pi�knego i majestatycznego, chocia� trudno by�o zyska� dobry humor, wpatruj�c si� w sk��bion� mas� o�owianosinej cieczy. Zbyt d�uga obserwacja wprawia�a Abla w nastr�j wr�cz melancholijny, tote� przerwa� j� w odpowiednim momencie, a nast�pnie, przeci�gaj�c si� wyszed� ze swojej celi. Maszeruj�c d�ugim, w�skim korytarzem, dotar� do miejsca spe�niaj�cego funkcj� zbiorowej �a�ni. Sporej wielko�ci pieczara wype�niona by�a zapachem paruj�cej, chlorowanej wody. Rz�dy k�pielowych kabin ci�gn�y si� od �ciany do �ciany, co wcale nie oznacza�o, �e ich liczba by�a wystarczaj�ca. Liczba cz�onk�w organizacji zwi�ksza�a si� z dnia na dzie�, a mo�liwo�� rozbudowy skalnego zamku praktycznie nie istnia�a. Odwiedzaj�c to miejsce, Abel zawsze wybiera� por� dnia, o kt�rej kabiny �wieci�y przys�owiow� pustk�. B�d�c go�ciem Bractwa, nie za� jego zaprzysi�onym cz�onkiem, m�g� sam ustala� sw�j dzienny harmonogram.    Pierwsza z kabin w najbli�szym szeregu by�a zaj�ta, tote� Abel zdecydowa� si� na drug�. Wieszaj�c na blaszanych haczykach cz�ci garderoby, zwr�ci� uwag�, by r�koje�� rewolweru wystawa�a nieco z kieszeni spodni i znajdowa�a si� w zasi�gu jego d�oni. Strumie� gor�cej wody od�wie�y� go i zrelaksowa�. Wychodz�c z kabiny, u�wiadomi� sobie nagle, �e nie jest sam. Sytuacja, w kt�rej si� znalaz� nale�a�a do najbardziej nieoczekiwanych, jakie tylko m�g� sobie wyobrazi�. Obok niego sta�a Maria, ca�kowicie rozebrana. Energicznie wyciera�a swoje perfekcyjnie zbudowane cia�o kolorowym r�cznikiem, nuc�c pod nosem jak�� banaln� melodyjk�.-     Cze��, Abel - powiedzia�a, obdarzaj�c go ciep�ym u�miechem.-     Cze��... - odpowiedzia� nieco speszony. Po raz pierwszy patrzy� na Mari� jak na kobiet�. Nie maj�c na sobie czarnego, bojowego stroju, wygl�da�a bezbronnie i... podniecaj�co. Abel nie bardzo wiedzia� jak si� zachowa�, za to Maria wcale nie wygl�da�a na zawstydzon�, ani na zaskoczon�.-     Co jest? - zapyta�a po chwili. - Nigdy nie widzia�e� rozebranej dziewczyny?    Abel wzruszy� ramionami.-     Nie o to chodzi - mrukn��. - Nie spodziewa�em si� spotka� tutaj w�a�nie ciebie. Poza tym wygl�dasz troch� inaczej ni� zwykle.-     Inaczej, to znaczy gorzej?-     Ale� nie. Wprost przeciwnie. Wygl�dasz wr�cz fantastycznie bez tego strzelaj�cego z�omu, kt�ry zwykle na sobie nosisz.    Maria roze�mia�a si�, najwyra�niej ubawiona jego �artem. Abel zna� bardzo niewiele os�b, kt�re potrafi�y si� tak �mia�.-     Chyba b�d� musia�a ci� rozczarowa� - stwierdzi�a, wyciskaj�c wod� ze swoich d�ugich w�os�w. - Zamierzam w�a�nie z powrotem za�o�y� na siebie m�j z�om. A swoj� drog�, musz� ci powiedzie�, �e twoja osobowo�� cz�ciowo uleg�a temu, z czym walczymy.-     To znaczy?-     Zawstydzi�e� si�, kiedy zobaczy�e�, �e jestem naga. Nie zaprzeczaj, jestem pewna, �e si� nie myl�.-     No, mo�e troszk�. S�uchaj, a gdybym to nie by� ja, ale kto�, kto...    �miech Marii nie pozwoli� mu doko�czy� zdania. Dziewczyna powoli ubiera�a sw�j czarny, nabijany �wiekami kombinezon. Kiedy sko�czy�a, popatrzy�a na niego z ledwo dostrzegalnym wyrazem politowania.-     To nie ma dla mnie znaczenia - powiedzia�a, dopinaj�c pas, do kt�rego przytwierdzona by�a wi�kszo�� jej arsena�u. - Ja nie wstydz� si� swojego cia�a, rozumiesz?-     Wcale si� nie dziwi� - mrukn�� Abel, wci�� maj�c przed oczami jej nag� posta�. Jego mina zdradzi�a dziewczynie wszystkie jego my�li.-     To nie jest tak, jak my�lisz - sprostowa�a. - Mog�abym by� ma�a, gruba i brzydka. To nie mia�oby znaczenia. Swoj� walk� zacz�am od tego, �e pozby�am si� szkodliwego wstydu, kt�ry nie ma nic wsp�lnego z prawdami g�oszonymi przez Inteligencj�.Ca�a ta demagogia jest wymys�em tych zakapturzonych impotent�w w kolorowych szatkach. Ty te� musisz zacz�� my�le� inaczej.-     Dlaczego w�a�nie ja?-     Bo jeste� cz�owiekiem. Mam ci� za kogo�, kto potrafi samodzielnie my�le�, a do tego jest zdolny do posiadania i okazywania uczu� wy�szych.-     Sk�d wiesz, �e si� nie mylisz?-     Czasami miewam przeczucia. A opr�cz tego staram si� wyci�ga� wnioski. Nie rozmawiali�my ze sob� zbyt du�o, ale przecie� wspomina�e�, �e zrobi�e� to wszystko dla dziewczyny...    Abel pokiwa� g�ow� w zamy�leniu. Maria nie by�a kim�, kogo da�oby si� w �atwy spos�b oszuka�.-     Chyba masz racj� - westchn�� z rezygnacj�. - To z jej powodu. Chwilami zastanawiam si� czy przypadkiem nie zwariowa�em. Wiesz, to chyba mo�liwe. To by wiele t�umaczy�o... - poczu� dotyk jej d�oni na swoim ramieniu.-     Nie zgrywaj si� - przerwa�a mu. - Chod�, napijemy si� czego�.-     Co?! - zawo�a� ze zdumieniem. - Chcesz �eby�my poszli do miasta?!-     Kto m�wi o mie�cie? Mamy tu w�asn� knajpk�. Oczywi�cie nie ka�dy mo�e z niej korzysta�. To co� w rodzaju klubu dla oficer�w.-     Rozumiem. C�, chyba przyjm� zaproszenie.    Opu�ciwszy �a�ni�, d�ugo b��dzili w labiryncie w�skich, wykutych w skale korytarzy. Abel niemal od razu straci� orientacj�, ale dziewczyna sprawia�a wra�enie kogo�, kto zna ka�dy centymetr kwadratowy skalnej twierdzy. Wkr�tce zatrzymali si� przed masywnymi drzwiami. Maria zastuka�a w nie r�koje�ci� karabinka.-     Kto tam? - rozleg� si� przyt�umiony bas.-     Otwieraj, Jakub! To ja, Maria! - odpowiedzia�a.Z    grzytn�� zamek i drzwi uchyli�y si� nieco. W szparze pojawi�a si� czyja� mocno zaro�ni�ta twarz, o krzaczastych brwiach i nieufnym spojrzeniu. Na widok dziewczyny, jej twarde rysy nieco z�agodnia�y, ale tylko na kr�tk� chwil�. Na widok Abla, nieznajomy nieomal wyszczerzy� z�by.-     Co to za jeden? - warkn��.    Maria bez s�owa przystawi�a mu do czo�a luf� swojej broni.-     Cofnij si� grubasie - poleci�a. W jej g�osie nie by�o najmniejszego �ladu agresji, czy te� niech�ci. Dziewczyna �artowa�a, a cz�owiek nazwany przez ni� Jakubem najwidoczniej lubi� tego rodzaju �arty, bowiem wbrew oczekiwaniom Abla, u�miechn�� si� i pozwoli� im wej�� do �rodka. Wyposa�enie wn�trza klubu sk�ada�o si� z wysokiego sto�u spe�niaj�cego rol� baru, na kt�rym poustawiane by�y rz�dy butelek, szklanek i kieliszk�w r�nej wielko�ci, oraz kilku stolik�w, kt�rym towarzyszy�y niskie, pozbawione opar� zydle.-     To m�j go�� - powiedzia�a Maria, chowaj�c karabinek. - Masz by� dla niego uprzejmy.    Abel przyjrza� si� uwa�nie gospodarzowi. Cz�owiek o imieniu Jakub mia� niewiele ponad p�tora metra wzrostu. Charakterystycznym szczeg�em jego urody by�a pot�na tusza, dzi�ki kt�rej przypomina� tocz�c� si� po ziemi, wielk� kul�. Jego twarz ton�a w g�szczu rudawego zarostu. Og�lnie rzecz bior�c, by� wzorem ludzkiej szpetoty. Mimo tego wzbudza� raczej sympati�, ni� odraz�.-     Go��, ha! - mrukn��, przygl�daj�c si� uwa�nie Ablowi. - To pewnie ten naukowiec, kt�ry ma si� do nas przy��czy�.-     Jakubie, on wcale nie powiedzia�, �e si� do nas przy��czy - sprostowa�a Maria. - Nie rozsiewaj plotek. Lepiej daj nam co� do picia.-     Do picia, jasne. Czego si� napijecie?-     Co lubisz? - spyta�a Maria, zwracaj�c si� do Abla.-     A mam mo�liwo�� wyboru?-     Oczywi�cie.-     W takim razie zaufam twojemu gustowi. Pi�em w �yciu tylko to, co serwowano u Rogera i w innych knajpach...-     Dobra, rozumiem. Jakubie, daj nam dwa koktajle.-     Wed�ug twojego przepisu?-     Tak, w�a�nie takie.-     Ju� si� robi.    Jakub podszed� do baru i zaj�� si� mieszaniem sk�adnik�w tajemniczej mikstury. Maria usiad�a przy jednym ze stolik�w, zach�caj�c Abla gestem d�oni, by uczyni� to samo.-     Skoro ju� jeste�my przy tym temacie... - zacz�a po chwili, wpatruj�c si� w blat sto�u. - Powiedz, czy my�la�e� o przy��czeniu si� do nas?    Abel poczu� si� zaskoczony pytaniem. Zdawa� sobie oczywi�cie spraw�, �e zostanie mu ono kiedy� przez kogo� zadane, ale nie spodziewa� si�, �e tym kim� b�dzie w�a�nie dziewczyna. Czy by� to przypadek? A mo�e ca�y ci�g ostatnich wydarze� by� wyre�yserowany przez Maestra, lub innego z przyw�dc�w? Abel wpatrywa� si� w twarz Marii, chc�c uchwyci� jej spojrzenie. Uda�o mu si� to dopiero po d�u�szej chwili. W oczach dziewczyny kry�a si� mieszanina niepewno�ci, zak�opotania, ciekawo�ci i czego�, czego Abel nie potrafi� zidentyfikowa�. Na pewno jednak nie by�o to spojrzenie aktora, z pe�nym wyrafinowaniem odgrywaj�cego swoj� rol�.-     Chcia�aby�? - odpowiedzia� pytaniem.    Maria u�miechn�a si�, ale nie mog�c znale�� odpowiedniego, pasuj�cego do sytuacji �artu, po kilku sekundach spowa�nia�a.-     My�l�, �e by�by� doskona�ym kompanem - stwierdzi�a. - Wiele o tobie s�ysza�am od Rogera, Adama i innych... Podobno twoim ojcem by� zawodowy zab�jca...-     To nie by� m�j prawdziwy ojciec - wyja�ni� Abel.-     Nie lubisz rozmawia� o swojej przesz�o�ci - zauwa�y�a dziewczyna.-     Nie bardzo - zgodzi� si�.-     W takim razie przepraszam...-     Ale� nie, nie musisz! - zaprotestowa�. - Nie mam zbyt przyjemnych wspomnie�, ale je�eli ci� to interesuje...-     Owszem, interesuje.-     No, dobrze. Ten facet, kt�ry mnie wychowywa�, by� moim stryjem. Nie pami�tam zbyt dobrze rodzic�w, ale podobno to on nas wszystkich utrzymywa�, kiedy oni jeszcze �yli. Widzisz, to by� naprawd� szlachetny cz�owiek. Zosta� zab�jc� i �owc� nagr�d, bo postanowi� sobie, �e zapewni swojemu bratu, czyli mojemu ojcu, uczciwe i godziwe �ycie. Po�wi�ci� si� dla innych...-     A co si� sta�o z twoimi rodzicami?-     Zgin�li. Pewnej nocy do ich mieszkania wpad�o kilku pijanych zakonnik�w. Nie pami�tam ich twarzy, by�em jeszcze zbyt ma�y. Ale zapami�ta�em ich kap�a�skie uniformy... - Abel poczu�, �e zaczyna w nim narasta� uczucie gniewu i nienawi�ci. Zacisn�� pi�ci, tocz�c walk� z samym sob�. Maria ze zrozumieniem pokiwa�a g�ow�. Abel nie musia� ko�czy� swojej opowie�ci o tamtej nocy...-     A wi�c zosta�e� sam - powiedzia�a. W tej samej chwili Jakub postawi� przed nimi wysokie szklanki.-     Tak, a w�a�ciwie ze stryjem Rupertem - kontynuowa� Abel, rozkoszuj�c si� smakiem napoju. - Przyszed� do nas nast�pnego ranka. Zasta� w mieszkaniu dwa trupy i jedno p�ywe dziecko. Nast�pne lata sp�dzi�em razem z nim. Stryj Rupert bardzo �a�owa�, �e nie nauczy� ojca sztuki zabijania. Gdyby moi rodzice umieli walczy�, by� mo�e wypadki potoczy�yby si� inaczej...-     Ale za to ty sta�e� si� uczniem twojego stryja, prawda?-     Tak, niestety to prawda.-     Dlaczego "niestety"?-     Dlatego, �e nie lubi� walczy�. Czuj� wstr�t do zabijania, potrafisz to zrozumie�?-     Potrafi� - ton, jakiego u�y�a Maria wskazywa�, i� by�a to prawda. Abel przyjrza� si� dziewczynie raz jeszcze. Co te� mog�o si� kry� w g��bi duszy tej mi�ej istoty? Do tej pory Abel uwa�a� j� za bojowniczk� ow�adni�t� ��dz� walki. Teraz widzia�, �e pope�ni� b��d. Skrzywdzi� Mari�, oceniaj�c j� tak jednoznacznie.-     I co dalej? - zapyta�a po chwili.-     To ju� prawie wszystko. Stryj nauczy� mnie zabija�, ale ja chcia�em tworzy�. Problem polega� na tym, �e nikt nie potrzebowa� Tw�rc�w.-     Ale ty by�e� uparty, prawda?-     Owszem, by�em. Zdoby�em wykszta�cenie i zacz��em pracowa� w Instytucie Pracy Tw�rczej. Wtedy stryj stwierdzi�, �e jestem ju� samodzielny i b�d� musia� dawa� sobie rad� sam. Oczywi�cie nie wyrzuci� mnie na ulic�. Podarowa� mi niewielkie mieszkanie, troch� drobiazg�w i rewolwer. Kilka tygodni p�niej zosta� zabity.-     Przez kogo?-     Nie mam poj�cia. Stryj mia� wiele r�nych powi�za� i wielu wrog�w. Wiesz jak to jest... �owcy nagr�d nie �yj� d�ugo.-     A ta dziewczyna... Kochasz j�?-     Ona by�a dla mnie wszystkim. Ca�� moj� nadziej�. Wierzy�em, �e kiedy� przyjdzie dzie�, w kt�rym b�d� m�g� stworzy� normalny dom, dla niej i dla siebie. I dalej w to wierz�. Mo�e to g�upie, ale...-     To nie jest g�upie. Wiesz, podziwiam ci� i chcia�abym ci pom�c. Boj� si� tylko, �e twoje marzenia nie mog� si� urzeczywistni�, dop�ki tym miastem rz�dz� zakonnicy. Ja te� mam swoje marzenia. Chcia�abym spotka� kogo�, kto... A mo�e lepiej o tym nie m�wi�. My�l�, �e najpierw musimy wygra�, �eby...-     Wygra�? - Abel nie pozwoli� dziewczynie doko�czy� zdania. - Masz nadziej� na zwyci�stwo?-     Oczywi�cie. Przecie� po to walcz�. Nasza organizacja staje si� coraz silniejsza. Pewnego dnia...-     Pewnego dnia zakonnicy zniszcz� was tak samo, jak zniszczyli tysi�ce innych marzycieli. Mo�na walczy�, owszem, nawet trzeba. Wiem, �e nie wolno si� podda� tej beznadziejno�ci, kt�r� nam stworzono. Ale w zwyci�stwo nie wierz�.-     Wi�c nie przystaniesz do nas...-     Tego nie powiedzia�em. Musisz mi da� troch� czasu. Poza tym mam jeszcze par� spraw do za�atwienia.    Spojrzenie Marii utkwi�o w z�ocistej cieczy, kt�r� wype�niona by�a trzymana przez ni� szklanka.-     Chodzi o t� dziewczyn�, prawda? - spyta�a, przenosz�c wzrok. Patrzy�a Ablowi prosto w oczy, usi�uj�c wyczyta� z nich odpowied�, a raczej potwierdzenie swoich przypuszcze�.-     Tak - przyzna�. - W�a�nie o ni�. S�uchaj, mo�esz to rozumie� jak chcesz, ale ja mam ju� do�� zabijania. Chcia�bym troch� po�y�, rozumiesz? Chcia�bym mie� rodzin� i spok�j. Jedyn� przeszkod�, kt�ra zawsze sta�a mi na drodze, by� brak pieni�dzy. Ale teraz mam pieni�dze. Trzech ludzi odda�o za to �ycie...-     Kto to by�? - zainteresowa�a si� Maria.-     Jacy� wyznawcy Z�a, w szesnastej dzielnicy. Byli lud�mi, chocia� by� mo�e nie zas�ugiwali na to miano. Okaza�o si� potem, �e kto� wyznaczy� nagrod� za ich unieszkodliwienie.-     Wi�c to ty ich za�atwi�e� - Maria spojrza�a na niego z wyrazem podziwu. - S�ysza�am o tej strzelaninie, ale nie przypuszcza�am, �e to w�a�nie ty...-     Od kogo o tym s�ysza�a�?-     C�, zajmuj� si� na co dzie� zbieraniem informacji. Wiem bardzo du�o o tym mie�cie...-     A wiesz gdzie mog� znale�� Ann�?-     Musi ci na niej naprawd� bardzo zale�e� - stwierdzi�a z powag�.-     Zale�y, zale�y - mrukn�� ze zniecierpliwieniem. - Czy to takie dziwne? Czy posiadanie uczu� wy�szych jest w tym mie�cie zbrodni�?-     Ale� nie. To nie to. To nie tak... Zreszt� niewa�ne. S�uchaj, pomog� ci. Przynajmniej spr�buj�.-     Naprawd�? - Abel o�ywi� si�, czuj�c przyp�yw nowej nadziei. Maria mog�a by� jego szans�. Dziewczyna znaj�ca ka�dy zakamarek miasta, posiadaj�ca tak wiele informacji...-     Tak, spr�buj� - skin�a g�ow�, a nast�pnie poci�gn�a kilka nast�puj�cych po sobie, ma�ych �yk�w. By� to gest zdradzaj�cy zdenerwowanie, mo�e nawet irytacj�...    Abel chcia� wznowi� dialog, ale nie bardzo wiedzia� co ma powiedzie�. Z k�opotu wybawi� go g�uchy stukot. Kolejny amator porannego drinka dobija� si� do drzwi. Gruby Jakub wpu�ci� go, powtarzaj�c ca�� powitaln� ceremoni�. Nowym go�ciem okaza� si� ojciec Jan. Ujrzawszy Mari� i Abla, u�miechn�� si� i nie by� to u�miech kurtuazyjny. By�y zakonnik, jak zreszt� wszyscy zakonnicy, lubi� zaczyna� ka�dy dzie� od rytualnego wlania w siebie odrobiny czego� mocniejszego. Posiada� ponadto pewn� charakterystyczn� cech�, polegaj�c� na tym, i� lubi� dope�nia� tego rytua�u w towarzystwie, co odr�nia�o go od dawnych "koleg�w po fachu", kt�rzy zawsze pijali w samotno�ci, a potem udawali przed sob� nawzajem, �e s� absolutnie trze�wi. Rado�� ojca Jana by�a wi�c szczera i Abel nie mia� co do tego najmniejszych w�tpliwo�ci.-     No, co s�ycha�, dzieciaki? - zapyta�, dosiadaj�c si� do ich stolika. Nie pytaj�c o nic, Jakub postawi� przed nim szklank�, do po�owy wype�nion� przezroczystym p�ynem.-     To moja poranna dawka rozruchowa - stwierdzi� Jan, dostrzeg�szy podejrzliwe spojrzenie Abla. - Bez tego m�j organizm nie chce funkcjonowa� prawid�owo. C�, to �ycie zakonne pozostawia nieodwracalne blizny.-     Blizny? - powt�rzy� Abel. - Zaraz, zaraz... Co w�a�ciwie jest w tej szklance?    Ojciec Jan wzruszy� ramionami, przybieraj�c niewinn� min�.-     Sze�ciesi�ciopi�cioprocentowy roztw�r etanolu - odrzek� po chwili. - Nasz drogi Jakub doskonale wie, �e nie lubi� trunk�w ani mocniejszych, ani s�abszych. Kiedy s�u�y�em w zakonnym patrolu operacyjnym, dawano nam co� takiego przed ka�d� akcj�. To fantastycznie pobudza, ale i oddzia�uje na pod�wiadomo��. Kiedy wypijesz za du�o, to wychodzi z ciebie zwierz�, dlatego rano nigdy nie wypijam wi�cej ni� sto czterdzie�ci gram�w. Mo�e chcecie spr�bowa�?-     Nie, dzi�kuj� bardzo - po�pieszy� z odpowiedzi� Abel. - Obawiam si�, �e po takiej dawce od razu zgodzi�bym si� zapisa� do waszej organizacji, a mo�e nawet z�o�y�bym deklaracj�, �e chc� zosta� jej przyw�dc�...    Ojciec Jan spowa�nia�, unosz�c do ust swoj� szklank�.-     Rozmawia�a� z nim o tym? - spyta�, zwracaj�c si� do Marii.    Dziewczyna nie odpowiedzia�a. Wsta�a z krzese�ka, po�piesznie dopijaj�c swojego drinka.-     Musz� ju� i�� - zakomunikowa�a. - Mam dzisiaj troch� roboty.-     Zaraz, zaraz, a kto poka�e mi powrotn� drog�? - zaprotestowa� Abel, r�wnie� usi�uj�c wsta�. Ojciec Jan po�o�y� swoj� ci�k� d�o� na jego ramieniu.-     Zaczekaj - mrukn��. - Pogadamy jeszcze chwil�. Ja b�d� twoim przewodnikiem, zgoda? - A b�dziesz cokolwiek widzia�, kiedy wypijesz to co�? - Abel wskaza� szklank� z porannym eliksirem by�ego zakonnika.-     Nie martw si� - w g�osie ojca Jana zabrzmia� niezachwiany optymizm. - To tylko kwestia przyzwyczajenia. Bez tego czego� moje zmys�y nie s� ca�kowicie sprawne. Kiedy wlej� to w siebie, stan� si� pe�nowarto�ciowym bojownikiem o wolno�� tego pomylonego miasta.    Maria skin�a im g�ow� na po�egnanie i opu�ci�a pomieszczenie. Jakub starannie zamkn�� za ni� drzwi.-     Co j� ugryz�o? - zapyta� Jan ze zdziwieniem.-     A bo ja wiem? Chcia�a mnie zwerbowa� do waszych szereg�w. My�la�a pewnie, �e rzuc� si� jej na szyj�, kiedy mi to zaproponuje.    Ojciec Jan popatrzy� na Abla podejrzliwie. Przez chwil� milcza�, zastanawiaj�c si� nad czym� intensywnie.-     S�uchaj, - odezwa� si� w ko�cu - a mo�e ona w og�le chcia�a, �eby� si� jej rzuci� na szyj�... To w ko�cu dziewczyna.    Abel pokiwa� g�ow�.-     Trudno tego nie zauwa�y� - przyzna�. - Szczeg�lnie wtedy, kiedy ogl�da si� j� bez tego jej mundurka.    Ojciec Jan zmarszczy� brwi z niedowierzaniem.-     Widzia�e� j� n a g �? - zapyta�. Brzmienie jego g�osu by�o wyrazem prawdziwego zaskoczenia.-     Owszem. W umywalni. Wyszed�em spod prysznica, a ona w�a�nie si� wyciera�a. Nie wiem wprawdzie dlaczego nie robi�a tego w kabinie, ale... Zreszt� niewa�ne.-     O cholera... - wycedzi� przez z�by ojciec Jan. - I co ona na to?-     Nic, zupe�nie nic. Powiedzia�a, �e nie wstydzi si� swojego cia�a i �e to dla niej zupe�nie normalne.-     Akurat. G�wno prawda. Dotychczas wszystkim podgl�daczom wybija�a z�by kolb� karabinu. To ciekawe, co m�wisz. Bardzo ciekawe. Wiesz co, bardzo chcia�bym by� na twoim miejscu. Maria, to prawdziwy idea�, wiesz?-     Nic nie rozumiem - mrukn�� Abel z rezygnacj�. - O czym w�a�ciwie chcia�e� ze mn� rozmawia�? Czy ty te� b�dziesz pr�bowa� mnie wci�gn�� do walki o wolno�� tego... Jak ty go nazwa�e�? Aha, tego "pomylonego" miasta.    Ojciec Jan powoli zbli�y� do ust swoj� szklank� i zdecydowanym ruchem wla� w siebie po�ow� jej zawarto�ci. Skrzywi� si� i prychn�� g�o�no. Przez chwil� nie m�g� odzyska� g�osu.-     Walka, to sprawa prywatna - wykrztusi� w ko�cu z trudem. - Przynajmniej wed�ug mnie, tutaj i teraz. Widzisz, przyjacielu, mamy ze sob� co� wsp�lnego.-     C� to takiego? - zainteresowa� si� Abel. Oczekiwa� �artu, ale twarz by�ego zakonnika by�a jak wykuta z granitu.-     W�a�nie to co�, co ka�e ci w tej chwili zaj�� si� swoimi sprawami i nie zawraca� sobie g�owy niedorzecznymi ideami - pad�a odpowied�. - Tym czym�, drogi przyjacielu, jest brak wiary w mo�liwo�� zmiany czegokolwiek.-     Nie powiedzia�em, �e nie wierz�...-     Ci, kt�rzy wierz�, przyst�puj� do nas od razu. Chyba, �e s� tch�rzami. A ciebie nie pos�dzam o tch�rzostwo.-     Nie powiedzia�em te�, �e do was nie przystan� - zauwa�y� Abel. Ojciec Jan zajrza� mu g��boko w oczy, ale nic z nich nie wyczyta�. Abel umia� kry� swoje my�li.    By�y zakonnik wla� sobie do gard�a reszt� alkoholu i g�o�no chuchn��.-     S�uchaj, kolego - mrukn�� po chwili. - Obydwaj zdajemy sobie spraw�, �e tak naprawd� to nie wiadomo co si� tutaj dzieje. Kto� skrupulatnie wykasowa� wszelkie informacje z przesz�o�ci, odebra� nam ca�e nasze dziedzictwo, nasz� kultur�, histori�... Nie wiemy nawet gdzie si� znajdujemy.-     Jak to? - zdziwi� si� Abel. - przecie� na pa�stwowych mapach jest zaznaczona nasza pozycja.    Ojciec Jan pokiwa� g�ow� w zamy�leniu.-     Owszem - przyzna�. - Ale, jak sam zauwa�y�e�, te mapy s� pa�stwowe. To znaczy, �e g�oszona przez nie informacja mo�e by� takim samym k�amstwem jak serwowane przez ich telewizj� wiadomo�ci. Popatrz tylko na nasz� kryj�wk�. To prawdziwa g��binowa ska�a magmowa. Czy ten fakt daje ci do my�lenia?-     Nie bardzo.-     A mnie tak. Widzisz, dotar�em do pewnych starych �r�de�, kt�rych oni nie zniszczyli... Ze starych map wynika, �e tam, gdzie si� rzekomo znajdujemy, n i e m a �adnych ska� magmowych. Rozumiesz? Nie ma! To po prostu nie mo�liwe! Za to tam, gdzie by�y ska�y magmowe, nigdy nie by�o morza...-     Masz jeszcze te materia�y? - zapyta� Abel, czuj�c ogarniaj�cy ca�e cia�o dreszcz emocji wynikaj�cej z nag�ego zetkni�cia si� z nieznanym...-     Mo�e mam, a mo�e nie - odpowiedzia� ojciec Jan, rzucaj�c mu przy tym badawcze spojrzenie. - Jedno jest pewne, kole�. Kto� nam wcisn�� straszliwy kit. Czy zastanawia�e� si� kiedy� jak wygl�da�o to miejsce wcze�niej, zanim stworzono to wielkie, betonowe g�wno, zwane Rajsk� Republik�?-     Pewnie, �e si� zastanawia�em. Oczywi�cie uczono mnie pi�knej, dumnej i wznios�ej historii tego kraju, ale to tylko informacyjny m�tlik. My�l�, �e te opowie�ci, to po prostu kompletna fikcja...-     O w�a�nie! - ojciec Jan wszed� Ablowi w s�owo, celuj�c w niego palcem wskazuj�cym prawej d�oni. - To, co powiedzia�e�, dowodzi, �e ca�e to miasto, to jaki� wielki, zbiorowy ob��d. Nikt nie wie jak by�o naprawd�, nikt nie wie na pewno jak jest za Barier�, a wszyscy �yj� w strachu. Czy to mo�e by� przypadek? Jak s�dzisz, m�j drogi przyjacielu? A mo�e komu� zale�y na tym, �eby by�o tak, a nie inaczej? A je�eli tak, to komu? Oczywi�cie naszemu �wietlistemu starcowi, ale zastan�wmy si� sk�d on bierze �rodki na utrzymanie swojego re�imu. Przecie� w tym mie�cie nic si� nie produkuje. Widzia�e� kiedy� jak�� prawdziw� fabryk�? M�wi� o miejscu, w kt�rym produkowa�oby si� co� naprawd� masowo. Zastan�w si�.    Abel nie widzia� i musia� to przyzna�. W mie�cie istnia� ca�y szereg wytw�rni produkuj�cych r�ne drobiazgi, posiadaj�cych rozbudowane aparaty administracyjne, zapewniaj�ce odpowiedni� ilo�� miejsc pracy. �adna z nich nie mog�a jednak pochwali� si� finalnym produktem, kt�ry m�g�by zas�ugiwa� na miano zdatnego do u�ytku.-     A widzisz! - zawo�a� Jan z triumfem, widz�c przecz�cy gest swojego rozm�wcy. - Musisz zatem przyzna�, �e kto� daje fors� na nasze utrzymanie. Jest tylko jedno pytanie: za co? Bo ustalenie kto jest naszym dobroczy�c�, nie jest k�opotliwe.-     My�lisz, �e to tamci, zza Bariery? Ci z wolnego �wiata?-     Oczywi�cie! Tylko oni maj� fors�. Ale na pewno nie daj� jej naszym poganiaczom tak po prostu, z dobrego serca. Nie wierz� w cuda, a przynajmniej nie w takie. Oni dostaj� co� w zamian i musi to by� dla nich bardzo dobry interes. K�opot polega na tym, �e nawet kiedy by�em jeszcze kap�anem, nikt nie chcia� mi nic powiedzie�.    Ojciec Jan przerwa� na chwil�, z zadowoleniem stwierdzaj�c, �e osi�gn�� sw�j cel: zasia� w Ablu ziarno niepokoju i ciekawo�ci.-     Je�eli pozwolisz, wr�c� teraz do tego, o czym m�wi�em na pocz�tku - rzek� po chwili. - Zgodzili�my si�, �e nie ma dla nas nadziei i poparli�my to dowodami. Ale jest jeszcze pow�d, dla kt�rego mo�na podj�� walk�. Tym celem jest poszukiwanie prawdy. Ca�ej prawdy...-     Daj mi pomy�le�! - przerwa� mu Abel. - Prosz�, daj mi pomy�le�. To wszystko, o czym powiedzia�e�...-     Tak, wiem - westchn�� ojciec Jan, wstaj�c. - Wiem, �e musisz to przemy�le�. Chod�, zaprowadz� ci� to twojego pokoju.    Opu�cili lokal i bez s�owa ruszyli w�skim korytarzem, a ziarno niepokoju kie�kowa�o, wci�� nabieraj�c si�y, obezw�adniaj�c swoj� pot�g� umys� rozpaczliwie domagaj�cy si� prawdy...Tu jest rozdzia� POPRZEDNI a TU nast�pny